Dit jaar zou ik het anders gaan doen. Het was begin 2019 en ik maakte de balans op: het nieuwe jaar zou in het teken gaan staan van mezelf makkelijker maken. Drie jaar intensieve therapie, dagelijkse meditaties en een onvergetelijke mindfulness cursus (beste cadeau voor jezelf ever) na mijn burn-out hadden mij tot dit inzicht gebracht.
De eerste uitdaging volgde 8 dagen later: de peuter werd kleuter. Ik stond weer de halve middag met tegenzin in de keuken of te bedienen. Een dikke fail. Met 5 kinderen en status single (alias je draait voor alles alleen op) een zich herhalend proces. Dus gingen we in april in de herkansing met de verjaardagen van de oudste vrouwelijke puber en ondergetekende. Een tuinfeest moest het worden met vooraf klaargemaakt eten en zelfbediening.
En toen was ie daar ineens dat zomerse paasweekend half april. Onze verjaardagen werden samengevoegd en de uitnodigingen gingen snel de deur uit. Dat ik al twee weken stil was gelegd door de sluipende stalker die reuma heet was een detail: ik kon weer een beetje lopen en die zak medicatie zou mij er vast en zeker doorheen helpen. Dus we kookten en bakten, de slingers werden opgehangen en het hele huis leeg getrokken om wat zitplekken te maken in de postzegel die mijn achtertuin heet.
In de nacht voor het feest lag ik te stuiteren van de kiespijn. Het sluimerde al een week, maar ik had het gegooid op de hoop die hooikoorts heet. In de jaren daarvoor had ik regelmatig last van bijholte ontstekingen tijdens deze drie maanden per jaar afzien. Ja, ik ben best zielig mocht u mij willen oppeppen, 1 mailtje en ik stuur u mijn bankgegevens. Maar die nacht wist ik dat slikken en vervolgens tegen het plafond aan vliegen niets te maken kon hebben met bomenpollen. Dus toog ik een uur voor aanvang van het feest naar de spoed en liet daar onder toeziend oog van kind 3 en 4 mijn verstandskies trekken. Die drang naar bloederige details hebben ze niet van mij overigens.
Er was herrie, de soep was te dik, er sneuvelde een plant, de vloer lag bezaaid met afval, de taarten waren snel weg in de zon en de kleuter ging knock-out op de trampoline na een knie in haar maag, maar wat hebben we genoten. Er werd gemist, gelachen en gedeeld. Er waren cadeaus, te veel eten en heel veel dierbare vrienden en familie.
In augustus gaan we in de herhaling voor kind 1 en 3. Making memories. En een beetje comfort.