Waar geloof je in? Ik geloof in intrinsieke motivatie. En dus niet in extrinsieke motivatie. Wat mij betreft kunnen we daar als ouders niet vroeg genoeg mee beginnen. Mijn man en ik zijn met onze kinderen daarom ook in gesprek om te ontdekken waar hun intrinsieke motivatie vandaan zou kunnen komen. Waarom zou je huiswerk willen maken? Wat wil je worden? Ok, jij wilt dierenarts worden. Dat betekent dat je echt nu al je best moet doen op school. Een 7,5 is een mooi cijfer voor Geschiedenis. Is dat de overhoring waar je 10 minuten naar gekeken hebt? Wat voor cijfer zou je hebben als je er iets meer tijd in zou stoppen? Het motiveren van hun intrinsieke motivatie is wat mij betreft essentieel in deze. Ze hoeven het niet voor mij te doen, ook niet voor de juf of meester maar voor zichzelf!
Mijn dochter is nu 10 en is vanaf haar 4e jaar gewend om af en toe iets te moeten doen waar ze geen zin in heeft. Op 4-jarige leeftijd is dat zelf haar tas uitruimen na een schooldag, na de kleurtijd moeten ze er zelf aan denken om hun gymtas mee te nemen. Ik kan dat met gemak vóór ze klaarzetten en voor mijn kinderen nadenken. Maar wat leren ze dan? Ik vind het ook geen luiheid, maar het prikkelt hun intrinsieke motivatie. Ze komen er namelijk achter wat er gebeurt als je je gymspullen vergeet en vinden soms creatieve oplossingen. Ze komen er achter wat het betekent als je je tas niet opruimt. Zoonlief heb ik een keer een hello Kitty beker meegegeven… Hahaha. Dat vond hij niet leuk. Dus wat wordt dan de motivatie om zijn spullen op te ruimen? Ja precies!
Maar het gaat verder dan dat. Oh, je wilt zelf naar school fietsen? Ok, dat mag. We bespreken een route die afgelegd wordt. Bij school moeten ze met de fiets over een zebrapad lopen en zo kunnen ze zonder mij naar school. Natuurlijk is dat spannend, en natuurlijk doen ze stiekem een andere route, maar als ik daar achter kom gaan ze weer even met mama mee. Blijkbaar ben je nog niet oud genoeg om zelfstandig naar school te gaan. Maar hé, ze willen niet met mama mee, ze willen zelf op de fiets naar school. En wat gebeurt er dan, ze houden zich aan de afspraak, omdat ze graag zelf naar school willen zonder hun moeder. En hoe fijn is dat uiteindelijk voor mij! Ik breng alleen nog de jongste naar school. De andere twee gaan zelf naar school en komen wel eens heel snel teruggefietst, want ze zijn hun gymspullen vergeten en willen niet wéér een schoolboek overschrijven. Ze ruimen hun schoolspullen op, hangen hun jas op, omdat ik daar blij van wordt.
Mijn dochter is niet blij met een 6,5, omdat ze weet dat ze beter kan! En dat… ja dat… is intrinsieke motivatie om er uit te halen wat er in zit!
Dus hup, stop met alles voorkouwen voor de kleintjes en bedenk dat het geen luiheid is, maar het motiveren van intrinsieke motivatie. Kinderen met eelt op de ziel, die weten wat ze willen en hun dromen najagen!
Afbeelding: Shutterstock
Zo. Helemaal. Waar. Dit! 😀
Ook maar net de manier waarop wij het hier ook doen. Het is soms makkelijker om het allemaal voor je kinderen te doen, spaart een hoop gezeur en gedoe uit en ze zullen zo wel iedere keer in orde zijn met alles, maar ze leren er geen reet mee.
En uiteindelijk, als ze ouder zijn en we ze de wijde wereld insturen gaan ze het ook alleen moeten kunnen 😉
Wauw, dit is echt wel waar. Ik zie mezelf dit ook doen hoor, omdat ik altijd alles goed wil voorbereiden en geen fouten wil malen. Ik zou me slecht voelen moest m’n dochter ‘door mij’ iets vergeten ofzo. Maar goed, je kan er niet jong genoeg aan beginnen. Nu zeg ik ook al wel tegen m’n 2,5 jarige dat ze moet opruimen na dat ze gekleurd heeft ofzo maar dat gebeurt niet altijd en zelf ben ik ook wel ene lui type dus laat ik het zelf soms ook gewoon staan. Andere momenten ruim ik het dan wel op.
Maar als zij binnekort naar school gaat ga ik ze zelf ook alles in haar tasje laten zetten. 🙂 Lijkt me wel fijn!