Beste buren,
De zomer komt er weer aan en dus zeggen we ‘hallo’, of eigenlijk schreeuwen we ‘hallo’, want dat is wat we doen: herrie maken.
Oké, ik zal dan ook meteen maar ‘sorry’ zeggen.
Sorry.
Ik zou een appeltaartje kunnen bakken en langs kunnen komen voor de koffie, maar ja… Je weet wel, druk, druk, druk. Kinderen hè.
Ja, ook de kinderen zijn druk, dat ben ik met je eens. Ik vind ook dat ze herrie maken, daarom zeg ik altijd: ‘herrie maken doe je maar buiten’. Scheelt toch weer een aantal decibel. En poeh! Wat kunnen die kleintjes van mij fanatiek spelen! Alsof hun leven ervan af hangt. Gelukkig is dat niet echt zo, dat zou wat zijn zeg! Maar inderdaad… ik geef het toe! Ze kunnen ook schreeuwen alsof hun leven ervan af hangt. Om over mijn geschreeuw nog maar te zwijgen.
Ik wil het toch zo aan de andere kant van de schutting even uitleggen.
We zijn geen massamoordenaars. Dat geschreeuw wat je doordeweeks rond 8.00 hoort, dat… Ja dat ben ik. Ik probeer mijn kleintjes duidelijk te maken dat ze dat ontbijt nu toch wel héél snel naar binnen moeten gaan werken. Of ik probeer het schoeisel bij ze aan te krijgen. Nee, dat valt niet mee hoor!
En dat geblèr wat je tussen 17.30 uur en 18.00 uur hoort, dat zijn mijn kleintjes die iets gezonds toegediend krijgen. En nee joh, niet door een sonde, gewoon met een vork die ze nog zelf mogen vasthouden ook!
En dat avondeten van ons wordt niet vervolgd met een rituele maagden slachting voor Satans avondoffer. Nee, dat zijn mijn kleintjes die naar bed worden gebracht.
Nee, we zijn geen ontsnapte krankzinnigen. Als het mooi weer is buiten, dan zijn we blij. Dan juichen we, dan nodigen we vrienden uit om het mooie weer te vieren met een bbq of een wijntje. En wederom sorry… Onze vrienden hebben ook kinderen, sommige maken zelfs nog meer herrie! Stiekem vind ik dat wel fijn, want dan weet ik dat ik normaal ben. Of-zo-iets.
Nee, we houden ook geen rommelmarkt in de tuin. Die enorme puinhoop is van ons en eigenlijk is het de bedoeling dat we het netjes houden, we hebben alleen niet altijd de tijd om die zooi op te ruimen. Oh en die wezentjes die je rond ziet rennen, dat zijn geen schoorsteenvegers, dat zijn de kinderen. Je hoeft niet bang voor ze te zijn, ze bijten niet. Hoewel… En het zijn geen onverzorgde weeskindjes, het zijn kinderen die zichzelf hebben aangekleed en buiten zijn gaan spelen. Die vlecht? Oké, die is van gisteren.
En dan die stilte… Hoor je dat? Nee natuurlijk niet!
Ik heb mijn gezin niet ingeslikt, het is ongelofelijk maar waar: ze slapen! Het moment dat ik met de man op de bank plof en proost op wéér een dag. Stilzwijgend kijken we nog een aflevering van onze favoriete serie op Netflix en gaan vervolgens stilletjes naar boven. Maak je geen zorgen, niet voor luidruchtige wilde seks, we weten tenslotte allemaal wat daarvan komt…
Sorry beste buren. Wij zijn zo een gezin. Een gezin dat duidelijk leeft. Maar onthoud: dit gaat voorbij.
En dan zijn jullie aan de beurt.
Afbeelding kinderen: Shutterstock
Haha, herkenbaar. gelukkig hebben onze buren zelf ook kinderen. AL moet ik zeggen dat er ook mekker buren bijzitten.
