The Family Man

Afbeelding: Shutterstock

Rond de kerstdagen is elk jaar weer het vaste rijtje films op televisie te zien, bedoeld om dat heerlijke, fijne kerstgevoel op te wekken.
In dit rijtje horen films thuis zoals de Polar Express, Beethoven, elke film met Santa Claus in de titel en natuurlijk Home Alone deel 1 tot en met 16. Een film die ook in het rijtje thuis hoort is The Family Man. Hierin speelt Nicholas Cage een succesvolle, maar eenzame zakenman die tijdens de kerstdagen een blik in zijn leven krijgt hoe het zou zijn gelopen als hij op het moment suprème voor een leven als family man had gekozen, in plaats van voor zijn carrière.
Op een gegeven moment keert hij weer terug in zijn oude leven, maar hij mist zijn leven als family man zo erg dat op het moment dat hij opnieuw de keuze kan maken hij dit keer wel voor het vrouwtje kiest.

Een prachtige film natuurlijk voor dat heerlijke kerstgevoel, maar stel nu dat we allemaal van te voren een blik konden werpen in het leven als ‘familie man’, wat zouden we dan kiezen? 

Als je de afwegingen op een rijtje zet lijkt de keuze vrij simpel:
– Heerlijke lange nachten uitslapen tegenover gebroken nachten en vroeg eruit moeten;
– Lange vakanties ver weg tegenover met half Nederland in de file richting een camping in zuid Frankrijk
– Uit eten wanneer je zin hebt tegenover weken/maanden van te voren plannen met oppas en dan alsnog etentje afblazen omdat er één ziek is;
– Nooit hoeven verschonen van poepluiers.
Als je dit allemaal van te voren weet lijkt de keuze voor geen kinderen de meest logische.

Toch vraag ik me af of er ooit iemand is geweest die achteraf spijt heeft van het krijgen van kinderen.
Spijt hebben van het krijgen van kinderen is net zo onzinnig als het geen spijt hebben van geen kinderen. Niemand kan in een ander leven kijken, je weet niet hoe je leven er uit zou zien als je de andere keuze zou hebben gemaakt.

Ik weet alleen dat toen ik nog geen kinderen had er iets miste. Een lieve vrouw, een leuke baan en een mooi huis is allemaal prachtig maar ergens mist er iets.
En als ik dan die twee mensjes zie die mijn kinderen zijn (bij voorkeur krijg ik dit gevoel als ze heerlijk liggen te slapen) denk ik:

I’m happy to be a Family Man!