Vijf ego’s, twee kampen en de vraag of iets wel of niet is doorverteld. De puber heeft ruzie met een aantal vriendinnen.
Er wordt geschreeuwd, gedreigd en getreiterd. Kauwgom wordt op een zadel geplakt en sisgeluiden nagefloten bij confrontaties. Er worden geheimen openlijk op straat gegooid dat wat ooit in vertrouwen was gedeeld. Onzekerheden worden gebruikt om een ander pijn te doen. Vijf kinderlijfen met gierende hormonen die zich heel erg benadeeld voelen.
Wat kan je doen als ouder in een (online) tijdperk waarin het steeds moeilijker is geworden om er invloed op te hebben?Vroegah gaf je iemand een knal voor zijn kop in het fietsenhok. Tegenwoordig kan het eindeloos een eigen leven leiden in de wereld die virtueel heet. We kunnen niet meer doen dan het goede voorbeeld geven: praat het uit.
Maar hoe moeilijk is het om het goede voorbeeld te geven wanneer bekende Nederlanders online worden bestookt met haatverwensingen, ziektes en opmerkingen over hun uiterlijk of gedrag? Botte eerlijkheid is het nieuwe voorbeeld in een tijd waarin wij menen onze frustraties en betweterigheid te mogen uiten; ik weet het beter dan jij en ik zal je eens even vertellen waarom. Ik. Ego. Nota bene door volwassenen: de buurman, bakker, collega of die aardige vrouw van het schoolplein. En niet alleen online, maar ook in het dagelijkse leven vinden dit soort excessen plaats. De hulpverlener die wordt verhinderd. De leraar uitgescholden door de ouders. Voetbalwedstrijden escaleren omdat iedereen meent scheidsrechter te mogen zijn. We hebben allemaal een mening en het ligt altijd aan de ander.
Ik probeer uit te leggen dat je soms om vrede te bewaren maar beter kan accepteren en respecteren. Jouw standpunt of visie rustig uitleggen en het er maar verder bij laten. Kijken we niet allemaal met een gekleurde blik de wereld in? Ooit investeerde ik te weinig in vriendschap. Ik probeerde in mijn eentje een gezin met vier kinderen draaiende te houden naast een aantal dagen werken. Op het moment dat ik vrienden nodig had, was er nog maar weinig over. Een leermoment. Vriendschap is mij heel dierbaar. Ik ben in de gelukkige omstandigheden een paar hele fijne mensen om mij heen te hebben die altijd voor mij klaar staan. Iedereen is anders en respecteert elkaar. De puber wijst het af. Ik ben een nazi in deze oorlog vindt zij.
Ik mis ze. Die vijf, giechelend op mijn bank. Mopperend op leraren en blozend over jongens. Tassen en schoenen achteloos bij de deur gegooid. Appjes met andere moeders of mijn kind bij hun uithangt. Ik zie nieuwe gezichten, hoor andere namen. De puber lost het zelf wel op. Op een dag zal dit haar leermoment zijn.
Afbeelding: Shutterstock/Monkey Business Images