In het moederschap maakt iedere moeder haar eigen keuzes. De één kiest voor borstvoeding, de ander voor flesvoeding. De één kiest voor kinderopvang, de ander kiest voor stoppen met werken. Een uitzondering daargelaten die weinig keuze heeft. Maar goed, de keuzes die de moeder maakt zijn vaak weloverwogen keuzes waarvan zij denkt dat het de beste keuzes zijn. Het beste voor het gezin, het beste voor het kind en ook het beste voor haarzelf. En wat voor de één de beste keuze is, hoeft voor de ander helemaal niet de beste keuze te zijn. Dat kan. Dat mag. We zijn allemaal anders. Er is geen goed of slecht hierin. Helder?
Ik heb in mijn opvoedcarrière dus keuzes gemaakt waarvan ik dacht dat dat de beste keuzes waren. Echter zit ik nu in de fase dat mijn kinderen daar anders over denken. Ja mensen, je krijgt er zoveel voor terug!
Zo dacht ik dat het leuk was voor mijn zoon om hem op bijna driejarige leeftijd naar de peuterspeelzaal te brengen. Dan kon hij lekker spelen met andere kinderen en zat hij niet de hele tijd met zijn zusje en moeder opgescheept. Dat dat een verkeerde inschatting was, was me al snel duidelijk toen ik hem telkens huilend achterliet. Dit ging ik dus niet nog een keer doen. Mijn jongste bleef lekker thuis totdat ze naar school ging. Ik kon haar nog vaak genoeg wegbrengen en spelletjes spelen kon ze ook wel met mij.
Maar laatst kreeg ik dus de vraag, ze is nu zes, waarom ze niet naar de peuterspeelzaal ging.
“Mam, waarom ging ik niet naar de peuterspeelzaal?” vraagt de kleuter uit het niets.
“Omdat je lekker thuis was, bij mij (‘je weet wel je moeder!’)”, antwoord ik haar.
“Maar ik wilde daar naartoe, dan kon ik dingen leren”, vervolgt ze.
“Maar ik heb je ook dingen geleerd! We deden samen spelletjes en we gingen samen buiten spelen. (‘En we keken samen tv’)“, verdedig ik mezelf.
“Dat wilde ik niet, ik wilde naar de peuterspeelzaal mam!”, bevestigt ze nog een keer.
” Ja daar kom je dan nu een beetje laat mee…”
Had ik al gezegd dat je er zoveel voor terugkrijgt?
Ik maakte dus ooit de keuze om thuis te zijn bij mijn kinderen. Zo hoefden ze toentertijd niet naar de kinderopvang. En nu ze op school zitten, hoeven ze niet naar de BSO, want ik sta elke middag met mijn goeie gedrag op het schoolplein mijn bloedjes op te wachten. Want dat willen ze toch? Een moeder die klaar zit met een kopje thee?
“Mam, wanneer mag ik naar de BSO?”, vraagt mijn kleuter.
“Jij hoeft niet naar de BSO lieverd, want ik haal je uit school”, antwoord ik haar alsof ze een lot uit de loterij heeft gewonnen.
“Maar mam, ik wil naar de BSO!” zegt ze lichtelijk geïrriteerd.
“Ja maar dat kost geld en dat is niet nodig, want ik ben toch thuis?”, zeg ik haar in de hoop dat ze er nu over ophoudt.
En dat doet ze.
Maar niet voor lang. Want de volgende dag…
“Mam, ik ben aan het sparen!”, kondigt mijn kleuter aan.
“Oh wat goed! Waarvoor schat?”, vraag ik haar een beetje trots, want wat een wijs kind heb ik toch!
“Voor de BSO!”, antwoordt ze.
…
Wat je ook doet. Welke keuze je ook maakt. Je doet het nooit goed. Maar hé, je krijgt er zoveel voor terug!
Afbeelding: Shutterstock
