Verzetten heeft geen zin

Ik ben 33 jaar, moeder van 2 kleintjes, 9 jaar getrouwd, en werk 3 dagen per week. Ik houd van gezellige mensen om mij heen, familie, vrienden. Ik drink een wijntje in het weekend, als het mooi weer is ga ik hardlopen, ik hou van shoppen, uit eten gaan en wandelen in het bos met mijn gezin en nu… koop ik een caravan!

Wat! Ja je leest het goed, we kopen een caravan. Is dat niet heel burgerlijk? Waar is het mis gegaan? Is het begonnen bij een normale jeugd in een normaal dorp, mijn schoolloopbaan die ik net onder gemiddeld toch geheel volgens het boekje deed. Of bij het burgerlijk huwelijk met de liefde van mijn leven, het kopen van een normaal burgerlijk huis met tuin in kindvriendelijke woonwijk, het krijgen van 2 kinderen, een jongetje en een meisje, wat dan ook weer de ultieme burgerlijke droom is. Of ging het mis op het moment dat wij ons beseften dat het cliché over vakantie waar is: “als de kinderen zich vermaken hebben de ouders pas echt vakantie.”

Maar ja, wat is burgerlijk eigenlijk en is het een kwaad dat je uit de weg moet gaan? De grote groep middenklas Nederlanders heeft het al voor ons uitgedacht. Het is ideaal: het huis, de kids de vakantie. Het gros van de burgerlijke bevolking doet het zo, dus als het voor hun werkt, werkt het voor ons waarschijnlijk ook.

Nee, buiten de lijntjes is het niet! We hebben ons er in gedachten nog tegen verzet, maar in werkelijkheid was het voorbestemd. Burgerlijkheid; we moeten er uiteindelijk allemaal aan geloven. En ik geniet nu al van het mooie plaatje; de kids ravotten overdag op een camping, we gaan ’s avonds lekker uit eten en shoppen in Franse stadjes en dit met onze lieve vrienden.

We hebben onze caravan het afgelopen weekend opgehaald. En trots dat ik ben. Echt, ik geniet van alle voorpret. Ik ga de gordijnen vervangen en zoek nu het internet al af naar leuk camping servies. Ik kan niet wachten tot het eerste mooie weekend, dan zetten we ons 2e huisje op in het bos.

Proost op het leven en de burgerlijkheid!