Hoi, beste moeder met keurige kinderen in het restaurant. Ik ben het, die zweterige en opgefokte moeder aan het tafeltje naast je. Het kan je niet ontgaan zijn, we hebben namelijk zojuist een live freakshow weggegeven aan het gehele restaurant. Ik vraag me wat af beste moeder. Hoe?
Hoe doe je dit?
Hoe krijg je de neus van je achtjarige zo diep in een leesboek gestoken? En hoe kan het dat je getalenteerde kleuter zo stilletjes naast je zit te tekenen. Het wordt nog een mooie tekening ook! Niet een paar krassen van links naar rechts en klaar. Nee, aandachtig worden alle vakjes ingekleurd totdat er op het hele papiertje geen wit meer te zien is.
En dat terwijl jullie geduldig wachten op het zojuist bestelde eten. Bestelde je dochter nou werkelijk een salade?
Niemand schreeuwt. Niemand kijkt boos. Niemand klaagt. Niemand raakt elkaar aan. Iedereen zit rechtop. En iedereen is keurig gekleed en lijkt het nog keurig te willen houden ook.
Hoe, beste moeder, hoe doe je dit? Want terwijl jullie geduldig wachten op je bestelling, zit ik hier met klotsende oksels mijn kinderen gedeisd te houden. Moet ik weer een vork van de grond pakken. Wordt er een potloodje in mijn oor geduwd en ben ik continu aan het sssshhhuusen. Je weet wel, met een overdreven strenge blik, nogal dwingend ssshhh snauwen naar mijn eigen bloedjes.
En jij zit daar, glorieus en kalm te nippen aan je spa blauw. Terwijl ik nog maar een wijntje achterover giet en iedereen weer terug op zijn plaats zet. Ja jullie spelen een potje boter kaas en eieren in alle stilte, terwijl mijn nageslacht een vreemde voorkeur heeft voor stoelendans. Het ontbreken van de muziek lossen ze zelf wel op.
Beste moeder, hoe kan het dat je nog geen enkele keer richting het toilet bent gegaan? In het half uurtje dat we nu vlak naast elkaar zitten, ben ik al vier keer langs je gelopen. Drie keer moest er acuut gepoept worden en één keer bleek vals alarm. Niet zo gek, aangezien hij 5 minuten eerder ook al op de wc had gezeten. Hebben jouw kinderen zo’n sterke blaas? Zijn ze niet geïnteresseerd in hoe het toilet eruit ziet? Of hebben mijn kinderen werkelijk een rare obsessie, waardoor ze altijd en overal het toilet willen bezoeken.
Oh wacht even, ik pak nog even een vork van de vloer. En vraag nog even om extra servetten, want er is zojuist wéér een beker omgegaan.
Want serieus beste moeder, ik ben echt een beetje jaloers. Ik wil je niet belachelijk maken, ik wil weten hoe je dit doet! Want ik zit hier te onderhandelen als een malle om nog een hap van het veel te dure kindermenu bij mijn kinderen naar binnen te krijgen. Terwijl jouw bloedjes, prachtige bloedjes overigens, heerlijk smullen van hun gezonde, waarschijnlijk biologische maaltijd.
Ik wil dat je je geheim deelt met mij. Ik wil jouw trucje leren. Ik wil weten hoe je het doet.
Oké, ik snap het. Dit vergt jaren opvoeding en voorbereiding. Of misschien is het gewoon een momentopname? En zijn jouw bloedjes in werkelijkheid ook monsters, net als gewone kinderen. Zullen we dan voor nu even van kinderen ruilen? Zodat ik voor één keer mijn veel te vette hamburger warm naar binnen kan werken.
Bedankt hè.
Liefs van die zweterige en opgefokte moeder aan het tafeltje naast je.
Afbeelding: Shutterstock
Heeeeeeeel geod geschreven
Ik ben zo’n moeder waar je jaloers op bent!
Mijn kids zijn echt niet de makkelijkste maar uit eten gaan vinden ze ten eerste heel leuk… Dat scheelt. De afspraak van te voren is wel dat als ze gaan klieren ik ook afreken en ga. Dat heb ik ook echt 1x gedaan. Daarna ook lang niet uit eten geweest….
Wij houden het bij een hoofdgerecht en bij gezelligheid kan er een dessert achteraan.
Mijn kids tekenen en kleuren en rennen niet door de tent. Dus 2 tips:) Chantage en niet te lang willen zitten… Succes de volgende keer!