Puy du Fou, grote kans dat je nog nooit van dit park gehoord hebt. Tot ik er uitgenodigd werd, wist ik in ieder geval niet dat dit park in Frankrijk bestond. Inmiddels heb ik het park mogen ervaren en zou ik het in één woord kunnen omschrijven: spectaculair! Maar aangezien er veel meer over te vertellen valt, zal ik al mijn ervaringen delen in deze review over Puy du Fou.
Wat is Puy du Fou?
Ik kan Puy du Fou nou niet echt een doorsnee attractiepark of pretpark noemen. Hoewel er echt wel veel pret te beleven valt. En als de shows onder het kopje attractiepark vallen, dan kun je het ook gerust een attractiepark noemen. Maar attracties als achtbanen en zweefmolens zijn er niet te vinden. Zelf vind ik de term ‘belevenispark’ wel passend. Puy du Fou is namelijk echt een belevenis met heel veel spectaculaire sensaties. Maar liefst 19 voorstellingen (van gemiddeld 30 minuten) in het park en één avondspektakel (van 1 uur en 40 minuten) die zich net buiten het park bevind, laten je showtime-hartje sneller kloppen. Alle shows gaan over de geschiedenis van Frankrijk en hebben een link met de regio Vendee. Telkens wanneer je denkt dat het niet gekker kan, wordt het nog bijzonderder, nóg spectaculairder. Het is lastig om te omschrijven, daarom denk ik dat je Puy du Fou echt beleven moet.
Vliegen naar Puy du Fou
Puy du Fou ligt in het westen van midden Frankrijk in de regio Vendee, net geen 9 uur rijden vanaf Amsterdam. Voor een weekendje wellicht een beetje te ver. Maar als tussenstop naar Zuid Frankrijk, of als verlenging van je vakantie in Bretagne of Vendee is een paar dagen Puy du Fou perfect. Een andere optie, dit deden wij, is vliegen naar Nantes. De vlucht vanaf Schiphol duurt ongeveer anderhalf uur. Op de luchthaven van Nantes haalden we een huurauto op en daarmee is het nog zo’n uurtje rijden naar Puy du Fou.
Aangekomen bij Puy du Fou rijden we naar ons hotel, La Citadelle, waar we heel gemakkelijk naast de vestingmuur kunnen parkeren. Wanneer we inchecken bevinden we ons echt in de middeleeuwen. Alles is helemaal in stijl, zelfs het toilet doet me denken aan eeuwen geleden. Gelukkig wel met de doortrektechnieken van het heden. La Citadelle is één van de vijf officiële hotels van Puy du Fou. Naast deze burcht, heeft Puy du Fou ook herberg uit de 18e eeuw, een tentenkamp uit de Renaissance, hutjes op palen uit de vroege middeleeuwen en je kunt er overnachten in Romeinse stijl. Al deze vijf officiële hotels van Puy du Fou zijn op loopafstand van de speciale hotelingang naar het park.
De grootste attracties van Puy du Fou: de spectaculaire shows!
In Puy du Fou vind je dus vooral voorstellingen. Veel van deze voorstellingen mag je gerust spectaculaire shows noemen. Want de setting, de stunts, nou ja, eigenlijk de hele beleving is één groot spektakel. Wij bezochten 13 attracties in twee volle dagen. Dat zijn behoorlijk wat shows en ik kan je dit programma ook niet aanraden met kinderen. Voordeel is wel dat ik nu mijn ervaringen kan delen over het grootste deel van de verschillende voorstellingen.
De nieuwe show van 2018: ‘Le mystère de la Pérouse’.
Bij het binnentreden van een schip uit het jaar het jaar 1785, denk ik eerst nog even dat we aansluiten in een wachtrij voor de komende show. Maar snel is me duidelijk dat we aan boord van het schip zijn en dat daarmee ook de voorstelling is begonnen. Je begint een ontdekkingsreis over onbekende zeeën. Een aantal acteurs die helemaal in hun rol zitten, spelen zo overtuigend dat het verhaal al snel duidelijk is. Ook al is het in het Frans gesproken en is er geen vertaling mogelijk bij deze attractie. Het schip voert ons mee over wilde zeeën. De bewegende decorstukken en de doordringende geluidseffecten desoriënteren je echt even, je zou er bijna zeeziek van worden. De attractie ‘Le mystère de la Pérouse’ is in ieder geval geen show waar je stil zit en toekijkt. Dit is wat ze bedoelen met een belevingsshow.
