Vroeger, lang geleden, toen ik nog onwetend was, dacht ik dat ik over vier jaar wel aan kinderen toe zou zijn. Die gedachte veranderde door de jaren heen niet. Jarenlang dacht ik dus over vier jaar aan kinderen toe te zijn. Op een dag kwam het besef dat ik nooit iets anders zou denken. Hoewel de jaren voorbij vlogen, zou het nooit ‘over vier jaar’ worden. Ik zou er nooit aan toe zijn, het perfecte moment zou nooit komen. Toen ik dat besefte, zo rond mijn dertigste verjaardag in 2007, was het ineens ‘over vier jaar’.
In 2008 werd mijn eerste dochter geboren en er gebeurde iets bijzonders. Het ‘over vier jaar’ kwam terug als ‘binnen vier jaar’. Want meer kinderen? Ik moest er niet aan denken dat we als we uit de luiers en slapeloze nachten zouden zijn, hier weer opnieuw aan moesten beginnen. Daar voelde ik me veel te oud voor. Nee, dan hadden we vier jaar eerder aan kinderen moeten beginnen. Meer kinderen? Dat moet dan binnen vier jaar gebeuren.
En zo gebeurde het. Zoals ik al zei, werd in 2008 mijn eerste dochter geboren. Binnen vier jaar kwamen daar in 2011 een zoon en in 2012 nog een dochter bij. Sindsdien puilt onze kliko regelmatig uit van de luiers, is het begrip nachtouders ons niet vreemd, worden we regelmatig gillend gek van onze zesjarige, kleuter en peuter, is ons huis nooit opgeruimd en bestaan de woorden ‘snel’ en ‘even’ niet meer in onze vocabulaire.
Ja, achteraf denk ik wel eens dat de fase ‘over vier jaar’ een stuk gemakkelijker was dan de fase ‘binnen vier jaar’, want met drie kleintjes is ons leven meestal een complete chaos. Toch heb ik er geen spijt van. Hoewel soms wat slaperig, genieten we van ons gezin en het gezinsleven. En ook het “binnen vier jaar” loont, want wat is het fijn om te zien hoe de kinderen samen groot worden en ik weet zeker dat ze nu binnen vier jaar uit de luiers zullen zijn!
Wat herkenbaar! Hier dochter (2009), zoon (2010),dochter (2012). Dus met een 5-, 4- en 2 jarige snap ik het helemaal! Gelukkig zitten wij vast ook niet lang meer met de luiers. En heerlijk om te zien hoe ze samen opgroeien, plagen, spelen en genieten. En inderdaad wij als ouders zijn soms een tikkie moe
Lieve Pauline,
Wat schrijf je dat toch weer leuk!!! Hopelijk tot snel! 17 mei in ieder geval!?
liefs
Herkenbaar alleen zitten we hier nog net wat jonger. 4 jaar, bijna 3 en 4 weken 🙂
Bij mij zat er uiteindelijk 5,5 jaar tussen. Wat ben ik blij dat ik tussendoor even heb mogen doorslapen;)
Maar ik had het leuk gevonden als ze wat dichter op elkaar hadden gezeten, ook al vinden ze elkaar heel erg leuk. Maar dat is niet gelukt, dus wij zijn ook happy nu