Een beetje jaloers

Het hebben van kinderen is genieten, ja toch? Van die wangetjes, handjes en voetjes om op te vreten zo schattig. Van die grappige uitspraken die onbewust met het liefste stemmetje uit zo een guitig mondje komen. Van die twinkelende oogjes die je aankijken en de warmste armpjes om je nek.

Zo kostbaar. Zo onbetaalbaar.

En hoewel het onwijs genieten is om ouder te zijn, ben ik toch een beetje jaloers. Jaloers op mijn kleintjes. Wat zou ik soms graag weer even terug willen, weer even klein willen zijn. Het leven van een kind kan zo eenvoudig zijn en ze kunnen zo lekker ongegeneerd dingen doen waar je als volwassene niet meer mee wegkomt. 

Zo kunnen kleintjes dus ongegeneerd op de grond gaan zitten. Midden op straat, midden in de supermarkt of midden op het plein. Gewoon omdat ze besloten hebben om niet te willen lopen. En hoe mooi is het om dan altijd opgepakt te worden en verder getild. Heerlijk toch? Dat wil ik ook!

Of op het moment dat die luiken niet meer open kunnen blijven, kun je als klein kind jezelf gewoon neerstorten en het ervan nemen. Hoe heerlijk is het feit om gewoon overal, waar je maar wilt een dutje te kunnen doen. Jaloers!

Pakken wat je wilt. Hoe lekker zou dat zijn? Dat als je iets ziet, je het gewoon pakt. Ook al is dat broodje kroket niet van jou of die Michael Kors tas. Kinderen presteren het gewoon om iets ongegeneerd uit een ander zijn hand te rukken. Nee, daar kom je als volwassene niet meer mee weg.

En naast pakken wat je wilt, kun je als kleintje ook zeggen wat je wilt. En ja ik weet het, we hebben de vrijheid van meningsuiting, maar toch kun je niet altijd zomaar zeggen wat je wilt. Een kind wel.

Of wat dacht je van het uitspugen van voedsel wat je niet lekker vindt? Probeer dat maar eens tijdens een etentje bij je kekke vrienden die uren in de keuken hebben gestaan voor de langzaam gefrituurde langoestines op een biologisch courgettetaartje en linksgedraaide couscous, wedden dat je raar aangekeken wordt.

En zo zijn er nog heel veel dingen waar ik jaloers op ben, omdat mijn kleintjes het nog kunnen of er simpelweg mee wegkomen.

Springen op een springkussen of trampoline, hoe graag ik het zou willen doen, beter van niet gewoon. Ongegeneerd keihard zingen op straat. Nope. Midden in een volle woonkamer je broek uittrekken omdat hij niet lekker zit.

Ja, kind zijn. Wat is dat toch heerlijk. Om jaloers op te worden.