Lieve mams,
Er spoken vragen door m’n hoofd. Ik heb namelijk te maken met een 13 jarige puber die ontzettend veel op mij lijkt. Ja ja, zeg het maar, “Karma is a bitch” and she’s here.
Hoe heb jij het (samen met stepdad) toch geflikt? En nee, nu niet gaan lachen want dit is wat je ooit geroepen hebt, wacht jij maar! Nou, het is zo ver.
Was ik ook dwars, rommelig, slordig, opstandig, op en onderweg, brutaal, vergeetachtig en lui? Nam ik non-stop vrienden en vriendinnen mee naar huis, zuchtte, kreunde en steunde ik bij ieder verzoek van jou? Kwakte ik ook al mijn kleding op een hoop en bij de vraag om mijn kamer op te ruimen, pakte ik toen alleen maar een grote berg kleding van de grond om dit vervolgens in de wasmand te gooien? Moest jij mij ’s ochtends ook tig keer roepen voor ik overeind kwam? En at ik ook altijd de ijskast leeg? Moest jij wel eens op school komen voor een gesprek? Ik namelijk wel.
Heb je misschien nog tips, tricks of goede adviezen? Zat jij ook wel eens met de handen in het haar? Ja ik weet het, het is jullie enige kleindochter en de liefste van de wereld. Maar echt, ze lijkt op mij.
Ik klaag verder niet hoor want ze is ook sterk, stoer, mooi, vaak ook heel lief en heeft een hart van goud.
Bij deze bied ik mijn oprechte excuses voor mijn zware pubertijd inclusief gedrag aan. Want als er iemand mij is blijven steunen door dik en dun, waren jullie dat. Ik heb mazzel, want ik heb een geweldige moeder en wel twee stuks top vaders.
Voor nu nog even doorbijten, maar ik heb van jullie geleerd om je kind altijd bij te blijven staan, hoe opstandig ook.
Met de nodige “irritante” gesprekken van mijn stievie aan de eettafel, de goede verzorging en het luisterend oor van mijn mams en de wijze levenslessen van mijn paps.
Dank jullie wel.
Liefs, Diana
Afbeelding: Shutterstock
Karma is a bitch!, grappig. Ik hoor mezelf ook constant zeggen: Je bent net jouw mama.
Dan geef ik de strijd vaak op, ik weet hoe koppig ik was.
Mooie ode aan jouw mama.
😉
Heerlijke, herkenbare blog lieve Di, Fee is nog redelijk te hanteren, maar oh oh die Ca…. 🙂
Ghehehe ben heel benieuwd!
Jaja je was precies hetzelfde dus je kunt gerust zijn, het komt uiteindelijk allemaal wel goed.
Fjoeh, gelukkig! Haha 🙂
Ik wilde juist dat ze hun vriendjes en vriendinnetjes mee naar huis namen. Je weet dan tenminste met wie ze omgaan.
Ruzietjes tussen broer en zus, ja dat gebeurde ook. Gaat over gelukkig als ze wat ouder zijn.
En zoon ging uit met zijn vrienden, terwijl dochter dat nog niet mocht, dan zei ik: Tja je hebt pech dat je een meisje bent.
Ook de rommel in hun resp. kamer, vieze sokken onder het bed, eigenlijk van alles aan wasgoed lag eronder.
Dan gaan ze de deur uit voorgoed, dat is slikken. Maar een voordeel, ze maken nu troep in hun eigen huis en ik hoef niet meer onder hun bed te kijken. Laat ik nu ook weten dat ze dat beiden helemaal niet meer doen.
Dus Diana nog een paar jaar doorbijten en dan komt het helemaal goed. Dikke kus van Wil
Leuk dat je t ook richt aan je moeder 🙂 Ja, je puber mag dan wel op jou lijken maar vergeet niet dat pubers ook gewoon op elkaar lijken 😉 Ze is pas 13, je moet nog even.
Mooi geschreven! En als ons kleintje net zo braaf is als ik in mijn puberteit komen we deze periode vast fluitend door… Haha not 🙁