Een jaar geleden, precies deze week een jaar geleden leek de wereld onder onze voeten verdwenen. Die week gebeurde er zoveel dat ik achteraf kan zeggen dat ik in een roes alles heb beleefd. Zo zaten we bij de huisarts en zo lag mijn kleine prinsje een volledige werkdag onder narcose voor een MRI en een spannende operatie. Operatie geslaagd, even ademhalen. Vanaf dan is ieder moment kostbaar. Hoe komt hij uit zijn kunstmatige slaap, de uitslagen, wel of geen uitzaaiingen, wat gaat er gebeuren! Is hij er volgende week nog?! 100.000 vragen en de ene klap na de andere te verwerken. Dat arme, arme, vrolijke, grappige, ondernemende, stoere, prachtige kleine kereltje vol met levenslust, moet dit allemaal ondergaan. Waarom? Op die vraag krijg je nooit een antwoord, dus probeer dat ook niet te krijgen. Eerlijk? Nee, kinderen met kanker is niet eerlijk. En dan terugkijkend op dit afgelopen jaar. Jeetje het is al een jaar en wat is er allemaal gebeurd! 30 bestralingen, chemo kuren, de prikken niet geteld, koorts, opnames, goede dagen, slechte dagen, maar klagen? Nooit. Ik heb nog nooit eerder zo een sterk kind ontmoet. Wat een kracht. Mijn kleine kanjer haalt veel kracht uit superhelden en superhelden huilen niet, mijn prins huilt bijzonder weinig. Het komt zelden voor dat een kind die onder behandeling is geen sonde draagt, want eten op eigen kracht is lastig. Prinsje zegt soms dat zijn buikje zegt dat het vol zit. Maar op eigen kracht, soms op het randje, eet hij zich naar het streefgewicht. Wat een wilskracht.
Het leven nu, want dat gaat door. Soms wil ik het niet, dan wil ik terug naar de tijd dat iedereen nog gezond was. Want wat brengt de toekomst? Soms slaat de angst toe, maar ik blijf proberen met een positieve blik vooruit te kijken. Mijn kleine prinsje is zo positief die trekt ons daar in mee. En het gaat ook niet om mij, ik hoef er alleen maar voor hem te zijn. En dat probeer ik met alle macht en waar ik kan. Samen met mijn gezin, want geloof me, iedere stap die ik buiten de deur zet, knaagt er schuldgevoel. Maar het moet soms. En wat er nog meer is gebeurd? Ik ben bijna volwaardig verpleegkundige, heb mensen verloren en bewust losgelaten en andere bijzonder leuke mensen daar weer voor teruggekregen. Ik heb uiteraard mijn te gekke ouders en wat schoonfamilie die er “gewoon” altijd zijn, mijn eigen vriendinnen en nichtje hebben wederom bewezen dat het echte toppers zijn. Zij trekken mij met regelmaat een restaurant in of naar de kroeg of gewoon een gezellige avond thuis. Mijn hele stoere, sterke dochter die gewoon lekker door pubert en haar broertje soms toch echt gewoon nog lastig vindt. Ik heb geluk met een werkgever die het allemaal begrijpt en een aantal lieve collega’s. Ik krijg met regelmaat hele lieve gedichten, berichten, etentjes, cadeautjes, bloemen en heb onlangs zelfs een tattoo cadeau gekregen. En natuurlijk deze kans om iedere week een column te schrijven op deze te leuke website wat zelfs redelijk succesvol lijkt. Ik heb geleerd dat het leven iets is om van te genieten, en heel veel liefde te geven aan een ieder waar je van houdt, iedere dag en doe mijn best, met mijn dierbaren.
Er zit een knoop in mijn maag en een brok in mijn keel deze week. Ben mixed in emotions, alles komt soms even terug. Een lach, een traan, een knuffel met intense liefde, soms angst maar veel hoop, soms boos maar vaak blij. En ongelooflijk veel bewondering voor mijn kleine prinsje. Als iemand een prijs verdient van moed, waardering en respect is hij het wel.
Op naar beterschap!
Liefs Diana
Wauw wat mooi geschreven en echt even helemaal stil van. Dit wens je niemand en zeker niet zo’n klein mannetje. Sterkte
Super mooi geschreven!! Had Hellemaal kippenvel! Fijn dat je veel lieve mensen om je heen hebt! 🙂 dat wens je ieder mens toe… Zeker in moeilijke tijden als deze.
Dank je wel voor je reactie
Als je deze strijd in het leven wint, kun je alles! En ik ben ervan overtuigd dat jullie dat kunnen met elkaar, dikke kus kanjers, love you!!
Love You!
Mooi en ontroerend verhaal weer en onwijs gave tattoo ! XXX
Ja! Cool he, hij’s nog niet klaar wordt nog sealed with a
Wat ongelovelijk mooi geschreven!!
Brok in mijn keel en prikkende tranen die er vandoor willen.
En natuurlijk ben ik er “gewoon” wanneer het nodig is!!
We gaan vol goeie moed de laatste maanden in en hopen op een schone spiderman!!!
Wat heftig zeg. Waarom moet een kind dit doorstaan. en hoe sterk kun je als ouder zijn….
Ik ben mijn dochter verloren en weet in wat voor angst je moet leven. Het is niet eerlijk, het hoort niet.
Ik wens jullie alle kracht, liefde en geluk toe… en bovenal gezondheid…
Heel veel liefs Nathalie
Dank je wel voor je mooie woorden 🙂
Wat heftig! En als iemand het hoe het voelt maakt dat het nog gevoeliger.
Tranen in mijn ogen. Wat goed geschreven. Wat een emotie. Pffffff. Ik kan mij zo goed voorstellen dat dit een week is die enorm binnenkomt. En wat vind ik je sterk. Zo sterk, dat je zo goed luistert naar je kleine man en daarnaar handelt. Ik wens je heel veel sterkte…
Dank je wel voor je mooie woorden 🙂
Wauw! Sterkte en succes!
Wauw, wat krijg ik hier zo’n down gevoel van.. Tevens erg veel respect dat je zo positief blijft! Maar ik denk dat dat ergens ook wel een must have is in zulke situaties. Anders ga je er gwn aan onderdoor. En ik bewonder jou kleine prins ook, wat knap van hem! Hij zal zeker een sterk persoon worden! Als hij dat al niet is 🙂
ik wens je veel succes verder!
Dank je wel! Prinsje is zeker sterk dat is zijn kracht die hem erdoor heen trekt 🙂
Met kippenvel zitten lezen. Dapper hoe jullie je er samen doorheen slaan. Dikke knuffel, liefs
Dank je wel 🙂 hoop en positiviteit houden ons sterk
Wat heb je het mooi geschreven Diana! Ik heb er respect voor hoe jullie je er zo door heen slaan en zeker ook jullie kleine man!
Thanks Debby!
Lieve Diana,
Ik vind het een eer om jouw prachtige , sterke ventje te kennen! Met zijn vechtlust komt hij er wel! Ons hart heeft hij ook veroverd. Je verhaal, toch ook van jou gehoord, raakt mij hier geschreven toch weer diep. Dat het alweer een jaar geleden is, hoop spoedig definitief echt verleden tijd. X
Dat is lief van je 🙂 dank je wel.
Mace is heel blij met zijn vriendje. Want dat is ook alweer ruim een jaar 😉
Indrukwekkend Diana! Veel bewondering voor jullie allen! Xx
Dank je wel! X