Hoe vaak ik dit de afgelopen week wel niet gezegd heb, is niet op één hand te tellen. Mijn peuter wordt bijna vier en gaat dus ook bijna naar school. En ja, ze is klein.
In het ouderschap lijkt het altijd wel een dingetje te zijn. Tegen forse baby’s wordt luidkeels “Wow! wat is hij groot!” gezegd, en tegen smalle en kleine poppetjes van bijna vier “Wow, wat is ze klein!”.
Het gaat niet bewust, daar ben ik van overtuigd, ik hoor het zo uit mijn eigen mond floepen. Maar nu ik het tig keer gehoord heb de afgelopen tijd begin ik er een beetje gefrustreerd over te raken.
Verbazende blikken en de vraag “is ze echt bijna vier, ze is nog maar zo klein?” met vraagtekens in de ogen. Ja ik sta je niet te fucken, ze is gewoon écht bijna vier!
Het is niet eens zozeer dat ik me gekwetst voel (tenzij je gaat zeggen dat ik haar meer te eten moet geven ofzo), maar mijn bijna kleuter heeft ook oren. En de afgelopen tijd heeft ze “wat is ze klein” iets te vaak gehoord.
“Mama, ik ben toch bijna groot?”
“Je bent nu al hartstikke groot.”
“Maar die mevrouw zegt dat ik klein ben.”
Dat mijn kleintje klein is, heeft een reden. Ze groeit namelijk op haar eigen tempo en dat is prima. Ze heeft misschien de lengte van een tweejarige, maar de oren van een bijna vierjarige.
Ze is klein, misschien omdat ze een periode niet heeft kunnen groeien door chemokuren? Ze is klein, misschien omdat haar vader en moeder ook niet onwijs groot zijn. Ze is klein, misschien omdat haar groeispurt nog moet komen?
Als mijn kleintje heel mollig zou zijn, zou je toch ook niet hardop “wat is ze dik” zeggen?
Ja ik weet het, ze is klein. Maar ook lief, slim, sociaal en gelukkig. Is dat niet veel belangrijker om te benoemen? Dus laten we voortaan (note to myself) voor ons houden wat we van elkaars hoogtes en breedtes vinden, want ze horen alles, ook al zijn ze nog maar klein.
Zo klein vond ik Val helemaal niet? Hier ook mini’s (lees: 3,5 en max 95 cm en schoenmaat 23 en ruim 1 en nog geen 80 cm en schoenmaat 18) en ik houd van mini! Lijkt me vreselijk trouwens, dat ze zo goed doorheeft dat anderen er wat over zeggen – mensen moeten zich eens meer met zichzelf bezig houden dan met anderen. Bah!
Hier een dochter van 6 jaar en is 110 En wij krijgen te horen ze is zeker een jaar of 4 en als een kind aan haar vraag hoe oud ben je en ze zegt dat ze 6 is geloven ze haar niet. Ze was bij d’r geborte nog geen 30 cm ze was namelijk prematuur en dismatuur En wij worden er ook gek van als ze het iedere keer zeggen ow wat is ze klein,de mensen moeten eerst eens na denken voor ze iets zeggen over kleine kinderen dus ik begrijp je heel goed.
Hoi, hier ook een trotse mama van een ‘kleintje’. Ik herken de verhalen. Onze oudste is nu ruim 6 en wordt ook altijd aangezien voor een 4-jarige. Ze is zo’n 105cm. Ook pre-dismatuur geboren en 30cm @ geboorte. Wij zeggen altijd: inderdaad wellicht is ze klein, maar ze heeft een groot karakter!! En zelf durft ze nu tegen mensen te zeggen dat ze 2x de helft is
Nou ik ben inmiddels een vrouw van 25. Over een maand 26.
Ik ben altijd erg klein geweest.
En nogsteeds erger ik me dood!!! Jeetje jij bent best klein. O echt?? Was mij de afgelopen 25 jaar nog nooit opgevallen. Fijn dat je het zegt.
