Toen ik zwanger was van de eerste zag ik het helemaal voor me: borstvoeding, gezonde voeding (zelf geprakt uiteraard), geen agressief speelgoed, (enge poppetjes, lasers en pistolen en zo), houten speelgoed, mooie kleertjes (niet hele week trainingspakken en sjogging broeken), schone gezichten (zonder snot, chocola en paprika chips rond de mond), niet te lang voor de tv (zodat jezelf lekker lang kan uitslapen), snoep pas na het eerste jaar met mate (krentjes, baby koekjes). En wonder boven wonder, gingen deze goede voornemens me bij de eerste nog aardig af.
En nu de derde………!!!!!!!
Krentjes? “Die dingen die mijn broers eten zijn veel lekkerder”. Dus al snel werden deze de hoek in gesmeten en wilde hij ook Haribo snoeppies. Tijd voor Teletubbies? Wat zijn broers aan het kijken zijn is veel leuker! Lego Ninjago met krachten en stralen. Terwijl toen mijn oudste met zijn vier jaar iets van playmobil kreeg en ik nog beweerde dat het pistool een boormachine was en het geweer een paraplu, werd ik door de derde met twee jarige leeftijd al beschoten door Nerfguns. De trainingspakken die zijn broers dragen tijdens het sporten zijn veel mooier en daarnaast zitten ze veel lekkerder dan de bloesjes waarmee mama komt aanzetten. Dus loopt hij liefst in zijn sjoggingbroek. En ook qua taalgebruik is hij zijn leeftijdgenootjes al ver voor. Nou ja, “voor”, wil ik het eigenlijk ook niet noemen. In plaats van een duw, huilen of zeggen dat iemand stout is, wordt diegene gewoon uitgemaakt voor iets met “kut” (gelukkig niet te vaak, maar er zijn wel een paar keer van die “doordegrondzakmomenten” geweest).
En daar sta ik met mijn goede gedrag. Ex-juf nog wel! (Of toch niet voor niets ex). Lekkere opvoeding! Sommige moeders krijgen rode vlekken in hun nek en slaan de handen voor hun mond. “Jeetje, dat zouden mijn kinderen nooit zeggen!” (Deze mama heeft vast een meisje of het is de oudste). Moeders waarvan hun zoontje ook grotere broers of zussen hebben reageren vaak met een knipoog en zeggen opgelucht: “Heeft de jouwe ook gilles de la tourette?”
Ik wil hem het langste klein houden. Al heeft hij juist druk met stoer doen en proberen mee te komen met de andere 2. Ik knuffel hem plat, terwijl hij alleen nog maar een kus wil als het warm weer is (ik snap zijn argumentatie ook niet).
Vroeger zeiden ze dat de jongste het meeste wordt verwend. Is dat wel zo? Vaak voel ik me soms schuldig ten op zicht van hem. Als jongste zijnde moet hij namelijk altijd meegesleept worden om de oudere twee overal heen te brengen. Daar zit hij dan weer langs de kant bij het zwembad, tennis of voetbal. Omdat hij er echt geen bal aan vindt, probeer ik hem te paaien met een snoepje. Waar hij dankbaar gebruik van maakt.
Hij krijgt vaak de kleren, fiets en speelgoed van zijn oudere broers en terwijl zij alles nieuw kregen. Hij mocht al veel eerder met zijn broers mee naar de speeltuin (terwijl de anderen nog opgesloten zaten in de achtertuin). Meneer schreeuwt af en toe om zijn zin te krijgen.
Een lief klein schoffie is het!
Hij zal er vast niets aan over houden. Behalve misschien een paar gaatjes, door al dat kijken langs de kant.
Afbeelding: Shutterstock
Hahahaha, ahum, nou…een derde meisje is anders ook niet voor de poes….
Heel herkenbaar hoor. Gilles de la tourette tiert hier ook weleens. En oh Ja, de krijsende valziekte. Maar dat is misschien wel typisch een meisjesding.
Ooit, hè, ooit kunnen we vast zegge dat ze goed terecht zijn gekomen.