Oh wat schrijf je toch heerlijk! 🙂
Hylarisch geschreven!! En herkenbaar, ik had er 1 die haar tanden niet wilde poetsen.. Het zal vast geklonken hebben als zware kindermishandeling dat gebler
Wow, lotgenoten!!!! Doe ns rustig, nee. Niet de honden plagen en de naald van de pickup kopen we wel nieuw o en Planten willen ook leven….laat de klinken maar aan de deur. en en haha
Woehoe! Mijn koters zijn niet de enige losgeslagen wilden die de hele buurt op stelten zetten! Thank you! 😀
Ik heb zin om dit uit te printen en in de bus van mijn buren te steken 😉
Wat let je Anneke 🙂 , hier ook 2 schreeuwende kinderen gelukkig weten mijn buren hoe het is om kinderen te hebben
Haha dat wilde ik ook doen☺️
Ja, zo gaat dat! Gelukkig zaten onze buren in precies dezelfde fase als wij… herkenning alom.
h
haha geweldig geschreven en zo herkenbaar!
Oh wat eerlijk en mooi geschreven! Onze buren wáren al aan de beurt en nu wij en dan maar klagen over ons. Lekker hypocriet haha.
Super leuk geschreven en zo herkenbaar! Zou dit moeten uitprinten en bij onze buren in de bus moeten gooien
Wat word ik hier blij van! Onze buren zijn op middelbare leeftijd en hebben bewust niet voor kinderen gekozen. Wel weten zij precies hoe je moet opvoeden en hebben dan ook geregeld commentaar over alles en nog wat. Ik begon al te twijfelen of mijn kinderen de enige zijn die het nodig vinden om altijd rennend door het huis te gaan, nog steeds niet snappen dat de deur ook zachtjes dicht kan, dat stampen op de trap echt niet nodig is etc etc… mijn dank is groot! You have made my day 🙂
Heel herkenbaar onze buren klagen ook over dat onze kinderen schreeuwen of zo of s,morgens al zo herrie maken.
Zou deze.mooe geschreven brief ook wel in hun brievenbus willen gooien. Wij zikn zeker niet de enige
Oke ik kon het niet laten!!!!
Beste buren,
De zomer komt er weer aan en dus zeggen we ‘hallo’, of eigenlijk knikken we ‘hallo’, want dat is wat we doen: we zijn volgens jullie erg stil
Oké, ik zal dan meteen maar ‘sorry’ zeggen.
Sorry.
Ik zou een appeltaartje kunnen bakken en langs kunnen komen voor de koffie, maar ja… Je weet wel, druk, druk, druk en jullie hebben Kinderen hè.
Ja, wij hebben geen kinderen en weten er niks vanaf, dat ben ik met je eens. Ik vind het ook vervelend, daarom denk ik altijd: ‘had ik maar een wondertje dan Konden ze samen met jullie kids spelen. En poeh! Dan liepen we misschien de deur wel bij elkaar plat. Nou ja we moeten het niet overdrijven natuurlijk. Maar helaas is dat niet zo, dat zou wat zijn zeg dan zijn we misschien ineens vriendinnen! Maar inderdaad… ik geef het toe! Wij zijn stil ! Wij zijn vrij stil en sluiten de tuindeur als jullie gezellig met de kids aan spelen zijn in jullie tuin.
Ik wil het toch zo aan de andere kant van de schutting even uitleggen.
We zijn geen sluipmoordenaars. Hoewel wij hebben wel al levenslang gekregen. Dat contact gestoorde wat jullie vinden, is een stil verdriet. Tja dat hebben wij.… Ik probeer mij niet te verschuilen hoor en we zijn best een leuk stel. Alleen he, zonder kindjes hoor je er niet bij.
Sochtends eten we in stilte ons ontbijtje nouja we horen de buren luidkeels tekeer gaan tegen der kindjes en denken dan had ze misschien een half uurtje eerder aangekleed. Maarja dan moeten ze natuurlijk vroeger opstaan. Nee, dat valt niet mee!
En dat geblèr wat we tussen 17.30 uur en 18.00 uur horen dat begrijpen we hoor! De kleintjes snappen je timeout denk ik nog niet! Jullie kroost wil hun belevingen van de dag natuurlijk vertellen terwijl pappa en mamma in de kinderen hun beleving even stil zitten. Nog niet wetende dat dat stilzitten geconcentreerd twitteren, facebooken of whatsappen is.
Nee, we zijn geen ontsnapte krankzinnigen. Als het mooi weer is buiten, dan zijn we blij. Dan juichen we, dan nodigen we vrienden uit om het mooie weer te vieren met een bbq of een wijntje. Maarja sorry… Onze vrienden hebben ook geen kinderen, want tja zodra er kinderen komen dan zien ze ons niet meer staan. soms maken we herrie tot diep in de nacht wij hoeven namelijk niet vroeg op of zachtjes te doen voor onze dierenkids.
