Als moeder van zes was het te verwachten. Ik vond het nog lang duren tot ik een keer in deze situatie zou belanden. Maar goed, mijn man en ik proberen de seksuele spanning in onze relatie op dreef te houden. En dan heb ik het niet over problematische issues of spanningen die te snijden zijn. Maar gewoon, een seksleven die je hebt in een relatie. Het probleem is alleen, we hebben kinderen. En we hebben er ook best veel. Je kunt daaruit concluderen dat er geen enkele obstakels zijn in ons seksleven. Alleen zijn die kinderen nu degene die het zo nu en dan ietwat ingewikkeld maken. Want ze zijn er altijd. Wanneer je denkt dat ze slapen, zijn ze wakker. Wanneer je denkt dat ze kerngezond zijn, zijn ze ziek. Wanneer je denkt dat ze rustig tv kijken, staan ze opeens naast je. Ze zijn overal!
De wetenschap dat er kinderen in huis rondlopen versus de lust (en liefde). Het duurde even tot ik me daar enigszins gemakkelijk bij voelde. En net op dat moment gebeurde het.
Het was een druilerige zondagochtend. De oudste twee hadden zichzelf opgesloten in hun kamer met weet ik het wat, gegarandeerd dat die de komende drie uur niet naar buiten zouden treden. De jongste zat diep in de iPad en had nog zo’n driehonderduizend minuten aan kleifilmpjes te gaan. En wat overbleef koos voor een film op Netflix. Mijn man en ik zagen onze kans en knepen ertussen uit. Op hoop van zegen.
Echter is mijn dochter van vijf is zo’n stille wandelaar. Zo één waarvan je je kapot schrikt, omdat ze plotseling naast je staat zonder zware voetstappen of waarschuwing. Alsof je met een spook leeft. Heel verrassend is de ontknoping niet, maar daar stond ze dus. Plotseling, compleet ‘out of the blue’, naast ons bed. Zonder dat we ook maar de kans kregen om überhaupt iets af te dekken of te redden. “Wat zijn jullie aan het spelen?”, was haar vraag. Waarop mijn man het antwoord volledig aan mij overliet. “We zijn aan het naakt-worstelen”, was wat er uit mijn mond kwam rollen. Grote ogen keken mij verwonderd aan. Niet die van mijn vijfjarige, maar die van mijn man.
“Klinkt leuk”, reageerde ze met een vage blik in haar gezicht alsof ze er niet in trapte en liep stilletjes de kamer weer uit. Ik was allang blij dat ze niet vroeg of ze mee mocht doen. Maar de stemming om onze worstelpartij af te maken was er wel aardig uit.
Toch hebben mijn man en ik weer iets om samen over te grinniken. En samen lachen is vaak het begin van iets moois. Maar intussen wel met een slot op de deur (was de oplossing zo simpel?). En verder kan ik alleen maar hopen dat mijn vijfjarige niet op school aan haar vriendjes en vriendinnetjes vertelt dat ze een leuk nieuw spelletje weet: ‘naakt-worstelen’.
Afbeelding van meisje: Lopolo/shutterstock