“Heb jij zelf interesse in letters?”, vraagt de juf aan mijn man. “Nee, niet speciaal”, antwoord hij braaf. “Maar je kan wel lezen toch?”, vraagt de juf door. “Ja, ik kan wel lezen ja…” antwoord hij. “Nou dan is er geen probleem hoor”, zegt de juf overtuigend.
We zitten op het 10-minuten gesprek van onze kleuter. Trots bespreken we zijn mooie rapport vol met ‘goedjes’ en ‘ruim voldoendes’. Hij is een heerlijk ventje en doet het supergoed in de kleuterklas. Echter is er één puntje dat ons opvalt….
Het kopje ‘interesse in letters’ heeft matig. De rest van het vak taal staat bij ieder puntje een ‘goed’, behalve dus bij dit puntje. Een matig, het klinkt niet best, alsof er iets niet goed zit. Natuurlijk weet ik zelf ook wel dat hij een kleuter is en hij op spelenderwijs leert, met de nadruk op ‘spelend’. En dat dat lezen in groep 3 wel komt. Maar zo een ‘matig’ zit me toch niet lekker, want hoeveel interesse in letters zou hij moeten hebben dan?
Hij schrijft z’n naam. Oké, welliswaar in complete koeienletters, maar het zijn letters. Zijn letters. Zijn naam. En ik besluit, dat is op dit moment meer dan genoeg.
Inmiddels zijn we bijna een half jaar verder en de kleuter is een groep drie kind geworden. Nu gaat het echt gebeuren, hij gaat leren lezen. Althans, als de interesse in letters een beetje gestegen is… Elke avond oefenen we een beetje door te lezen uit een boekje van de bieb. En binnen no-time is het me duidelijk en is het verbazingwekkend hoe snel hij woordjes leert lezen. Zie je wel, niks aan het handje. Ik kan niet wachten om zijn resultaten in zijn rapport te lezen.
Echter krijgen de kinderen dit jaar het eerste rapport pas in maart. Maar er is wel ruimte voor een 10-minuten gesprek. Als de juf het nodig vindt betreft de ontwikkelingen en het welbevinden van je kind, krijg je zelfs een uitnodiging voor dit gesprek. En ja hoor, daar kwam de uitnodiging. Een vlaag van paniek ging er door me heen, want hoezo wil de juf ons spreken over de ontwikkelingen en het welbevinden?
Braaf, nieuwsgierig en toch ook een tikkie verbaasd melden we ons bij de juf. Kom maar op met het commentaar over mijn kleine kereltje. Hoeveel interesse in letters willen jullie dit keer hebben?
“Goed leren lezen is meters maken’, begint de juf. “En thuis lezen is daarom ook heel belangrijk”, vervolgt de juf. En we knikken haar vol overtuiging toe, in de wetenschap dat we iedere dag braaf aan het oefenen zijn. “Doen jullie dat thuis dan?”, vraagt de juf verbaasd. “Jazeker”, antwoorden we onszelf bijna schouder kloppend. “Ow, jullie zoon zegt namelijk van niet…”, reageert de juf verward.
Tja, hij heeft heus wel enige interesse in letters, hij heeft alleen geen interesse om het te delen.
Afbeelding: Shutterstock