Nee, wij zijn geen perfectionisten omdat onze tuin zo netjes is. Wat zouden wij graag een trampoline zandbak en schommel willen hebben. Maarja het staat zo raar he zonder kids!
Wij hebben alles geprobeerd om ook zo’n wondertje te mogen ver welkomen helaas zonder succes. maar vraag maar niet over de lange pijnlijke weg hoor, dat is namelijk eng. Successtorrie’s zijn toch veel leuker om te horen en kan je over mee praten! Wij begrijpen dat echt….
We genieten van jullie spelende kinderen tenminste als het luchtalarm niet telkens afgaat he!
En dan die stilte… ja natuurlijk horen we die! We zien al voor ons hoe ze lief slapen met een beer of pop en denken dan nogmaals dat we dit nooit kunnen aanschouwen.
Lieve buren we zijn niet contact gestoord en ook geen allien. Dus kom gewoon eens langs! We hebben geen last van jullie kleintjes maar geniet eens wat vaker van jullie kroost! Verder nog wederom een sorry… voor de luidruchtige wilde seks, we weten tenslotte allemaal dat hoe wij het ook proberen een kindje er niet van zal komen.
Ja beste buren. Wij zijn een ongewenst kinderloos stel. En helaas is het nu eenmaal “dat een kind dat er niet is, het meest wordt gemist”.
Geschreven door een lotgenootje ina
Mandy, mooi geschreven.
Ben onder de indruk. Heel goed dat je dit deelt.
Heel mooi en helaas 100% herkenbaar…
Wauw, heel mooi geschreven. De tranen springen in mijn ogen, dit is voor mij nou herkenbaar. Goed om deze kant ook te kunnen delen!
Hier verstoren 2 jongedames de rust van de buren, terwijl mama vanaf de tuinset boosaardige dingen roept als: ‘Luisteren met je OREN’ en ‘GEEN stoepkrijt ETEN!!’ en zinnen die herhaalderlijk beginnen met: ‘Nou zeg ik het nog EEN keer!’ Te zwanger om overeind te komen en daadwerkelijk op te voeden.
Want ja: ook de moeders die de lange pijnlijke weg gingen en de stilte en leegte kennen, veranderen uiteindelijk in die ‘doorsnee moeder’. Wanneer dat precies gebeurt? Ik weet het niet…
En toch wordt het nooit écht doorsnee. Misschien klinkt het niet altijd zo, maar achter dat gemopper zit een hart dat explodeert van liefde om wat is. En dankbaarheid, omdat het niet vanzelfsprekend is. En medeleven voor iedereen waarbij het succesverhaal uitbleef… Want o, wat een zwaar pad om te gaan.
Mijn hart gaat naar je uit, een knuffel voor elke keer dat je de buurvrouw hoort mopperen. Het leven is niet eerlijk…
Goddank, we zijn normaal…..
Prachtig geschreven en zo waar 😉 ….
Het gevoel dat wij de buren tot last zijn klopt , maar Wij hebben zo getroffen met onze buren. Ze zijn dol op onze kinderen en de kinderen op hen. Nooit hebben ze geklaagd over geluidsoverlast of drukke kinderen.
hahaha, heel herkenbaar! Maar even wat mij betreft voor alle buren, ik ben echt wel gek op de meisjes en houd ontzettend veel van ze en ik zou ze voor geen goud willen missen… Echter voel ik me gewoon soms bezwaard tegenover onze buren en heb liever niet dat zij “last” van ons als gezin hebben. Voor diegenen die het wellicht verkeerd op kunnen vatten…
lol ik zit al te wachten tot je kids pubers zijn, wat voor grappige verhalen er dan komen..
