Lieve mama,
Het avondeten is echt niet zo ingewikkeld hoor! Jij maakt het altijd zo vermoeiend, chaotisch en frustrerend. Maar omdat ik je kind ben, zal ik je helpen, zodat het avondeten een gezellige tijd zal zijn. Zonder geschreeuw en frustraties. Het zijn een paar eenvoudige regeltjes en voorwaarden. Volg ze op en ik eet gezellig mee.
– Alle borden, bekers en bestek moeten door mij geselecteerd zijn. Ik bepaal wie wat krijgt.
– Ik wil op de witte stoel. Of grijze stoel, of whatever. Als het maar die ene speciale stoel is waar mijn broertje en zusje ook op willen zitten.
– Een vork heb ik niet nodig. Degene die bedacht heeft om met een vork te eten, had zelf geen kinderen.
– Ik bepaal wat er op mijn bord komt en de volgorde hoe ik het eet. Ik begin met vlees en laat de rest liggen.
– Ik steek mijn vingers in mijn glas. Als het past, mijn hele hand. Accepteer dat en ga verder met eten.
– Ik weiger groene dingen op mijn bord. Doe geen moeite.
– Ik wil alleen maar eten dat heel is. Een doorgesneden stuk vlees weiger ik te eten.
– Voor elke hap wil ik graag een compliment ontvangen.
– Zorg ervoor dat mijn eten de juiste temperatuur heeft. Te warm of te koud eten wordt onmiddellijk uitgespuugd en weggegooid.
– Zorg dat het ene soort nooit, maar dan ook nooit het andere soort aanraakt. De saus van de spaghetti moet ernaast, NIET erop. Echt, wie dat verzonnen heeft…
– Ik heb het recht om te besluiten dat ik helemaal niet eten wil.
– Ik heb ook het recht om mijn maaltijd aan de hond te geven.
– En dan heb ik ook nog het recht om te allen tijden een toetje te ontvangen.
Zie je mam, hoe simpel het is!? Nou, kom aan tafel want ik heb honger. Laten we gezellig met z’n allen drie happen nemen, alles wat overblijft in de prullenbak flikkeren en naar de snackbar rijden.
Liefs,
Je bloedje.
Afbeelding: Shutterstock