Le Bal des Oiseaux Fantômes, ook wel de vogelshow
Na zo’n twintig minuten is er weer land in zicht en verplaatsen we ons naar een grote tribune om de ruïnes van een oud kasteel heen, waar we Le Bal des Oiseaux Fantômes gaan meemaken. Dit is een show, of beter gezegd een spektakel met vogels. Ik heb weleens eerder een vogelshow meegemaakt, ook in Frankrijk bij een oud kasteeltje. Daar waar een valkenier zijn uil en valk heen en weer liet vliegen en het publiek verwonderend ‘oooooh’, uitkraamde. Je kunt je misschien wel voorstellen dat ik niet al te hoge verwachtingen had bij ‘de vogelshow’. Ook in Le Bal des Oiseaux Fantômes werd een verhaal verteld. Dit was wel te volgen met een vertaling, echter is het wel even wennen om te luisteren via een krakerig kastje. Pas later ontdekte ik de app van Puy du Fou, waar de vertaling een stuk beter door klonk.
Anyway, ik denk ook niet dat het verhaal de show stal. Nee die eer gaat echt naar de ruim 200 roofvogels als valken, uilen en gieren, die vlak boven je hoofd vliegen. En wanneer je na een half uur alle vogels wel gezien denkt te hebben, komt de finale. Daar waar alle, maar dan ook alle vogels, inclusief de pelikanen, ooievaars en maraboes de lucht bedekken.
Het theater in: Mousquetaire de Richelieu
We rollen van het ene avontuur naar het andere avontuur. Een compleet ander avontuur, dat wel. Want terwijl ik nog zit bij te komen van al het losvliegend vogelgeweld, gaan we een voorstelling beleven in een monumentaal theater uit de 17e eeuw. Mousquetaire de Richelieu, oftewel de Musketiers. Fijn, even rustig een voorstellinkje kijken denk ik nog. Maar na al twee attracties gehad te hebben, had ik beter kunnen weten. Mousquetaire de Richelieu, zit vol actie. Logisch, want je weet wel, de Musketiers. Verschillende schermduels, paardenkunsten en een onverwacht decor maken ook deze voorstelling tot een waar spektakel.
Le Secret de la Lance, dit noemen ze klein
We gaan nu even een kleine show bekijken, verkondigd onze persoonlijke gids. Welke overigens niet te boeken is, maar de Puy du Fou app brengt je ook waar je wezen moet. Le Secret de la Lance vertelt het verhaal van Marguerite, een jonge vrouw die alleen achterblijft in een kasteel, terwijl de ridders naar Orléans vertrekken. Ze heeft maar één taak: het geheim van een lans met magische eigenschappen ontraadselen om vervolgens de betoverde vestingmuren van het kasteel te beschermen. Het zal op je schouders rusten…
Of het haar lukt, ga ik natuurlijk niet verklappen. Ik kan je wel vertellen dat deze voorstelling, verre van klein is. Oké, het decor begint misschien lekker kneuterig, maar inmiddels begin ik te ontdekken dat bij Puy du Fou niets is wat het lijkt.
Les Orgues de Feu, een groot waterspektakel
Vanavond staat ‘Les Orgues de Feu’ op het programma, vertelt onze gids. Een show op het water, mét echte mensen die uit het water komen. Je kunt je een bijzonder verbaasde blik om mijn gezicht misschien wel voorstellen. Mensen uit het water, hoe dan? Maar het lukt me niet om de geheimen van Puy du Fou bij onze gids te ontfutselen. ‘Je zult het vanavond wel zien’, is waar ik het mee moet doen.