BOEM! Deze woorden komen precies op het moment dat ik het nodig hebt. Wij hebben geen aardige buren en hebben dan ook al de nodige issues gehad. Dat terwijl wij proberen te (over) leven met een tweeling van 5 jaar oud en geloof mij, we hebben zelfs de herrie in tweevoud. Ik ben (bijna) van plan om dit artikel door de brievenbus te gooien en aan te geven dat wij ook nooit klagen over hun pubers met harde rockmuziek en stampvoeten door heel het huis. Iets met leven en laten leven 😉
Ik herken ons gezin in dit stukje, alleen zijn onze thuiswonende kids 21 en 13. De jongste dochter van 13 heeft downsyndroom. Ook wij hebben gezellige bbq’s etc. , een soort zoete inval! Alleen……. onze buren zijn hier niet van gediend…… nee, niet van de rook van de bbq, nee, ook niet van de jongelui die bij ons over de vloer komen, nee, ook niet van het gemauw van de poes….. zij hebben last van onze dochter met down van 13, die 3x 10 minuten haar ‘one-woman-show’ geeft als ze in de tuin speelt, want ja op straat dat gaat niet en ja, je hoort haar praten, maar ja, dat doe je toch in een ‘one-woman-show’, alleen is het niet altijd verstaanbaar, dus ja, enige creativiteit moet je hebben, maar het is zo schattig om te zien hoe ze met een cape om Anna en Elsa van Frozen naspeelt in de tuin. Ja, 10 minuten en dan gaat ze weer naar binnen en dat ongeveer 3x per dag als ze uit school komt…… Ja, wat een overlast heb je dan he van zo’n grietje ‘dat je altijd hoort’ volgens de buurvrouw……. Geef mij maar een druk gezin naast mij ipv een gezin met een verwende tiener in huis……., klagen, zal ik nooit doen: alleen genieten……..
Jullie hebben nog best geluk, ik heb een gastoudergezin naast me wonen. Tig gillende en huilende kinderen van 6.30 uur tot 19 uur.
Om dan nog maar te zwijgen van de ouders die die kids komen brengen, zwaaien met luidt gegil, ook nog ff fijn toeteren als ze wegrijden. En rekenen houden ho maar. Heb zelf geen kinderen, en vind kinderen best leuk, maar als je door de herrie de halve zomer niet eens in je eigen tuin kunt zitten gaat de lol er snel af.
Herrie maken doe je buiten maar.. Pardon? Als je kinderen in de tuin huilen of ruzie maken neem je ze mee naar binnen om ze daar te kalmeren en/of te corrigeren. Ik heb 100 observaties van een uur gedaan van gastouders met kleine kinderen en geloof me… het ligt echt aan de volwassene of kinderen gillen en schreeuwen. Het is absoluut niet nodig, En het gekrijs van kinderen is helemaal een modeverschijnsel. Gewoon niet toestaan. Vraag je grootmoeder (of het Centrum voor Jeugd en Gezin) eens om raad als je schreeuwende kinderen hebt.
Nou! Schreeuwen of gillen betekent hier: naar binnen.
En zeker níet de buurt mee lastig vallen.
Spelen, ja! Vies worden, schommelen, zingen, rennen… Maar geen oeverloos geschreeuw buiten, of aan tafel, of waar dan ook. Nergens voor nodig.
Wat een tenenkrommend “bij voorbaat sorry” artikeltje!. Probeer eens wat aan “opvoeding” te doen i.p.v vol trots je werpsel helemaal geweldig te vinden. Je hebt luidruchtige ongehoorzame kutkinderen gecreëerd. (niets om trots op te zijn)
Heb je dit geschreven omdat er iemand heeft geklaagd?
Als iemand overgaat tot “er wat van zeggen” dan is het echt niet meer te harden.
Probeer dat eens in je afgestompte apathische moeder hersens te laten doordringen……..
Pfffffffffft
Goedenavond, Misschien is het wel een goed idee om eens bij je buren in de tuin te gaan zitten. En zo te ervaren wat voor herrie jullie wel of niet maken.
Ook wij hebben buren met 3 kinderen. Maar die 3 kinderen maken meer lawaai dan een heel stadion vol. Natuurlij moeten zij buiten kunnen spelen en natuurlijk maken ze lawaai. En ja we genieten enorm om ze om 10 uur ’s avonds eindelijk eens op bed liggen. Maar ja wanneer kunnen wij eens genieten van onze tuin? Een tuin waarin we een gezellig zitje hebben gemaakt waar we heerlijk ’s avonds de dag doornemen. Of misschien willen we wel eens lekker eten in de tuin.
Helaas dat gaat niet want wij hebben buren die vinden dat de hele straat moet horen hoe leuk zij spelen.
Het zou al helpen als we af en toe eens zouden horen : ” lieve kinderen kunnen jullie even aan de buren denken? Zij zitten ook in de tuin”
Fijne avond!
Jaaaa!
(Zelf een kleuter overigens, maar zo met jou eens!!)
