Lieve kleintjes,
Ik wil jullie graag aan iemand voorstellen. Ik dacht dat ik dat officieel al eens had gedaan, maar blijkbaar heeft die introductie niet zoveel indruk gemaakt, want jullie lijken deze persoon compleet te zijn vergeten. Wellicht komt hij jullie toch wat vaag bekend voor en waarschijnlijk zie je hem hier ook weleens door het huis dartelen. Of op de bank zitten.
Dat komt omdat hij hier woont, hij eet ook elke avond mee, mocht je dat nog niet zijn opgevallen. Gaat er al een belletje rinkelen? Die man die zo goed kan minecraften en elke avond even met je vecht op het grote bed. Weten jullie het weer? Nou dat, lieve kleintjes, dat is nou jullie vader.
Ik wijs jullie er even op, want ik heb zo een vaag vermoeden dat jullie niet helemaal realiseren dat hij ook dingen kan doen.
Hij valt niet op, ik weet het. Hij heeft een soort magische schutkleur, ik ben er jaloers op.
Maar weet je wat het is, lieve kleintjes. Jullie vader is een hele slimme, sterke man. Ik ben niet voor niets zo blij met hem. Hij heeft twee benen, twee armen, een slim brein, veel slimmer dan het mijne. Hij kan dingen, weet je, hij kan dingen best wel goed eigenlijk. Hij kan wat drinken voor je pakken, hij kan moeilijke rekensommen snel uitrekenen, hij kan je helpen met aankleden en hij kan je zelfs helpen zoeken naar je vermiste schoenen. Oké, hier ging ik te ver, dat kan hij niet.
Maar serieus, lieve kleintjes, hij kan echt dingen. Er is alleen een klein dingetje waar je hem mee op weg moet helpen. Je moet het hem even vragen! Ik weet het, ik ben je moeder, ik ben geweldig en ik geef altijd antwoord, ook wanneer je geeneens een vraag stelt, maar ik wil dit toch even kwijt: vraag het eens aan je vader. Hij zit dáár, hoe kun je hem niet zien?
Hoe is het mogelijk dat wanneer je een appel geschild wil hebben, je uit de keuken, langs je vader, over de trap naar boven, mij komt storen, met de vraag of ik je appeltje even schillen wil… En dat terwijl ik even heerlijk aan het genieten ben van een warme douche. Hoe kan het dat het niet in je opkwam, om dat even, heel simpel, aan je vader te vragen? Dat had zo veel gemakkelijker kunnen zijn, zo veel sneller.
Dus lieve kleintjes, wat ik zeggen wil. De volgende keer als je honger, dorst, warm, koud, pijn, of behoefte hebt aan wat dan ook, probeer dit eens: vraag het aan je vader!
Liefs,
Je moeder
Afbeelding: Shutterstock
Haha herkenbaar! ‘Mama, mama, mamaaaaaa’, je hebt ook een vader hoor schatje, die kan ook heel goed de bal voor jou pakken of een appeltje voor je schillen. Echt waar! 😉
Wat klinkt dit verbitterd. Je moet volgens mij niet je kinderen aanspreken maar iets aan je relatie doen lijkt me. Praat met hem over jullie taakverdeling en verander er iets in. Dan gaan je kinderen automatisch meer naar hem. Word geen moppermoeder en moppervrouw!
Oei, wie moppert er nu?
Ik had een enorme glimlach op mijn gezicht na het lezen van dit blog, omdat het humor (misschien voor jou net zo onzichtbaar als de papa voor deze kleintjes soms) bevat en natuurlijk niet bloedserieus genomen moet worden… maar zéker een kern van waarheid bevat. It’s funny. Come on.
Overigens nogal een aanname en jammer om over hun relatie te oordelen vanaf achter je toetsenbord.
Anyway, heerlijk geschreven :’)
Precies mijn idee, Janne!! 😉
Ik lees nergens in het stuk dat vader niet wil. Daar wordt niet over gemopperd. Het is alleen zo dat de meeste mannen pas in actie komen als hen direct iets gevraagd wordt. Helemaal niet erg, maar dan moet het ook wel gevraagd worden.
Nou, nou Janne…niet meteen zo dramatisch hoor.
Lees het stukje nog eens en probeer het te ‘horen’ met een lach in de stem. Dat helpt.
Ik heb hartelijk gelachen hierom.
De herkenbaarheid is zo over duidelijk, maar de humor is ook enorm aanwezig.
Niets “moppermoeder” of “moppervrouw”.
Gewoon een moeder met een gezonde dosis humor 😉
Kom op, meid…you can do it 😉
Hey Lotte! Dit is echt vet grappig geschreven! Ik vind het hilarisch!
Alsof je dit echt aan je kinderen voor zou lezen…! Dit is bedoeld voor alle moeders die zich (of hun partner) hier -hoogstwaarschijnlijk bijna- allemaal in zullen herkennen.
Jouw reactie is juist wat verbitterd en mopperig. Bekijk het leven met meer humor!
