Zoon was een half uur te laat uit school. Nerveus checkte ik mijn telefoon: de app van school vermelde toch echt dat zijn rooster voor die dag ruimschoots was afgelopen.
Nooit kwam hij later dan 10 minuten na afloop thuis. Hooguit 15 minuten wanneer hij verstrikt raakte in de eindeloze stoet fietsers vanuit school. Een voordeel vond hij, want als hij ergens middenin verstrikt raakte kon hij mooi met de hele file oversteken: een automobilist zou het lef niet hebben de stoet uitgelaten scholieren zonder schroom te kunnen onderbreken.
Ik stuurde een whatsapp berichtje: 1 grijze vinkje. Telefoon stond uit. Onrustig mijmerde ik naar vroeger toen er nog geen app bestond waarin rooster, aanwezigheid, cijfers en andere gegevens over je kind werden vermeld. Soms wist ik zijn cijfer al eerder dan hij zelf. Vroeger toen je gewoon twee uur later dan je uit was thuis kon komen omdat je lang had getreuzeld in de fietsenstalling hopende die ene leuke jongen (of in mijn geval leraar ik val op belegen) ’toevallig’ tegen te komen. En dat je moeder dat niet doorhad omdat ze simpelweg je rooster niet kende. De zenuwen als je 1x in de drie maanden je cijferkaart moest laten controleren soms een onaangename verassing voor het thuisfront (dank je leuke jongen/leraar). En dat er een uur uitviel die eigenlijk niet uitviel maar waarvan jij vond dat die moest uitvallen. Nee, zelfs de namen van de leraren kende ze niet laat staan hun e-mailadres of 06 nummer waar “je altijd naar mag appen als er vragen of problemen zijn” aldus de mentor op de eerste dag. Hoera voor generatie mobielloos!
Hij vloog door de poort en parkeerde achteloos zijn fiets onhandig op het tuinpad. ‘Ik heb je nog ge-appt’ begon ik. ‘Ja dat zag ik net toen ik voor de poort mijn mobiel aanzette’ was zijn antwoord en smeet net zoals iedere schooldag zijn tas in de keuken klaar om de voorraadkast te plunderen. Ik zweeg en dacht aan mijn onwetende moeder en hoe ik dat nodig had voor mijn ontwikkeling als puber. Even niet verantwoorden. Losmaken. Loslaten. Jammer dat we tegenwoordig zo doorgeslagen zijn in onze altijd willen controleren en bereikbaar zijn drang.
Afbeelding: Shutterstock
Mooi. Zoals je zijn onbezorgdheid beschrijft. De voorraadkast, hahaha! En… belegen….