Af en toe uitleven en energie kwijtraken hoort erbij, maar dit is wel een erg slecht excuus artikel zeg. Onze kinderen krijgen van jongs af aan al mee dat je rekening met elkaar moet houden! Als ze al beginnen te krijsen om iets gezonds te moeten eten… sorry hoor. Iedereen heeft het druk en als je kinderen hebt hoort opvoeden erbij.
Oh wat krijg ik een heimwee naar vroeger, toen mijn kinderen en hun vriendjes nog “herrie” maakten. Wat heb ik er van genoten (meestal)☺. Het is hier soms echt stil nu ze uit huis zijn!! Het wachten is nu op de volgende generatie, want het moet toch wel zo zijn dat deze drukke kindjes ook drukke kinderen gaan krijgen. Ik kijk er nu al naar uit!!!
Iedereen met kinderen herkent dit! Geweldig! Ik vind het heerlijk om in de tuin te zitten en spelende en joelende, soms schreeuwende kinderen te horen!
Nee. Niet iedereen. Geen excuus om je kinderen buiten tot last te laten zijn.
Ik herinner mijn moeder die mij vaak vertelde rekening te houden met de buren. Dat probeer je dan tot je het als kind 10 min later vergeet. Maar mama niet, die kwam er weer wat vab zeggen. Alleen de waarschuwingen al maken het draaglijker voor buren. Je probeert op te voeden in plaats van los te laten. Is toch wel je taak als ze nog geen 18+ zijn.
Ik vind het allemaal prima! Zolang een gezin zonder kinderen ook mag schreeuwen
Ik ben 56 jaar en heb een paar jaar geleden tegen een jong gezin gezegd: “de muziek is maar 15 minuten en dan gaan zij weg. Ik hoop dat jullie kinderen zichzelf mogen zijn en jullie zullen van mij geen klacht krijgen als de meisjes lekker hun muziek keihard zetten. Daar zijn het kinderen/tieners voor”
(waarvan de vader kwam klagen over de muziek van mijn jongens )
Ik vind het een feest als het lente wordt, want dan hoor ik gelach, gegil, gekrijs, ik hoor LEVEN.
Kinderen zijn geen poppen. Ik heb zelfs soms schik als ik merk dat kinderen hun ouders in het ootje nemen en ouders wanhopig hun best doen, omdat zij zich opgelaten voelen. Ik zeg weleens tegen ouders in een winkel waar hun kind dwars doet: “trek je niets aan van de blikken”. Het gaat over.
Laat een kind kind zijn
De spijker op zijn kop. Hier altijd gillende, schreeuwende en jankende kinderen buiten. Nee.. Niet die van mij. En die zijn ook jong geweest, maar ik wilde de buren geen overlast bezorgen, dus zodra er 1 begon te jengelen, of te schreeuwen, moesten ze van mij gewoon naar binnen! Lekker rustig in de tuin zitten na een dag hard werken is er niet meer bij. De irritaties van een stel ongeleide projectielen die in de tuinen worden gebonjourd verpesten de rust. En wat is er mis met 1 of 2 kinderen? Waarom moeten het er 5, 6 of meer zijn? En oh ja, laten we niet vergeten… Vriendinnen op bezoek met ook nog eens een stel van die ongeleide projectielen.
Of wat dacht je van in de supermarkt, winkels etc? En dan een stel van die chagrijnige kerels voor de ingangen, want die haten shoppen. Laat die man lekker thuis MET die jengelende bengels? Dat zou het winkelplezier van anderen sterk bevorderen en het online shoppen wat verminderen, waardoor de fysieke winkels niet meer failliet hoeven gaan.
Zijn de kinderen van tegenwoordig sterk veranderd ten opzichte van tig jaar terug? Nee.. Niet de kinderen, wel de opvoeding. Kinderen worden vooral weggestopt in opvang en bij opa’s en oma’s en kunnen dan eindelijk al ze thuis zijn zichzelf zijn. En razen dan door huis en tuin.
Bij opvoeden hoort ook: “Rekening met anderen houden bij” en dat kun je je kind niet vroeg genoeg aanleren!
Dat kinderen bij tijd en wijle rumoerig zijn als ze buiten spelen, a la. Maar dat ze de godganselijke dag buiten in de tuin lopen te GILLEN, zonder dat de betreffende ouders ook maar op enig moment een keer duidelijk ingrijpen, dan ben je nalatig in je opvoeding en in het rekening houden met je buurtgenoten…