Communicatie is van mijn kant altijd al een puntje van aandacht geweest. Mijn non-verbale communicatie werd altijd gezien, zeker in mijn tienerjaren, als boos of arrogant. Om van mijn verbale communicatie maar te zwijgen, dat is wat ik dan ook meestal deed. Ik zeg meestal, want als er iets brutaals te zeggen viel, dan was ik niet op mijn mondje gevallen. Maar praten over gevoelens? Zeggen wat er in je omging? Neh, lastig onderwerp! En lastige onderwerpen vermeed ik liever. Ik was in ieder geval verre van duidelijk. Maar hierdoor moet ik nu wel op de blaren zitten. Want door mijn gebrekkige communicatie word ik nu nog steeds zelden tot nooit begrepen. Zelfs niet, of eigenlijk juist niet door mijn eigen, door mijzelf opgevoede bloedjes.
Ik zal je een voorbeeld geven van mijn gebrekkige en onduidelijke communicatie. Het zal je verrassen hoe mijn woorden geïnterpreteerd worden. Het doet me denken aan mijn non-verbale communicatie van mijn tienerjaren. Totaal verkeerd begrepen. Want ik was niet boos of arrogant, mijn hoofd stond gewoon zo, ik was relaxt.
Goed, het voorbeeld. Het komt regelmatig voor dat we iets te doen hebben, waarvoor we het huis moeten verlaten. Alleen doordeweeks al moeten we elke ochtend weer naar school. Wanneer we eenmaal klaar zijn voor vertrek, zeg ik de woorden: ‘kom we gaan’. En om de één of andere reden lijken deze woorden niet helemaal aan te komen. Sterker nog, ze lijken een geheel andere betekenis te hebben.
Want wanneer ik zeg ‘kom we gaan’, dan horen mijn kinderen:
– Niets. Helemaal niets.
– Je moet nu poepen!
– Waarom heb je deze sokken aan? Ga andere sokken aantrekken!
– Je hebt nog niks gegeten, ga even iets eten.
– Leeg je spaarvarken en tel alle muntjes die erin zitten. Herhaal dit nog drie keer.
– Waarom heb je je tanden nog niet gepoetst? Ga nu je tanden poetsen!
– Ga opzoek naar het happymeal speeltje dat ik twee weken geleden heb weggegooid.
– Waarom heb je je schoenen aan, trek ze gelijk uit!
– Kom, laten we hysterisch gaan krijsen.
– Maak even je Minecraft wereld af, we hoeven er namelijk pas over drie weken te zijn.
– Ga je broertje irriteren, dat heb je vandaag helemaal nog niet gedaan.
– Verstop je! Snel. Voordat iemand je ziet.
– Blijf naar de tv staren.
– Je moet nog iets knutselen voor opa/oma/juf.
Ik kan het natuurlijk gooien op mijn slechte communicatie. Misschien vertelt mijn non-verbale communicatie wel dat we alle tijd van de wereld hebben. We moeten gaan? Welnee joh, iedereen wacht wel! Doe even relaxt.
Afbeelding: Shutterstock