Ik ben 1.53 meter. En dat lieg ik. Want ik ben 1.52,5 meter, in de ochtend.
Same over here! Mijn moppie is de oudste van de klas maar tevens 1 van de kleinste.. (6 jaar)
We lopen in het ziekenhuis voor de groei waar we via het consultatiebureau heen zijn gestuurd om alle ‘vervelende’ dingen uit te sluiten.
Onze mening is nog steeds dat het gewoon een fijn poppetje is en blijft, maar we zullen het waarschijnlijk nog wel een tijdje horen om ons heen.
Belangrijkste is dat ze vol energie zit en gelukkig is, en dat ze inderdaad niet constant geconfronteerd wordt met het feit dat ze nou eenmaal klein is!
Dochterlief was ook “veel te klein” ze moet mss aan de groei hormonen gaan. Uhhh ik dacht het even niet. Je gaat een kind van 3,5 geen (groei) hormonen geven alleen maar omdat ze niet gemiddeld is. Ja ze zal klein zijn als ze naar school gaat (93 cm en schoenen maat 22) Maar ze is verstandelijk heel ver en begrijpt dondersgoed wat klein is. In haar ogen is ze gewoon groot omdat ze bijna naar school mag.
Wat ontzettend naar. Voor je dochtertje. Inderdaad, ze heeft oren waarmee ze prima kan horen. Waar bemoeien mensen zich toch mee? En waarom denkt niemand even na voordat je wat zegt? Goed dat je dit benoemt.
Lijkt me erg om te horen, juist omdat het een reden heeft. Bijna vier. Mijn hemel… Wat gaat het snel.
Lief klein maar fijn prachtig poppetje,
Je bent goed zoals je bent.
Wat ben ik blij dat je bijna 4 bent!! De tijd gaat zooooo snel!!! Gelukkig ben je nu bijna 4 en gaat alles goed met je!!! Geniet er altijd weer van als ik blije foto”s van jou voorbij zie komen…
Dikke. Knuffel voor jou en je mama! En ja… Je bent al heel groot! Gelukkig!!! Krijg daar altijd een glimlach van .. Want een kaap kopje en die bezorgde ogen bij zo een klein meisje… Zal ik nooit vergeten. Gelukkig ben je nu al groot!!!
Je kent de mijne he? Zeer klein uitgevallen exemplaar met een enorme mond. Ik vind de ‘opmerkingen overigens soms ook echt niet leuk. Vooral niet als ze het idd zelf horen. Nu heeft mijn peuter nog niet zo heel veel fatsoen dus die gilt keihard ‘NEE IK BEN GROOT’ :’)
Ik moest vandaag inwendig zo lachen. Vandaag zei iemand over mijn dochter die ruim 6 en een half is en 109 cm is (niet al te groot dus): ” Wat wordt ze groot! Ze wordt echt lang. ” Ik knik altijd van ja he, maar ondertussen willen mensen ook maar gewoon iets te zeggen hebben. Dat ze weer sondevoeding moet ivm ernstige ondervoeding en groeiachterstand heb ik deze mevrouw maar niet uitgelegd. Het station van uitleggen ben ik al lang gepasseerd.
Mensen willen alles en iedereen altijd graag in een hokje proppen… heel irritant!
Die opmerkingen kunnen zeker kwetsend zijn, snap ik helemaal. Gék wordt je ervan om steeds weer datzelfde te horen, en ahhh, je meisje krijgt dat ook mee. Fijn dat ze een mama heeft die daar zo goed mee omgaat 🙂
Met een dametje van 5,5 jaar en nu ruim 1 meter kan ik alleen maar zeggen: amen!
Het is al vervelend genoeg voor haar dat ze met die kleine beentjes net wat minder snel en krachtig is en dus “nooit eens wint”, zoals ze zelf zegt. Het is al irritant genoeg voor haar dat iedereen haar wil optillen en dat oudere meisjes haar “zooooooo schattig” vinden. Het is allemaal niet rot bedoeld, dat weet ik echt, maar…. stop er toch maar mee.