Nou, ik heb een fijne relatie en mijn man is een fantastische vader maar ik herken dit helemaal! Mijn zoontje zit naast mijn man aan tafel en vraagt aan mij die in de keuken staat om het pak vla open te maken. Dan zeg ik ook: tadaaaa, daar zit hij, de oplossing voor je probleem….PAPA!!!!
Heel herkenbaar bij ons is het ook mama mamma MAMA
Dan zeg ik ook kijk daar eens daar zit PAPA
Haha, zóóó herkenbaar! Ik zeg meestal “Mama is even bezig, maar misschien kan papa je even helpen…” Heel slecht, want daarmee impliceer ik eigenlijk dat papa nergens mee bezig is (wat overigens ook regelmatig zo is ;)…)
Geweldig!
Ah wat leuk papa in het zonnetje zetten.
Geweldig, heel hard gelachen want ohhhh wat herkenbaar!
Heerlijk! Zou zo mijn verhaal kunnen zijn!
Geweldige man en geweldige kinderen, maar inderdaad… dat dus 🙂
hahaha , zo gaat dat hier ook , niet dat papa niet wil.. maar omdat ze hem gewoon voorbij rennen hehe. Maar komt vast goed 😉
Herkenbaar! Echt geweldig geschreven! In mijn geval is het zo dat mijn dochtertje mij de hele week ziet en dat papa veel aan het werk is. Dus wat dat betreft krijgt ze niet anders mee dan dat mama het wel even doet. Maar in het weekend is het zoooo fijn als ze dan ook even naar papa gaat zodat mama even haar ding kan doen. Maar juist omdat ze mij het meeste ziet, komt ze naar mij hahaha. Ik herken het echt!
Helemaal niet herkenbaar maar ik heb 3 dochters die mij gelukkig altijd nodig hebben 😉
Dezelfde mamma’s die altijd roepen “pas op, kijk uit”! Hahahaha!!!!
Geweldig verhaal. Ik heb het direct even voorgedragen aan de papa des huizes en m’n dochter van 3. Haar allerliefste reactie op de laatste zin: ”Nee, dat ga ik aan mama vragen!!’…………
Tja…dat doen we toch ook écht zelf! We zijn nét wat sneller met reageren, vooruitkijken en invullen. De verwachtingen die de kinderen hebben zijn toch echt door ons zelf gecreëerd. Vraag en aanbod zeg maar.
Als je er last van hebt moet je het zelf anders gaan doen….loslaten is voor moeders vaak heel lastig want we denken vaak dat we het sneller en beter kunnen met onze kindjes (wat natuurlijk ook niet zomaar uit de lucht komt vallen)
Wat heb ik toch een medelijden met alle moeders,het is toch vanzelfsprekend dat een kind naar moeder roept.Zij is de hele dag thuis en vader werkt de hele dag.Ik ben nu al meer dan 20 jaar opa en als er iets gedaan moet worden b.v. naar de visvijver brengen,dan wordt altijd opa gebeld en hij vind dat maar al te fijn nu hij meer vrije tijd heeft.Dus dames er komt een tijd dat de kindertjes het huis uit gaan en dan….kunnen jullie gaan genieten.FIJNE DAG
Wat een lieve opa ben je Ad, super dat je dit allemaal met de kleinkinderen doet! Wellicht dat het bij jullie zo was dat de moeder de hele dag thuis was en de vader de hele dag aan het werk. Ik lees het in bovenstaande blog niet. Het is volgens mij ook niet de standaard situatie binnen de gezinnen van deze tijd.
Grappig, deze ‘klaagzang’. De oorzaak zit al in je eigen verhaal: “Ik weet het, ik ben je moeder, ik ben geweldig en ik geef altijd antwoord, ook wanneer je geeneens een vraag stelt…..”
Vind je het gek, dat je kind zijn vader niet ziet staan, met een moeder die de vraag al beantwoord voor de vraag er is? Dus: bemoei je wat minder met je kinderen en geef je man hierdoor ook een kans. Vaders geven hun kind namelijk de kans om dingen zélf te ontdekken….. bijvoorbeeld hoe je een appel moet schillen…….
Trotse vader,kan het er helemaal mee eens zijn.
Ze hebben teminste een vader..
Wat heerlijk geschreven. Ik heb een brede glimlach op mijn gezicht. Helemaal geen klaagzang of gemopper, gewoon heerlijk herkenbaar. 🙂
Haha heel herkenbaar en leuk geschreven!
Werkelijk briljant! Heb het gedeeld op Facebook en de reacties stromen binnen.
Super herkenbaar voor velen
Troost je je kan het blijven zeggen, maar ik heb inmiddels 3 tieners in huis en die snappen het nog steeds niet, hahaha. mogelijk gewoon een makkelijk woord MAMA.
Dit is een kern van waarheid …..met humor , geweldig !!!!!!
Zo handig hier geen papa maar 2 mama’s!
