Er zijn van die dagen…

Er zijn van die dagen dat ik niet wakker wil worden met de wetenschap dat ik weer drie mondjes moet voeden.

Er zijn van die dagen dat ik spontaan even naar de wasmachine ga om gewoon even niet in de buurt van kinderen te zijn.

Er zijn van die dagen dat ik hardop scheld.

Er zijn van die dagen dat ik het tandenpoetsen oversla omdat ik de kinderen zo snel mogelijk op bed wil hebben.

Er zijn van die dagen dat ik zeg dat ik wel een spelletje mee wil spelen, maar vervolgens allerlei smoesjes verzin om maar niet mee te hoeven spelen.

Er zijn van die dagen dat ik onnodig lang in de supermarkt blijf hangen.

Er zijn van die dagen dat ik zeg ‘nog 5 minuutjes op de Wii’ en het er uiteindelijk 20 zijn geworden.

Er zijn van die dagen dat ik niet weer naar de zoveelste ‘voorstelling’ kijken wil, maar liever naar mijn telefoon staar.

Er zijn van die dagen dat ik schreeuw, terwijl ik het ook gewoon had kunnen zeggen.

Maar… 

Er zijn van die dagen dat ik het heerlijk vind om wakker te worden met de wetenschap dat daar drie kleintjes zijn die mij nodig hebben.

Er zijn van die dagen dat ik de was de was laat zijn en lekker met mijn kinderen knuffel.

Er zijn van die dagen dat ik hardop roep: Ik hou van jou!

Er zijn van die dagen dat ik een extra verhaaltje voorlees om nog even gezellig bij mijn kleintjes te kunnen zijn.

Er zijn van die dagen dat een spelletje meespelen eigenlijk heel erg leuk en gezellig is.

Er zijn van die dagen dat ik spontaan een kleintje meeneem naar de supermarkt en samen de boodschapjes doe.

Er zijn van die dagen dat ik een potje (of acht) Mario meespeel.

Er zijn van die dagen dat ik vol bewondering naar een voorstelling kijk en ik verborgen talenten op zie bloeien.

Er zijn van die dagen dat ik niet hoef te schreeuwen.

 

Er zijn van die dagen dat moeder zijn niet leuk is.

Er zijn van die dagen dat moeder zijn wel leuk is.

 

Maar er gaat geen dag voorbij dat ik niet van ze houd.

 

Afbeelding: Shutterstock