Dingen die ik 100x per dag zeg

Wat een moeder zegt: ‘Ga nu naar boven, tanden poetsen en naar bed!’
Wat kinderen horen:

.

.

.

Helemaal niks. Want ze luisteren niet. Nou ja, ze luisteren wel en ze negeren me ook. 

‘Jongens horen jullie mij? Ik praat tegen jullie!’
‘Jahaa, we horen je wel…’
‘Geef dan even antwoord en ga doen wat ik je vraag!’

Dit is een riedeltje wat eigenlijk elke dag wel een (paar) keer voorkomt en waar ik bijna wanhopig van word. Ken je zo’n droom waarin je achterna gezeten wordt en je het uitschreeuwt, maar er komt geen geluid uit je strot? Hoe hard je ook probeert, niemand hoort je? Ja? Nou dat is negen van de tien keer ongeveer de communicatie tussen mij en mijn kleintjes.

En zo komt het dat er dagen zijn dat ik de volgende random dingen weleens 100x per dag zeg.

– Doe nu je schoenen aan
– Blijf van je broertje af
– Zet de tv eens zachter
– Schoenen aan!
– Wil je even je glas opruimen?
– Hoe was het op school?
– Blijf van je zusje af
– Kom op, we gaan!
– Wees eens lief voor elkaar!
– Blijf van elkaar af!
– Doe nu je schoenen aan
– NUUUUUU

En dat terwijl niemand reageert. Hoe kan dat? Ik hoor mezelf in tegenstelling tot die droom toch echt blaten. Hoe kan het toch dat zij dat niet horen? Zit ik op een andere toonhoogte? Hebben zij een selectief gehoor? Horen ze mij serieus niet goed? Of zijn ze gewoon verschrikkelijk ongehoorzaam en negeren ze mij gewoon?

Het is een feit, ze negeren mij gewoon! Want op de vraag ‘wie wil er iets lekkers’, staan ze als kippen om me heen, kom ik niet meer van ze af en hoor ik mezelf 100 x zeggen, ‘laat me even met rust…’