De weergoden laten ons de ultieme beleving van een watershow voelen door het water tijdens de show ook op ons te laten neerstorten. Maar het zal de pret niet drukken, want mijn aandacht gaat uit naar wat er op het water gebeurt. Het is inmiddels donker geworden en al snel is me duidelijk waarom deze show in het donker gezien moet worden. Verlichte kostuums die fabelachtig over het water zwieren, met jawel, echte mensen erin! Het is een spectaculaire aanschouwing, maar hier kan ik nog wel bij met mijn verstand. Wanneer er een pianovleugel met man en al uit het water naar boven komt zetten, zet de verwondering zich echter om in verbijstering. Nogmaals, hoe dan?
De fonteinen en het waterorgel maken de voorstelling compleet en daarmee is ‘Les Orgues de Feu’ een geweldige afsluiter van de dag in Puy du Fou.
Les Amoureux de Verdun, een wandeling door een loopgraaf
We hebben een nachtje alle indrukken kunnen verwerken in onze luxe kamer in het hotel La Citadelle. Wat overigens prima lukte, aangezien ik in de donkere kamer als een blok in slaap viel. Maar een nieuwe dag in Puy du Fou is aangebroken en ik kon niet anders wakker worden dan met de woorden ‘it’s showtime!’
Die showtime begint direct met een zwaar onderwerp. Er wordt een liefdesverhaal verteld aan de hand van de liefdesbrieven van een soldaat. Een verhaal dat je ziet, voelt en beleeft wanneer je in de winter van 1916 door een loopgraaf wandelt. Het is de avond voor kerst en de oorlog is in volle gang. Het schieten, de soldaten, de explosies en de gevolgen ervan kunnen in de donkere loopgraaf wellicht iets te heftig zijn voor kleine kinderen. Zeker aangezien ook hier de acteurs hun rollen heel serieus nemen. Een aanrader is het wel! En voor de kinderen zijn er tijdens de tocht door Les Amoureux de Verdun verschillende uitgangen, mocht het toch té spannend worden.
Les Vikings, van vredelievend naar lekker ruig
Na dit, toch wel deprimerende (het verhaal loopt niet goed af) begin van de dag, ben ik wel toe aan iets luchtigs. Woeste, wilde en ruige Vikingen, ja daar word ik vrolijk van. Met nog zo’n 3000 mensen gaan we naar één van de hoofdvoorstellingen van Puy du Fou, Les Vikings. De zon schijnt, het decor is weer fantastisch en we gaan straks naar Vikingen kijken. Bovendien heb ik inmiddels de app geïnstalleerd voor de beter klinkende vertaling. Ik heb er zin in.
Het verhaal begint heerlijk vredelievend in Fort de l’An Mil. De mensen zijn vrolijk en gezellig en de hutjes met rieten daken staan er beeldig bij. Er wordt getrouwd, er wordt geridderd, maar dan opeens zijn de ruige Vikingen uit het hoge noorden daar. Dan begint er wederom een spektakel met vuur, stunts, complete schepen die naar boven komen drijven en paarden die in de hens voorbij galopperen. Het geweld komt echt op je af en ik weet even niet waar ik kijken moet. Dit is echt zo een show waar je wel drie keer naartoe kunt gaan en elke keer weer iets anders ziet.
Na deze show staat de lunch op het programma. Wat heel goed uitkomt, want hier moet ik echt even van bijkomen.
Le Dernier Panache, met ronddraaiend publiek
Na de lunch krijgen we weer iets compleets anders te zien. Geen enkele voorstelling in Puy du Fou valt onder het kopje standaard theatershow en ook deze weer niet. Le Dernier Panache is een show binnen met een ronddraaiend publiek dat om het ronde podium draait. We krijgen door middel van verschillende scène’s weer een stukje geschiedenis uit de Vendee te zien. Dit keer gaat het om de Franse revolutie met een een Franse marineofficier in de hoofdrol. Of kinderen dit verhaal daadwerkelijk kunnen volgen, vraag ik me af. Spectaculair om te zien is het in ieder geval wel.
