Doubleren in groep 4, de beste keuze ooit?

Mijn dochter is dit jaar aan het doubleren in groep 4, een chique woord voor ‘blijven zitten’. Hier ging natuurlijk wel het één en ander aan vooraf.

Vrolijk, gelukkig en zorgeloos

Wanneer je je eerste kind op de wereld zet, ben je er heilig van overtuigd dat je een wereldwonder hebt gebaard. Dit is echt het slimste kind ooit met het brein van een Einstein. Bovendien is het ook nog een motorisch-genie, want moet je eens kijken wat ze allemaal al kan! Die nekspieren zijn niet normaal zo sterk, want kijk nou hoe ze haar koppie optilt!

Ja echt waar, we denken het allemaal. En uiteindelijk blijkt, het zijn gewoon kinderen. Het ene kind doet het zus, het andere kind doet het zo. En sommige kinderen blijven zitten. Acceptatie daarvan gaat bij de ene ouder ook sneller dan bij de andere ouder.

Gaandeweg kwam ik er ook achter dat ik geen uitzonderlijk bijzondere kinderen op de aardkloot grootbreng, maar gewoon kinderen. Mijn kinderen, wat ik op zich heel bijzonder vind, dat wel!

Het liefste zie ik mijn kinderen vrolijk, gelukkig en zorgeloos. Maar we weten dat dat niet altijd kan, want vroeg of laat zullen er tegenslagen zijn, ook in het leven van je eigen kind. 

Het werd al moeilijk in groep 3

In groep drie was eigenlijk al snel duidelijk dat mijn dochter er zelfs even wat harder aan trekken moest dan de meeste van haar klasgenootjes. Dat is niet erg, want ik had allang geaccepteerd dat iedereen anders is en leert op zijn eigen tempo. De één heeft gewoon net even wat meer hulp, oefening of instructies nodig. Maar van blijven zitten was er geen sprake.

De hulp, oefening of instructies aanbieden bleek echter wel een hele uitdaging. We moesten thuis oefenen met lezen (groep 3), op zich geen probleem als mijn dochter daar gezellig aan mee zou werken en de woordjes serieus zou willen oefenen. Toch heeft ze zich door groep drie heen geworsteld. En achteraf gezien had ik de gedachte die regelmatig door mijn hoofd ging ‘kan ze dit jaar niet beter een keer overdoen’ hardop moeten uitspreken. Want groep 4 werd nog een veel zwaarder jaar.

Ik snap er geen bal van

Waar de kinderen in groep 3 vooral het lezen voor hun kiezen krijgen, is dat in groep 4 vooral het rekenen. Iets wat mijn dochter nog zwaarder valt dan het lezen. Of beter gezegd, ze snapt er naar eigen zeggen ‘geen bal van’. Dit was al snel duidelijk en dus werden er hulpmiddelen als rekentuin en extra oefenschriften ingeschakeld om thuis te oefenen.

Wanneer je thuis extra moet gaan oefenen, dus niet het gewone huiswerk, maar echt iets moet bijspijkeren als ouder, kom je in een strijd terecht waarin je niet met je kind wil zijn. Althans, wij kwamen in een strijd terecht en wij bleken niet de aangewezen personen om deze bijspijkering uit te voeren. Mijn dochter bedacht de gekste manieren om maar niet te hoeven oefenen en ons geduld werd hardnekkig op de proef gesteld, waarbij we het ook regelmatig verloren.

Dit wil je niet. Hier wil je geen strijd van maken. Het is voor mijn dochter al vervelend genoeg dat ze de lesstof niet kan bijbenen. Het thuis bijspijkeren hebben we dus al snel stopgezet. Als zij extra begeleiding nodig heeft, dan zijn wij niet de aangewezen personen om dat te kunnen bieden.

Mijn dochter ging ondanks haar resultaten altijd zonder al te veel tegenzin naar school. Toch kwamen er in de loop van het jaar wat strubbelingen met haar klasgenootjes. Een moeder wil haar kind natuurlijk beschermen voor de boze buitenwereld en ik kreeg steeds meer het gevoel alsof ik haar voor de leeuwen gooide.

Een vreemd gevoel waar ik geen vinger op kon leggen, maar dat zij sociaal emotioneel nog niet zover was als haar klasgenootjes werd me steeds meer duidelijk. Een jaar doubleren in groep 4 zou niet alleen gunstig kunnen uitpakken voor haar schoolresultaten, het zou ook wel eens goed kunnen zijn voor haar eigen sociaal emotionele ontwikkeling.

Het zitten blijven vertellen aan je kind

En dan komt de dag dat je je kind moet vertellen dat papa en mama samen met de juf hebben besloten dat ze moet blijven zitten in groep 4. Dat ze niet met haar vriendinnen mee kan gaan naar de volgende groep en dat dat echt beter is voor haar. Dit gaat zo tegen je gevoel in, want hoezo is je kind verdrietig maken beter? En natuurlijk weet jij dat het wel degelijk beter is, maar je kind zal toch verdriet hebben, want ze wil bij haar vriendinnen blijven.

Ze heeft niet gefaald, ze is goed zoals ze is. En toch moet je haar vertellen dat haar resultaten niet ‘goed genoeg’ zijn om door te kunnen naar de volgende groep. Troosten en vertellen dat het wel goed komt, is het enige en beste wat je op dat moment kunt doen.

Gelukkig accepteerde mijn dochter het en zag ook al snel de voordelen van het doubleren in groep 4. “Mam, dan zit ik ook niet meer bij dat vervelende kind in de klas” en “Mam, dan kan ik dus allemaal nieuwe vriendinnen maken, dan heb ik nog meer vriendinnen!”. Ik was zo blij met haar positieve opvatting, ze had afgelopen zomer zelfs zin om weer naar school te gaan. Dit had ik nog nooit meegemaakt, mijn dochter die niet kon wachten tot school weer zou beginnen!

Doubleren in groep 4, de beste keuze ooit

Met gezonde spanning begon mijn dochter dit schooljaar nog een keer aan groep 4. Binnen een week had zij nieuwe vriendinnen gemaakt en zit ze lekkerder in haar vel dan ooit. Kinderen in haar klas kijken tegen haar op in plaats van op haar neer. Denken dat zij alles al weet, in plaats van dat ze niets weet.

Ze is voor het eerst in haar schoolcarriere een keer als eerste klaar, in plaats van als laatste. Ze durft haar vinger op te steken omdat ze het antwoord weet, in plaats van weg te duiken omdat ze ‘er geen bal van snapt’.

Ze voelt zich goed, in plaats van niet goed genoeg.

Wat heerlijk om een kind te zien dat lekker in haar vel zit! En toen kwam haar eerste rapport. Op al haar andere rapporten heb ik altijd zo positief mogelijk gereageerd en altijd benadrukt dat ik zo trots op haar ben omdat ze zo goed haar best doet. Maar toen ik dit rapport zag, ontplofte ik bijna van trots!

Wat een bevestiging. Wat een goede keuze! De beste keuze in het opvoeden tot nu toe. Mijn kind laten blijven zitten in groep 4.

En waar ben ik het meeste trots op? Dat ze nog steeds zo ontzettend goed haar best doet.