“Joehoe!!” Terwijl ik de gordijnen open doe, hoor ik een luide kreet. Komt het bij de buren vandaan? Of ontsnapt het vanuit mezelf? Vandaag gaan ze weer naar school! Het huis is weer van mij!
Als ik bij school kom aanfietsen, zie ik alleen maar opgewekte moeders op het plein. De jongens sjokken ondertussen richting de rij. “Heb jij er zin in?” hoor ik een vriendje roepen. “Nee, echt niet!”.
Het is echt weer wennen om vroeg op te staan na het lange uitslapen van de afgelopen weken. Dat is alleen een wat minder prettige bijkomstigheid. De jongens zitten met half dichte ogen onderuitgezakt op de bank. Ze zijn niet vooruit te branden. Maar dat kan de pret niet drukken!! Vol enthousiasme vul ik de broodtrommels.
We hebben een super vakantie gehad. En ook al leken 6 weken lang, ze vlogen voorbij. Maar in de laatste week, hoorde ik te vaak: “Ik verveel me”. En mijn creativiteit raakte toch ook een enigszins op. En ook mijn geduld!
– 3 jongens 6 weken op elkaars lip, wordt toch hommeles op ten duur.
– Van het late naar bed gaan, knapt het humeur niet altijd op.
– En doordat ze veel te laat naar bed gaan, kan ik nooit even languit op de bank liggen, om mijn eigen tv programma’s te kijken.
– Als ik net de boel aan kant heb, is het daarna weer een bende.
– De hele dag hebben ze honger. Heb ik net eten in huis gehaald, is het de volgende dag weer op.
En volgens mij ben ik niet de enige die opgelucht is. Ik zie moeders nog net niet huppelend van school vertrekken, maar de opluchting is duidelijk zichtbaar op de gezichten.
Even weer tijd voor onszelf!!
