Eigenlijk is het best jammer dat we onze kleintjes opvoeden, want soms is opvoeden ook een beetje africhten. Bepaald gedrag willen we uit die kleine tere zieltjes halen omdat het niet gewenst gedrag is; brutaliteit, drammerigheid, egoïsme en soms zelfs ook creativiteit.
Als ik nu naar mijzelf kijk, als ‘volwassene’ (wat dat ook inhouden mag) zou ik willen dat ik soms wat meer brutaliteit, drammerigheid, egoïsme en ja ook creativiteit zou hebben. Nu beland ik af en toe in situaties waar ik (tenzij ik een paar wijntjes teveel op heb), beleefd en sociaal ben terwijl ik ondertussen op mijn tong moet bijten van frustratie.
Een peuter houdt over het algemeen geen rekening met gewenst gedrag, een peuter doet gewoon schaamteloos waar hij zin in heeft zonder zich ook maar druk te maken over wat zijn omgeving ervan denkt.
Bijvoorbeeld als een peuter zichzelf aankleedt. Waar wij (de meesten van ons) ‘volwassenen’ ons druk maken over mode, trends en wat anderen ervan vinden, trekt een peuter aan wat hij mooi vindt of lekker vindt zitten. Oké, voor mezelf lukt het niet altijd om een beetje toonbaar het huis te verlaten, denk aan een haastige maandagmorgen, maar dan ben ik me ervan bewust dat ik er als een Godzilla uitzie en probeer ik zoveel mogelijk bekende gezichten te ontwijken.
Maar een peuter vertrekt met een bikini over haar Spaanse jurk gecombineerd met frozen-legging en kaplaarzen het huis alsof ze de catwalk van Victoria’s Secret op loopt.
Creativiteit noem ik dat.
Of wanneer je met je kleintjes ergens aan tafel aanschuift voor een avondmaaltijd. Zelf weet je donders goed wat je je kleintjes voor kunt schotelen en weet je ook dat je niet met culinaire hoogstandjes aan hoeft te komen. Heb je een keer geen zin in dat avondeten drama, dan serveer je spinazie à la crème.
Maar kennelijk zijn er kinderen op deze wereldbol die wel culinaire hoogstandjes eten en laat jij daar nou net met je peuter aan tafel aanschuiven. Zodra je peuter de gamba’s op tafel ziet komen, wens je dat er een mute-knop op je peuter zat.
Terwijl je in gedachte onder tafel kruipt roept je peuter “Gatver, dat ziet er goor uit, dat ga ik écht niet eten!!”
Brutaliteit, maar wel eerlijk.
En dan hebben we natuurlijk nog de ongecontroleerde uitbarstingen van een peuter. Het lef om ergens tegen in te gaan, om je zin door te drijven. Een peuter heeft dat. Hoe graag zouden wij eens flink tegen die ene moeder in willen gaan, of keihard ongegeneerd willen gillen midden in het winkelcentrum, gewoon omdat de bananen uitverkocht zijn.
Maar nee, dat doen we niet. Want ook wij zijn ooit opgevoed en een beetje afgericht.
Afbeelding: Shutterstock
Ja, ik hou ook van die ongeremdheid bij peuters. Als ze iets ouder worden is dat niet altijd even schattig… hahaha