Een goede dag, een slechte dag…

Kinderen grootbrengen. Oftewel, opvoeden. Soms lukt het. Soms niet. Soms verloopt het allemaal zo soepeltjes en voorspoedig. Soms ook niet. Soms heb ik een goede dag. Soms een slechte.

Op een goede dag ben ik geduldig en kan ik het ongeremd projectiel temmen met zoveel rust dat ik er zelf bij in slaap val. Dan zie ik hoe klein mijn kinderen zijn en hoe hard ze mijn wijsheid nodig hebben. Of eigenlijk spelen ze gewoon lekker en lief. 

Op een slechte dag is mijn geduld al ontploft op het moment voordat ik tot drie begon te tellen. Is het ongeremd projectiel niet te temmen, maar transformeert het naar het één na monsterlijkste wezen op aarde. Wie is het meest monsterlijkste wezen? Jep, dat ben ik.

Op een goede dag gaat iedereen netjes de deur uit, inclusief ikzelf. Zijn de haartjes gekamd en de tandjes gepoetst. Heeft iedereen een schone onderbroek aan en zelfs de nageltjes zijn, voordat ze gingen scheuren, geknipt.

Op een slechte dag gaan de kinderen met een, door het kussen getoupeerde, vogelnest op hun achterhoofd de deur uit. Pas bij de schooldeur zie ik de chocopasta van oor tot oor op de wangetjes. En bestaat er een zéér grote kans dat de kleding binnenste buiten, achterste voren gedragen wordt. Ook door mij. Maar daar kom ik ’s avonds pas achter, als ik voor de eerste keer die dag in de spiegel kijk.

Op een goede dag breng ik mijzelf naar hun niveau, kijk ik in hun oogjes als ik met ze praat en luister ik ook nog naar wat zij te zeggen hebben. Ik speel met ze en verplaats me in hun fantasiewereld vol magie, feeën en draken. Ik heb er zelfs een beetje lol in.

Op een slechte dag komt mijn fantasie niet verder dan de spelcomputer aanzetten of de zoveelste film op Netflix. Smijt ik de kinderliedjes het liefste door het keukenraam en de zingende, nee tetterende kinderen er achteraan.

Op een goede dag ben ik de rust zelve. Help ik mijn kleintjes er aan te herinneren om alles klaar te hebben voor school en kan ik ze met alle rust hun rugzakjes in laten pakken. Lopen we in alle rust richting het schoolplein en hebben we zelfs een gezellig gesprek.

Op een slechte dag is het enige wat er uit mijn mond komt geblèrd: OPSCHIETEN!! Hebben ze überhaupt wel enig idee wat dat woord betekent? Gaan we gehaast de deur uit om er op school achter te komen dat al het eten en drinken nog op het aanrecht staat.

Op een goede dag laat ik het huishouden voor wat het is en ruim ik hier en daar de ergste troep weg. Ik stoor me er niet aan en ik val mijn kleintjes er al helemaal niet mee lastig.

Op een slechte dag transformeert mijn niet al te mooie maar vrij normale stem in een brullende wacko, echt compleet koekoek, stem en kan ik alleen nog maar blèren over de bende die er in huis rondzwerft. En iedereen op die op mijn pad komt, zal helpen, opruimen en wel nu!

Op een goede dag kan ik het allemaal en iedereen loslaten. Geniet van het leven, speel, lach, ervaar!

Op een slechte dag moet ik alles angstvallig onder controle hebben. Wie, wat, waar en vooral waarom? Nee blijf maar gewoon thuis, dan kan ik je zien, horen en controleren.

Op een goede dag lees ik voor het slapen een verhaaltje, knuffelen we, kletsen we en zeg ik welterusten.

Op een slechte dag is het naar bed brengen van kleintjes echt het ergste wat er is. Word ik schreeuwerig, ongeduldig en is het laatste wat mijn kleintjes die dag horen: GA SLAPEN NUUUUU! En dan voel ik me slecht. 

Tja, een goede dag… Ik hoop dat mijn kleintjes die gaan herinneren. En een slechte dag? Ik hoop van niet.

Origineel gepost april 2015
Update: april 2021

Afbeelding: Shutterstock / Nicoleta Ionescu