Het einde van een fase is in zicht. De kinderen gaan vanaf volgende week weer naar school. Als ik de berichten moet geloven is menig ouder opgelucht, want thuisonderwijs en vooral de kinderen 24/7 om je heen is een behoorlijke opgave. Dit soort berichten hebben me aan het denken gezet, hier in huis gaat het namelijk best goed. Oké, de kinderen zijn qua onderwijs beter af op school dan thuis, maar los van dat, heb ik best genoten van mijn kinderen.
Ik durf het bijna niet toe te geven. Want in iedere mamagroep waar ik kom, zijn de berichten voornamelijk ‘Ik trek die kinderen niet meer’, ‘Ik heb de schermtijd regels opgegeven’ en ‘Ik heb wijn nodig!’. Ik herken het niet, misschien doordat ik voor ‘Carona-tijd’ de kinderen al regelmatig niet trok, schermtijd met de dag varieert en wijn altijd een optie is. De afgelopen tijd zijn dit soort frustraties niet erger geworden. We werken, we spelen, we maken ruzie, we lachen, we leven, we maken fouten en we beginnen opnieuw.
Vanaf het begin heb ik ervoor gekozen om me niet gek te laten maken door schema’s, knutsel ideeën en wandeltochten die leuk zijn met kinderen. In principe is thuis (naast Europapark) onze favoriete plek waar we ons prima kunnen vermaken. Geen Pinterest-perfect plek, maar gewoon thuis.
Ik heb best wel genoten van de afgelopen tijd thuis en het heeft me doen realiseren dat ik een gelukkig mens ben. Hier heb je een teiltje, doe wat je niet laten kan, maar veroordeel mij niet omdat ik mezelf een gelukkig mens prijs. Thuis is altijd al een leuke plek geweest. Een veilige plek, een plek waar ik frustratie uit, een plek waar ik mezelf kan zijn. Thuis zijn de mensen waar ik van hou, de mensen die ik achter het behang plak, de mensen die ervoor zorgen dat ik de regels strenger maak en ze weer laat vieren.
Het is goed dat de kinderen weer naar school gaan. Maar ik zal niet ontkennen dat ik ook heb genoten van de afgelopen tijd en dat ik het misschien zelfs een beetje ga missen.
Origineel gepost: juni 2020
Update: februari 2021
Afbeelding: Shutterstock / fizkes