Beste potentiële werkgever,
Ik zou moeten beginnen met een spetterende originele openingszin die meteen uw aandacht moet trekken, maar als ik vertel dat ik een alleenstaande moeder van 5 ben, zonder vangnet, wordt dit schrijven meteen op de stapel ‘afgeschreven’ gegooid, dus hou ik het maar op ‘hallo, ik zoek werk’.
Ik behoor tot de werkende beroepsbevolking: niet alleen omdat het moet, maar ook omdat ik het wil. Werkend ben ik een nog leuker mens (ok, mijn huis is dan wel wat minder opgeruimd, maar misschien moet ik mijn kids strenger opvoeden). En ik geloof ook dat het kan, alleen moet ik dat geloof nog verspreiden onder de doelgroep ‘werkgevers’, zelfbenoemd discipel die ik ben.
Helaas ging mijn werkgever vorig jaar technisch failliet. Dat betekent zoiets als je naam hangt nog wel in de lucht, maar je kan het personeel niet meer betalen en deurwaarders ken je bij de naam. Of zoals in mijn geval, sta je op de stoep van je ‘baas’ en die blijkt zo maar van de één op andere dag verdwenen. Voorafgaand aan dit feit gaat nog een hele procedure van salarisachterstand en loze beloftes en hoop, nieuwe bedrijfsstrategieën en andere noodsprongen.
Enfin, dus beland je op de arbeidsmarkt. Status werkzoekend iets netter dan uitkeringstrekker. Terwijl het UWV in je nek hijgt (werkloos zijn is een zonde!) spit je dagelijks de ellenlange lijst vacatures door. Man o man, wat is er veel werk. Wat nou crisis?!
Maar dan komt die ijskoude plens: 1. ik ben niet flexibel. Zeg tegen mij dat ik wekelijks op maandag, dinsdag en donderdag moet werken om die en die tijd en ik sta er. Maar niet iedere week een ander rooster. Of de ene week 8 uur en de andere 40. Want ik neem kinderopvang af en haal je drie keer je kind te laat op is het pech boete (en stempel ontaarde moeder). En kinderopvang is niet flexibel, dat is harde afspraken, structuur en overzicht. Tijdelijk werk door zwangerschapsopvang? Voordat kinderen zijn gewend aan de hele nieuwe gang van zaken loopt de verwachte baby al. Om maar te zwijgen over wachtlijsten in de opvang. En die ene dag vrij in de week wordt geclaimd door de tandarts/oogarts/gesprekken op school/sportclubs en vul verder maar in waar je met een gezin niet onderuit kan komen. Het is dus best wel fijn als je weet dat die altijd op dezelfde dag valt. Flexibiliteit.
Over die kinderopvang gesproken. Dat kost €6,95 per kind per uur dus werken voor €5 uurloon geeft wat moeilijkheden. Een exorbitant salaris vraag ik niet (mag wel!), maar toch is het fijn als er zelfs na belastingvoordeel wat geld overblijft om van te leven. Dat was punt 2: ik werk niet voor een zak drop per uur salaris. Er moeten monden gevoed worden, studies betaald en beugels vergoed.
En o, ik ben van bouwjaar 1980, dus geen schoolverlater. Bijkomend voordeel is wel dat mijn eierstokken niet meer rammelen? En dat ik meer praktijkkennis heb dan een gemiddelde 18-jarige? De kilometers diploma’s die u graag ziet maken dat uw nieuwe werknemer minstens 50 jaar moet zijn en toch staat er vaak iets over minimum jeugdloon in uw advertentie vermeld? Punt 3: ik ben oud.
Natuurlijk is het hebben van kinderen een keuze (en een zegen), dus ga maar los “je hebt zelf voor die kinderen gekozen”. Echter ik denk niet dat dat de discussie is, maar meer de vooroordelen die ik helaas dagelijks in advertenties tegenkom. Waarom kan een alleenstaande moeder geen aanwinst zijn voor een bedrijf? Zoek je iemand die hard kan werken, graag wil leren en geen rookpauzes claimt, dan ben je bij mij aan het juiste adres. Ik ben niet piepjong, maar kan zeker nog dat 40-jarige jubileum op uw bedrijf meemaken. Ik ga strikt om een bepaald tijdstip naar huis en ik kan zelden invallen voor mijn zieke collega, niet omdat ik het niet wil, maar omdat ik het niet kan. Ik heb geen diploma’s voor het werk wat ik de laatste jaren heb gedaan en diploma’s voor het werk dat ik jaren terug heb gedaan. Ik heb zelfs diploma’s waar ik niets mee heb gedaan. In het kader van ontdekken waar je energie ligt en leergierigheid. En een berg ervaring.
Doel van dit relaas? Opkomen voor die groepen werkzoekenden die dagelijks belanden op de stapel ‘niet uitnodigen’. Voor de vrouwen met kinderen in dezelfde positie die soms ongewild in de bijstand belanden. Voor de vijftigplusser met een berg aan ervaring en pech dat zijn werkgever na 30 jaar trouwe dienst hem opzij zette door reorganisatie. Voor de hoogopgeleide veertiger die wat meer kost dan die begin twintiger die u zo graag ziet. Voor de mensen met een (arbeids)beperking, maar die wel heel graag willen werken. Voor hen die even niet konden werken door (zware) gezondheidsklachten. Voor de herintreders. Kijk eens wat meer naar de mens en de mogelijkheden in plaats van de beperkingen.
En ja, ik weet dat er op sommige vacatures honderden reacties komen (dank u UWV met je sollicitatieplicht), waardoor u door de bomen het bos niet meer ziet en genoodzaakt bent eerst een vragenlijst te laten invullen voordat u een sollicitatiebrief serieus neemt. Zo solliciteerde ik ooit naar een plekje op de winkelvloer bij een babyformule en kreeg ik de mededeling dat mijn profiel voor 98% voldeed aan het functie profiel, maar er waren mensen met een hogere score, dus werden mijn brief en cv niet in behandeling genomen. Tot op de dag van vandaag vraag ik mij af of ik de vraag “houdt u van kunst?” met een nee had moeten beantwoorden zodat ik wellicht wat meer commerciëler was overgekomen? Dan had ik nu dagelijks met veel enthousiasme babyspullen verkocht en in mijn vrije tijd stiekem musea bezocht. Want ik hou van kunst, commercieel of niet.
Er zijn zelfs bedrijven die een filmpje over jezelf vragen. Ik ben van de generatie voor de jaren ’80, u weet wel walkman en antenne op het dak voor tv ontvangst. Zodra ik een camera spot zie ik er uit als een apathisch spook. Maar zegt mijn cameraschuwheid iets over mijn representatie voor uw bedrijf?
Mocht u na deze enigszins frustrerende monoloog toch nog geloven in mijn capaciteiten, schroom dan niet mij te benaderen. Dan ga ik ondertussen nog wat bedrijven aanschrijven, hopende op iemand die wel gelooft in kansen (en zo niet stuur dan netjes een bedankje terug beste 90 procent die dat niet doet).
Hopende op uw reactie,
Met vriendelijke groet,
Jo
Afbeelding: Shutterstock