Als je één ding leert van het ouderschap, dan is het dat karma echt bestaat. Vanaf het begin af aan voed je je kind zo goed mogelijk op. Je probeert het mooiste, het beste eruit te halen. ‘Oh dat heeft ze van haar vader!’, zeg ik altijd wanneer mijn kind iets onhandigs doet. En wanneer ze haar beste sociale kanten of haar bewegingstalent laat zien, dan heeft dat uiteraard van mij. Dat ik dat zeg, is natuurlijk een geintje. Want als ik werkelijk naar mijn dochter kijk, is het alsof ik in de spiegel kijk. The good and the ugly.
Hier 11x een blik in de spiegel, wanneer ik zie dat mijn kind net is als ik:
1. The good: de twinkeling in haar ogen als ze iemand ziet van wie ze houdt.
2. Haar liefde voor foute kerstmuziek, foute kerstballen, eigenlijk zouden we het liefste een geheel fout kerstfeest vieren.
3. De manier om van iets negatiefs, iets positiefs te maken. Heeft ze geen zin om haar kamer op te ruimen, dan zet ze er een gezellig muziekje bij op.
4. Ze heeft de gave om geheel onopvallend en geruisloos een snoepje naar binnen te werken. En ik maar denken dat alleen moeders dat kunnen.
5. The good of the ugly, kies jij maar: Haar schoenen in de kast (téveel).
6. Hoe koppig ze kan zijn wanneer ze in een eindeloze discussie belandt.
7. Wanneer ze denkt dat ze heel mooi aan het zingen is en ze die uithaal echt helemaal nailt. Oh ja en dat ze maar wat brabbelt en ondertussen denkt de juiste tekst van het lied te zingen. Zo herkenbaar!
8. Hoe eigenwijs ze is. Ze is zeven. HELP.
9. Wanneer we door de HEMA lopen ze bij alle notitieboekjes, pennetjes en al het andere prularia de drang heeft om het aan te raken, te pakken en liefste ook wil afrekenen. IK. SNAP. HET.
10. Dat ze soms gewoon geen zin heeft in mensen en hoe ze uren alleen in haar kamer kan zitten spelen.
11. En dat ze soms héél veel behoefte heeft aan mensen en dan ook ongegeneerd iedereen binnen laat. Dit is meestal wanneer ik in de bovenstaande fase zit.
Uitgelichte afbeelding: Shutterstock / Liderina