Le Signe du Triomphe, in een heuse Colosseum
En dan komt toch echt wel het grootste spektakel. Of het komt door het gigantische Colosseum, of doordat we ons debuut maken als actrices weet ik niet. Maar Le Signe du Triomphe is groots, het is wild en vooral spectaculair.
We spelen dus mee in deze show, maar we zijn niet de enige uitverkorene. Zo’n 40 mensen worden uit de rij geplukt met de vraag om mee te spelen in de voorstelling. Meespelen is niet moeilijk, maar je wordt wel even achter de schermen gebracht voor een korte uitleg en natuurlijk een verkleedpartij.
Er zijn twee groepen. De Romeinen en de Galliërs. Ik behoor tot de Galliërs en om direct in de rol te komen, joelen we naar de Romeinen luidkeels BOE wanneer ze (nog achter de schermen) voorbij lopen. Een beetje onwennig is het wel, maar onze leider en gangmaker heeft duidelijk meer ervaring en helpt ons goed op weg. Voor ik er erg in heb sta ik op de tribune in het Colosseum met zo’n twintig andere medespelers te joelen naar de Romeinen. En dat terwijl het ‘gewone’ publiek nog binnenkomt en op zoek gaat naar een plekje.
Ook hier speelt zich weer een verhaal af. Maar doordat ik meespeel in dat verhaal, kan ik niet de vertaling aanzetten en moet ik maar gewoon nadoen wat mijn Gallische leider doet. Het is me al wel snel duidelijk dat er weer liefde in het spel is. Een soort Romeo en Julia, maar dan met een Romeinse kerel en een Gallisch meisje. Waarom er dan nog andere Gallische gevangenen bij betrokken zijn, is me niet duidelijk. Anyway, ze moeten de Circusspelen zien te winnen voor de ogen van de Romeinse gouverneur, aldus de beschrijving. Wat ik aanschouw, tussen mijn BOE geroep door, is een ongelijk gevecht tussen de Romeinen en de Gallische gevangenen. Een paardenrace welke geweldig geregisseerd is en waar de stunts uiteraard niet uitblijven.
En alsof het al niet gek genoeg was, komen er ook nog een tijger, een leeuw en drie leeuwinnen de arena binnen. Uiteraard eindigen we met een ‘ze leven nog lang en gelukkig einde’ en mijn stem klinkt inmiddels als die van een valse kraai. Maar wat een lol hebben we gehad en dat in combinatie met wederom een spectaculaire show. Le Signe du Triomphe behoort tot mijn favorieten van Puy du Fou.
Wat een afsluiter: La Cinescenie
Denk je alles gehad te hebben. Denk je dat het niet spectaculairder kan. Dan staat La Cinescenie nog op het programma. Als je, net als ik, er nog nooit van gehoord had, dan zal het je ook niet zoveel zeggen. Maar de avondvoorstelling van Puy du Fou, waar overigens apart tickets voor gekocht moet worden, is wereldberoemd. Twee keer per week komen 14.000 toeschouwers deze ‘mindblowing’ voorstelling van bijna twee uur met open mond bekijken. Het toneel heeft een oppervlakte van maar liefst 23 hectare. Het aantal meespelende acteurs tikt de 2.400 aan, paarden, koeien, schapen, enzovoorts niet meegerekend. Vuurwerk, videoprojecties in 3D, overweldigende decors en heel veel special effecten.
Kun je je er een voorstelling van maken? Ik had werkelijk geen idee voordat we de avondshow La Cinescenie gingen bekijken. En eenmaal op de tribune kon ik, terwijl ik naar het gigantische uitzicht keek, alleen maar bij mezelf afvragen ‘hoe dan?’ Tijdens de voorstelling wordt alles me duidelijk. La Cinescenie is een voorstelling die niet uit te leggen is, maar je echt zelf beleven moet. Want zoiets groots en overweldigend is echt niet goed te omschrijven.
Ik denk dat mijn ervaringen wel genoeg zeggen. Puy du Fou in Frankrijk is een park dat je echt zelf beleven moet en één ding is zeker, Puy du Fou is spectaculair!
