Wat er nu van ouders met schoolgaande kinderen gevraagd wordt, is praktisch onmogelijk. Thuis werken, je kinderen opvoeden, je kinderen onderwijs geven en begeleiden met het huiswerk én je huis nog een soort van bewoonbaar houden. Het zijn vier verschillende taken die tegelijkertijd uitgevoerd moeten worden. En het is onmogelijk, niet omdat je het niet kan, maar het is onmogelijk omdat het teveel is om het allemaal goed te doen.
Op een bepaald punt zul je een keuze moeten maken. Een keuze, help je je kind met zijn huiswerk of rond je je eigen werk eerst goed af. Een keuze, ga je een conflict onderling begeleiden of maak je de was eerst even af. Het is praktisch onmogelijk om het allemaal goed te doen. En toch doen we het goed!
Weet je waarom? Omdat het ouderschap op dit moment het volgende is:
Je probeert, je verprutst en je probeert het morgen weer opnieuw.
En dat is prima. Het is goed.
Soms, als we mazzel hebben, gaat het goed. Soms kun je ervoor kiezen om los te laten, om prioriteiten te stellen. Soms kies je ervoor om te lachen, te knuffelen, om hen eraan te herinneren dat ze veilig zijn. En soms ga je keihard onderuit omdat het onmogelijk is om alles goed te doen. Niet omdat je het niet kan, maar omdat het teveel is om allemaal te doen.
Het is praktisch onmogelijk en toch doen we het. Waarom?
Omdat jij de moeder of vader bent. Omdat jij de keuze maakt van wat belangrijk is op dat moment. Jij kiest wanneer het nodig is om los te laten. Jij kiest wanneer er prioriteiten gesteld moeten worden. Jij bent daar, voor hen. Voor je kinderen.
Eigenlijk is het één groot experiment van proberen. Je probeert, je verprutst en je probeert het morgen weer opnieuw. Maar de kern blijft hetzelfde, namelijk liefde. En de liefde voor je kinderen is nooit een keuze, die is er gewoon.
Dus ja, het is praktisch onmogelijk en toch doen we het, omdat die liefde wel goed zit.
Afbeelding: Shutterstock / marypastukh
