Een tijdje terug schreef ik een blog over ‘een jongen met nagellak’. Die jongen was mijn zoon en ík was degene die er een beetje moeite mee had. Niet zo zeer met de gekleurde nageltjes, maar met de reactie van de maatschappij.
Inmiddels zie ik dat mijn kleintje stevig in zijn schoenen staat en de afkeurende blikken van die ‘maatschappij’ volledig langs zich heen laat gaan. Een goed teken, vind ik. Een minder goed teken van die maatschappij.
Want (een deel van) de ‘maatschappij’ zegt dingen als ‘zo maak je een klein homo’tje van je zoon’ of, ‘durf je soms geen nee te zeggen tegen je zoon?’.
Uuuuuhhhhh… Serieus?
Je kunt van iemand geen homo maken. Je bent homo. Zo word je geboren. En al zou je iemand homo kunnen maken, wat dus niet kan, dan vraag ik mij af waarom nageltjes lakken iemand een homo maakt? Homo’s lakken over het algemeen niet hun nagels. Een homo houdt van iemand van hetzelfde geslacht, dát is wat hem homo maakt.
En daarbij…
Je moest eens weten hoe vaak ik op een dag nee tegen hem zeg op de vraag “mag ik een snoepje?”. En “Nee, je mag niet op de iPad, midden in de nacht”. “Nee, je mag niet in je korte broek naar het kerstdiner op school”. “Nee, je mag je zusje niet als boksbal gebruiken om je Ninja-moves op te oefenen”. “En nee, ook niet de hond”. Nee, NEE, nee!
En soms zeg ik ja. Bijvoorbeeld als hij vraagt of ik zijn nagels wil lakken.
Nu ik weet dat mijn zoon een verstandige, zelfverzekerde jongen is, vind ik nog maar één ding belangrijk. Het kan me niet schelen of hij er een homo (wat dus bullshit is), een éénhoorn (net zoveel bullshit), of wat dan ook van wordt, als hij er maar gelukkig van wordt!
Ik heb er ook zo van genoten, zo’n jongetje met gekleurde nagels. Vaak zelf gedaan met allerlei kleuren viltstiften.
Uiteindelijk stoppen ze daarmee, door de reacties. Wat zou de wereld mooi zijn met mannen met gekleurde nagels 😉
Mijn jongens hebben ook weleens met gelakte nagels gelopen, Prima als ze dat leuk vinden. Nu doen ze het niet meer,
Herkenbaar hoor, die frustratie richting ‘de samenleving’ die er kennelijk moeite mee heeft dat jongens gelakte nagels óok mooi kunnen vinden.
Hier ook 2 jongens die dat op hun 3e helemaal geweldig vonden, het liefst ieder nageltje een andere kleur.
Helemaal happy toen ze in de winkel een eigen kleurtje mochten kiezen!
En na een tijdje was dat ineens weer over, en waren ze er klaar mee. Prima toch…. mensen kunnen zich zo druk maken…en om wat hè..
Ik heb een speciaal flesje blauwe nagellak voor hem! Hahaha blauw was voor jongens…en met drie zussen boven hem wordt hier ook heel wat afgelakt
Helemaal mee eens. Helaas was mijn ventje niet opgewassen tegen de reacties van anderen. Hij heeft ruim een maand zijn handjes verstopt waar de lak allang vanaf gehaald was. Zo sneu en ook zo triest…
Wauw wat super geschreven!
Je hebt helemaal gelijk. Ik ben zelf echter wel bang dat mijn zoontje gepest gaat worden als hij dat zou doen (hij zeurt er ook om) maar misschien moet ik het gewoon eens proberen? Want een blije zoon is natuurlijk ook veel waard 🙂
Super goed!
Ik ben het echt eens met dat dat gewoon moet kunnen.
Waarom onderscheid maken?
Als een kind dit leuk vindt, waarom zou je dit ontnemen?
Mijn zoontje van 3,5 ziet mij mijn nagels lakken.
En ja, geweldig als hij met mij mee wilt doen.
En hij is het meest blij als hij voor iedere nagel een andere kleur mag kiezen.
Heerlijk die momenten samen!
En mijn man? Die vindt het geweldig als hij avonds hoort dat zijn zoon genoten heeft van een gezellige activiteit met mama!
Daar doen we het voor!
Als vader met gelakte nagels kan ik toch wel met redelijke zekerheid zeggen dat je van nagellak geen homo wordt.
Ok… dat was een flauw grapje. Maar ik ben wel een (hetero… niet dat dat uitmaakt trouwens) man die “gelakt” door het leven gaat. En ik wil je zoontje toch wel even een pluim geven. Want het is echt niet altijd even makkelijk om met de opmerkingen van kortzichtige (en vaak angstige) mensen om te gaan!