Een ode aan het middelste kind. Hij is niet de oudste die de weg gebaand heeft, die laat zien wat verantwoordelijkheidsgevoel inhoudt en leiding geeft als een baas. Figuurlijk. De oudste voor wie alles gevierd moet worden, omdat het de eerste keer is. Hij is ook niet de jongste, de meest schattige en onschuldige hekkensluiter. De jongste voor wie alles gevierd moet worden, omdat het de laatste keer is. Hij is de middelste, de altijd gezellige, liefdevolle vredestichter tussen wat voor hem ligt en wat er achter hem komt. Een ondergewaardeerde survivallaar van al het oudste en jongste geweld om hem heen.
Hij die delen tot een kunst heeft verheven en zorgen voor de ander als vanzelfsprekend ziet. Hij die nooit haantje de voorste hoeft te zijn, maar genoegen neemt met de volgende. Hij, bij wie je terecht kunt voor een luisterend oor.
Hij met een emotionele intelligentie die verder gaat dan je eigen verstand. Zijn empathische vermogen doet je realiseren wie jezelf bent. Hij kan bemiddelen, hij kan onderhandelen. Hij is een leidinggever die ieder bedrijf zou moeten willen hebben.
Het middelste kind, verweven tussen de oudste en de jongste. Hij is onmisbaar. Hij is de lijm die alles bij elkaar houdt. Soms is hij de onzichtbare lijm, maar wel één die heel goed plakt. Zonder hem, zou alles in elkaar storten.
Hij, het kind dat je laat glimlachen. Het kind waar je nooit lang boos op kunt zijn.
Hij, die ondanks de onbestemde plek, de onzichtbare plek, de soms ondankbare plek, trouw is tot op het bot. Trouw en bereid om de credits ervoor op te geven. Hij neemt genoegen met wat hij heeft en gaat ongezien door, wanneer zijn oudere of jongere de aandacht wegkaapt.
Vertel die middelste hoe geweldig hij is. Hoe geliefd en gezien. Hij is deze ode zó waard!
Middelste kind, deze ode is voor jou, dit is jouw moment. Pak het aan, want voor je het weet staat de oudste weer voor je neus te springen of doet de jongste weer iets mega-schattigs.
Afbeelding: Shutterstock
2017 – Update 2022