Het lijkt in dit verhaal dat papa werkeloos is, maar papa wordt vaker tegen de muur geplakt. Bij een scheiding wordt hij alleen zichtbaar gemaakt. Er zijn ook papa’s die het geld thuis brengen en kapot makende arbeid verrichten, die blij zijn dat ze even kunnen zitten, die dus niet gaan sporten uit luxe, Als oud mijnwerker waren de rollen in huis verdeeld, dat kon toen ook omdat de vrouw thuis bleef vanaf de trouw datum Opeens zijn de vrouwen weer gaan werken voor meer luxe en nu weten we, dat we moeten werken, man en vrouw omdat we anders niet rond komen. Het ligt er dus helemaal aan wat papa van werk heeft, hij zal ook blij kunnen zijn als hij tegen de muur geplakt naar zijn vrouw en kindjes kan kijken. Groetjes 3k.
Manmanman, wat ontzettend fout dit. Jij bent zelf namelijk het probleem. Want je vind jezelf zo ongelooflijk goed en belangrijk, dat er voor vader en kinderen geen millimeter ruimte over is om een eigen band op te bouwen.
huh, hoezo geen band opbouwen???? Ik lees dat vaderlief elke dag met de kinderen stoeit en spelletjes met ze speelt. Ze beschrijft hier op een grappige manier het feit dat voor de regeldingetjes kinderen vaak automatisch naar moeders rennen terwijl vaders dat natuurlijk prima kunnen. Ook lees ik niet hoe geweldig ze zichzelf vindt, ze noemt juist de kwaliteiten van haar man op. Als je mijn kinderen vraagt wie ze liever vinden, mama die de kleren wast en de appeltjes snijdt, of papa die met ze stoeit, nou dan kom ik mooi op de tweede plaats uit hoor! Kinderen zeggen later niet: Je sneed mijn appeltje precies in 8 plakjes, maar wel, je was er voor me. Daar ben je als vader zelf bij.
Hahaha echt fantastisch geschreven dit! EN al die comments van die vaders ;’) Ik kan er zo om lachen! Heerlijk!!
Wahahaha, o zó waar. En de mijne van 14 mnd zegt nog geeneens mama. Zijn eerste woord was (en is) papa….maar dan wel om aan mama te vragen waar papa is (op zijn werk schat, zoals elke dag als jij verzorgd moet worden). Bij mij komt ie gewoon aan de knie staan, kijkt me aan (papa zit ernaast, je weet wel, die persoon die je al wel zo goed kunt benoemen), strekt zijn wijsvingertje ergens naar uit en vraagt ‘die?’.
Dus zonder me te benoemen weet hij bij mij aan te kloppen voor eten, drinken, schone broek, snotneus afvegen en alles wat hij wil maar nog niet mag vasthouden.
Bij papa staat ie met een grote lach ‘papapapapapapa’ te roepen om vervolgens naar mij aan de afwas in de keuken te hobbelen omdat ie iets nodig heeft…..ik lach er maar om….papa’s beurt komt omdat mama hem de beurt doorgeeft…’schat, hij heeft een heerlijke poepluier voor je gemaakt’
Als moderne vader kan ik het niet laten om hier op te reageren. Wat een onzin !! Vanaf het moment dat mijn dochter is geboren, ben ik er altijd geweest voor haar (en ook voor haar 2 broers)) die erna geboren zijn. Vanaf hun geboorte heb ik ouderschapsverlof gehad zodat ik met hen op woensdagmiddag kon gaan fietsen, naar de speeltuin of naar de kinderboerderij kon gaan. Altijd heb ik klaar gestaan om hen te helpen met klusjes voor school, huiswerk maken of andere activiteiten. 16 jaar lang heb ik de avondvierdaagse mee gelopen en gezorgd voor liedjes die onderweg gezongen konden worden. Ook voor schoolkampen of bij het afscheid in groep 8 van alledrie heb ik altijd flink meegeholpen. Verder ben ik 9 jaar lang vrijwilliger geweest bij de voetbalclub als trainer & leider waardoor ik wekelijks 2 avonden in de week als trainer op het veld stond en zaterdags de hele dag omdat ik van alledrie de kinderen de wedstrijden wilde bijwonen, waardoor mijn klussen in huis jarenlang zijn blijven liggen. Ook in het huishouden ben ik altijd actief betrokken geweest, omdat zowel het koken, wassen, strijken en poetsen ook niet aan mij voorbij zijn gegaan. Naast mijn 40-urige baan was (en ben) ik klusjesman, tuinman, bijles leraar, ICT-er, honden uitlaatdienst en taxi voor de kinderen, dus ik voel me totaal niet aangesproken bij het lezen van dit artikel. Die nou niet net of het hele gezin alleen op moeder draait, want in een goede relatie dragen beide ouders een steentje bij.
Hahahahhaaha deze is echt fantastisch!!!
Lol! Leuk geschreven!
Maar het kan ook anders! Regelmatig krijg ik de vraag, mama wil je dit mama wil je dat…. Op de meest onmogelijke momenten. Helaas hier geen papa die even kan helpen.
Dus ipv vraag maar aan papa hoor je hier vaak: doe het even zelf of wacht tot ik klaar ben. Nu kan dat bij een 8 jarige al prima gelukkig.