Het is altijd fijn om te horen wanneer je kind je ergens dankbaar voor is. Dankbaar voor het maken van de lunch, dankbaar voor het brengen naar een sportclub of dankbaar voor het napoetsen van de tanden. En natuurlijk krijg je het wel eens te horen, meestal omdat je een bedankje afdwingt. Of wanneer je kind ergens intens gelukkig van wordt, zoals een trip naar Disneyland. Dan kan een spontane ‘bedankt mam’, echt wel uit die kleine strotjes komen. Maar toch krijgt menig moeder het veel te weinig tot nooit te horen.
Hoe is dat nou toch mogelijk? Dat alles wat een moeder doet, zo voor lief wordt genomen. Hebben we dat echt aan onszelf te danken?
Hier 28 dingen waar mijn kinderen best wel eens dankbaar voor mogen zijn
1. Voor die ene keer dat ik mijn kleuter niet geheel in het knaloranje als een verkeerspion naar school liet gaan.
2. Voor al die keren dat ik hun luier heb verschoond en dan vooral de keren dat de gele poep helemaal tot aan de nek zat.
3. Dat ik het voor ze opnam (lees verontschuldigde) tegen vreemden, omdat zij zich weer eens niet konden gedragen in het openbaar.
4. Dat ik ze beschermde tegen het vervelende kind uit de straat verderop.
5. Voor het leren hoe ze hun kamer moeten opruimen.
6. Voor de keren dat ik het maar weer deed, want als ik de verantwoordelijkheid voor hun kamer opruimen bij hen liet, zou het huis geheel onverkoopbaar worden.
7. Voor het bijbrengen van een familieband, door regelmatig opa en oma te bezoeken.
8. Voor het geven van gezonde, maar oh zo ondergewaardeerde maaltijden.
9. Voor het kopen van hun lievelingskoekjes en fruit en het bereiden van hun lievelingsmaal.
10. Dat ik regelmatig op mijn tong bijt terwijl ik eigenlijk wil schreeuwen ‘IK ZEI HET JE TOCH!’
11. Voor het waarschuwen van gevaarlijke situaties.
12. Dat ik ze help met aankleden, zodat ze niet als daklozen het huis verlaten.
13. Dat ik ze niet daadwerkelijk ergens achterlaat, hoewel ik dat regelmatig roep.
14. Dat ik ze elke dag weer ophaal van de opvang, daar zouden de leidsters ook wel eens dankbaar voor mogen zijn.
15. Dat ik luister, of in ieder geval doe als of, naar hun ellenlange verhalen over een game, een musical of iets anders wat me eigelijk niet zoveel interesseert.
16. Voor het helpen met hun huiswerk, ook al snap ik er zelf geen snars van.
17. Dat ik ze wat bij wil brengen, zodat ze steeds iets slimmer worden en later wellicht iets meer kansen hebben.
18. Dat ik mijn lach in kan houden als ze boos zijn om iets ontzettend onbenulligs.
19. Voor de vele keren dat ik tot 10 tel.
20. Voor het aanleren van sociale vaardigheden, zodat ze nu af en toe een complimentje ontvangen voor hun beleefdheid.
21. Voor het aanleren dat vriendelijk zijn voor elkaar (en dan vooral voor broertjes en zusjes) zoveel moois brengt. We hebben nog een laaaaange weg te gaan…
22. Voor het beperken van hun schermtijd, zodat ze ook nog andere vaardigheden ontwikkelen.
23. Voor het dwingen dat ze buiten moeten spelen, zodat ze ook weten hoe de buitenwereld er een beetje uitziet.
24. Dat wanneer ze iets niet kunnen vinden, ze altijd op hun moeder kunnen rekenen. Hier mag hun ook wel eens dankbaar voor zijn trouwens!
25. Voor het accepteren van veel te vieze en natte kusjes.
26. Dat ze hun cavia mogen houden, dat beestje wat ze oh zo graag wilden hebben en waar ze uiteindelijk alleen de eerste week voor gezorgd hebben.
27. Dat ik ze leer wat ‘nee’ zeggen is. Punt 1. zodat ze geen nare verwende kinderen worden. En punt 2. zodat ze weten dat ‘nee’ zeggen een optie is.
28. Dat ik er voor ze ben, dag in dag uit, ongeacht hoe ellendig ze zich gedragen, ongeacht hoe ellendig ik het soms verpruts.
En dan rest mij nu nog één ding om te zeggen… BEDANKT MAM!
Afbeelding: Liderina/Shutterstock