Kind in bed nemen: Vechten voor een plekkie in je eigen bed

Is het erg als ouders hun kind in bed nemen? Hoe krijg je je kind in zijn eigen bed? Het zijn allemaal vragen door ouders met slaaptekort. Ouders van een kind die niet meer in z’n eigen bed wil slapen. Ouders die moeten vechten voor een plekkie in hun eigen bed.

2 jaar en naar een eigen bed

Mijn jongste wordt dit jaar zes. Vanaf dat ze twee jaar is, slaapt ze in een geheel eigen en groot bed. Die tijd ervoor sliep ze bij ons, ik zal er niet over uitweiden, maar geloof me het had z’n redenen. Maar vanaf twee jaar waren er geen ‘redenen’ meer en diende ze te overnachten op haar eigen kamer, in haar eigen bed. Toch vind ik haar regelmatig bij het wakker worden aan mijn zijde, in mijn bed. Nu weet ik dat het niet aan haar ligt dat ze zo nu en dan in ons bed overnacht. De andere twee doen het namelijk ook. Wat gaat er toch mis mensen? 

Is het erg als je kind bij je in bed slaapt?

En kom nu niet met hordes commentaar en mailtjes dat ik het zelf verpest heb. Dat ik zo’n sukkel was die niet aan slaaptraining deed. Dat een kind in bed nemen slap ouderschap is. Kom ook niet met adviezen over hoe jij je baby neerlegt en direct slaapt. Dat ik een complete mislukkeling ben en beter nooit moeder had kunnen worden. Ik negeer ze namelijk. Want hoe erg is het nou eigenlijk als je kind bij je in bed slaapt?

Voor de rest van alle sukkels waarbij de kinderen ’s nachts in bed kruipen, om wat voor reden dan ook. Voor de sukkels die ervan genieten tot ze op een punt komen waarbij ze zich realiseren dat het nageslacht wel erg groot en lomp is geworden. Of voor de sukkels die simpelweg te moe zijn om hun kinderen midden in de nacht terug te sturen naar hun eigen bed. Nou ja, in ieder geval voor alle ouders die hun kind in bed nemen en ’s nachts moeten vechten voor een plekkie in hun eigen bed. Hier een paar (niet zo) nuttige tips.

Kind in bed nemen? Hier de tips!

1. Neem als sukkel niet al teveel kinderen. Houd het bij één. Je denkt misschien, ze zijn zo klein, wat maakt het nou uit. Kleine pasgeboren, hemels ruikende, kroelkipjes worden uiteindelijk lange, lompe, stinkende lijven.

2. Probeer het gewoon een keer: slaaptraining. Maar schrik niet wanneer je kind nog harder krijst dan een zwerm kwetterende spreeuwen boven je huis. Part of the proces.

3. Goed, niet ons proces dus.

4. Ga even bij je kind in bed liggen. Dat vinden ze fijn en dan vallen ze sneller in slaap. Enig nadeel: jij ook. Met als gevolg dat jij als ouder aan het co-slapen bent bij je kind. Dit is niet je kind in bed nemen, maar je ouder in bed nemen…

5. Duw je kind zover mogelijk naar de andere kant van het bed, tegen je partner aan dus. Realiseer je alleen wel dat je partner dit spelletje snel doorheeft en de volgende nacht het kind net zo hard jouw kant opgeduwd wordt.

6. Verstop je onder de dekens zodat de kinderen denken dat je daar niet ligt. Echter denken kinderen midden in de nacht niet veel. Ze doen gewoon en hebben dan al snel door dat die hoop onder de dekens gewoon jouw kolossale lichaam is om tegenaan te kruipen.

7. Je zou in het bed van je kind kunnen kruipen, aangezien daar toch geen gebruik van gemaakt wordt. Echter zijn de lakens al maanden niet verschoont, want tja, waarom zou je?

8. Wees heel duidelijk bij het naar bed brengen: ‘vannacht slapen jullie allemaal in je eigen bed!’ Kans is groot dat je een nachtje rust hebt, maar door je laksheid vergeet je het de volgende avond weer duidelijk te benoemen. En ja hoor, daar zijn ze weer.

9. Probeer ze te negeren. Ook al is dat lastig wanneer een voet met schoenmaat 30 continu in je kont prikt.

10. Je kunt gerust je kind in bed nemen, want je maakt jezelf wijs dat ze dit niet meer doen als ze 16 zijn. Echter wordt de oudste dit jaar pas 10…

Met andere woorden. Je hebt geen ruk aan mijn adviezen aangezien ik zelf ook geen idee heb wat ik aan het doen ben. Maar het is wel weer even fijn om te lezen dat je niet de enige sukkel bent, of niet dan?

Afbeelding: Shutterstock
Update 2018/2023