Ik heb een levendige achtjarige zoon en ik vind het heerlijk om te mogen zien hoe hij zich vrij ontwikkelt. Maar wat me recent wel heeft geraakt, is zijn liefde voor wat traditioneel als ‘meisjesdingen’ wordt bestempeld.
Het begon allemaal met de tekenfilm Mia and Me over feeën en magische pony’s. In eerste instantie dacht ik dat zijn interesse snel zou vervliegen, maar zijn fascinatie groeide alleen maar. Hij vroeg om my little pony speelgoed, wilde dit soort boekjes lezen en hij begon zelfs zijn kamer te versieren met stickers van deze kleurrijke wezens.
Bang dat hij gepest zou worden
Hoewel ik dit gevoel niet wilde, was ik toch ontzettend terughoudend hierin. Bang dat anderen hem zouden uitlachen. Ik was echt bang dat hij gepest zou worden, omdat hij van ‘meisjesdingen’ houdt. Ik weet wat het aller belangrijkste is, een zoon die gelukkig is. En voor mijn zoon is dat een moeder die hem door dik en dun steunt. Niet dat ik hem verbied om met ‘meisjesdingen’ te spelen of naar ‘meisjesdingen’ te kijken, ik vond het gewoon verrekte lastig vanwege de wereld hierbuiten. En eerlijk? Het zou echt een stuk makkelijker zijn als hij gewoon buiten ging voetballen!
Het lukt steeds beter om het los te laten. Ik heb toch geen controle over hoe een ander denkt, doet of reageert. Mijn zoon straalt als hij praat over zijn favoriete pony’s of over een aflevering die hij zojuist gekeken heeft. Waarom zou ik hem beperken op basis van verouderde stereotypen?
Lijn tussen ‘jongensdingen’ en ‘meisjesdingen’
Gelukkig wordt de lijn tussen ‘jongensdingen’ en ‘meisjesdingen’ steeds vagers. Kinderen zoals mijn zoon zijn de pioniers van een nieuwe generatie die zich niet laat beperken door traditionele genderrollen. Zij vinden hun weg wel, in die wereld waarin je mag houden van wat je wilt, ongeacht je geslacht. Nu ik nog…
Het opvoeden van kinderen is loslaten, daar waar jij eigenlijk nog vasthouden wil. Maar het is mijn taak om mijn kind aan te moedigen. Hij mag zelf zijn eigen interesses verkennen, zelfs als die niet binnen de traditionele normen vallen. Het oké is om anders te zijn en je waarde hangt niet af van het volgen van verouderde regels over wat ‘geschikt’ is voor jongens of meisjes.
Mijn zoon steunen
Door mijn zoon te steunen in zijn liefde voor ‘meisjesdingen’, hoop ik hem te leren dat hij altijd zichzelf mag zijn. Dat hij de vrijheid heeft om te houden van wat hij wil, zonder angst voor oordeel of kritiek. En zeker niet van zijn eigen moeder! Ik wil dat hij opgroeit in een wereld waarin zijn keuzes worden gevierd, niet beperkt.
Ik kan niet anders dan mijn kind de vrijheid te geven om zichzelf te zijn en om lief te hebben wat ze willen. Liefde voor voetballen kun je tenslotte ook niet afdwingen, bovendien is een voetbalmoeder zijn ook niet alles.
Afbeelding: Shutterstock