Had ik vorig jaar niet met mezelf afgesproken, ‘volgend jaar gaan we naar het krijspaleis? Of bowlen?’ Of in ieder geval iets waar ik geen handenarbeid voor hoef uit te voeren van tevoren? Ik weet het niet meer zo goed. Ik weet wél dat ik in een vlaag van verstandsverbijstering akkoord heb gegeven op een Pokemon partijtje.
‘Kunnen we die hele kinderpartijtjes niet gewoon afschaffen?’, schiet er door mijn hoofd. Ik bedoel, we vieren toch ook al zijn verjaardag met volop taart en cadeaus. Hij mag zelfs het avondeten bepalen op zijn verjaardag.
Wie heeft dat eigenlijk bedacht? Die kinderfeestjes?
Als we het niet doen:
– Besparen we een hoop geld! Want je denkt goedkoop uit te zijn wanneer je thuis het kinderfeestje viert, maar in werkelijkheid ben je dan ook nog een godsvermogen kwijt. Want al die kekke handgemaakte decoraties die je van Pinterest afplukt, maak je niet van oude kranten. Een lampionnetje hier, een slingertje daar… Een kind wil natuurlijk spelletjes doen, bingo-cadeautjes hier, Pokeballen voor blikwerpen daar… En voor je het weet ben je een fortuin kwijt aan Pokémon artikelen of aan knutselzooi voor Pokémon feestversiering.
– Voorkomen we een zenuwinzinking. Want na al je harde werken aan het organiseren van dat Pokémon feestje, wordt je hele thema in één middag vernietigd. De cakejes worden naar binnen geschranst. De pinata wordt zo snel mogelijk kapot geklapt. Je te gekke Pikachuslinger wordt naar beneden getrokken. Om over al het geschreeuw, gekibbel, gekrijs en stuiterende kinderen maar te zwijgen.
Maar ja, hij is maar één keer per jaar jarig hè. En ook al snap ik geen snars van wat hij nu zo leuk vindt aan dat Pokémon gebeuren, ik geef hem graag wat zijn hartje begeert.
En dus knip ik nog even wat Pikachu-staartjes uit, want dit te gekke Pokémon partijtje is volgende week een feit.
Ik ben benieuwd naar het resultaat!