Ik behoor nu een half jaar tot de hondenbezitters. Had je mij dat een jaar geleden gezegd, dan had ik je knetterhard uitgelachen. Maar zou het hondje ons nu onverwachts verlaten, dan zou ik knetterhard gaan huilen. En nu ik dus een hondenbezitter ben, begrijp ik de andere hondenbezitters ook steeds een beetje meer.
Ik begrijp dus dat je je hecht aan zo een beestje en dat het onderdeel wordt van je gezin. Ik begrijp dat je het niet kunt voorstellen dat mensen en kinderen bang zijn voor je trouwe viervoeter. Ik begrijp zélfs dat je kunt zeggen: ‘Hij doet niets hoor.’ Iets waar ik me voorheen pissig om kon maken, want hoezo doet dat beest niks? Je zult het (nog) niet uit mijn mond horen hoor, want zij doet wel degelijk nog wat. Ze springt overal nog tegenaan en kan je zomaar opeens ongewenst gaan likken.
Ik bedoel maar…
Maar ik weet ook, dat ze lief is, met je wil spelen en geen vlieg kwaad doet.
Toch is er iets wat ik niet begrijp aan (sommige, laat ik ze niet allemaal over één kam scheren) andere hondenbezitters. Ik vind het zelfs hooguit irritant, want ik wil er niet mee geassocieerd worden. Ik begrijp niet dat ze de stront van hun eigen hond niet opruimen. Maar gewoon daar laten liggen, soms zelfs midden op de stoep. MIDDEN OP DE STOEP! Vóór het schoolplein notabene nog wel!
Maar ook in het gras vind ik het uiterst vervelend. Kinderen spelen namelijk heel vaak in gras. Ze plukken er bloemetjes of maken er een radslag met alle gevolgen van dien. En daarbij poept mijn hond ook in het gras. Als ik dus die drol probeer op te rapen, moet ik eerst als een soort survivaller door het gras ploeteren en balanceren om die drol van mijn hond te kunnen pakken.
Ik schaam mij, ik schaam mij diep dat er zoveel drollen in het openbaar liggen. Daarom loop ik ook maar al te graag met mijn zichtbare poepzakhouder, zodat ik niet aangesproken kan worden op al die dampende drollen. Want serieus, hoe moeilijk is het nou om hem daar even weg te pakken en in de hondenbak, die op vrijwel elke hoek van de straat staat, te mikken?
Dus bij deze, ruim je stront op!
Afbeelding: Shutterstock
“Hear, hear”
Juist.. Wij ruimen t ook altijd op al doe ik t vaak pas als de honden weer thuis zijn want bij ons in t dorp staat dus nergens een bak waar we iets kunnen deponeren en als ik met de kinderwagen en 2 honden aan m’n hand loop heb ik niets meer vrij nog die poepzak tot aan huis mee te nemen. Maar opruimen doen we altijd!
Ik begrijp je helemaal! Ik ben zelf helemaal gek van honden, en ja, ons Cavalierje Fleurtje is echt een deel van ons gezin. Ik zie haar verschrikkelijk graag, maar ik zal nooit een kakje van haar laten liggen. Ik begrijp de mensen niet die dat doen. Hoe dikwijls hebben mijn kids al niet in een drol getrapt? In de stad, in het park, …overal liggen die vieze drollen. Ik schreef er uit frustratie ook al eens een blogpost over.
Ik ben het helemaal met je eens..Wij komen altijd thuis met poep aan de wielen van de kinderwagen terwijl wij netjes op de stoep lopen. .. Ik vind het echt asociaal gedrag. Ik ben echt geneigd om zo’n drol op te rapen en bij die mensen thuis in de brievenbus te stoppen. . Zo van… Je bent iets vergeten. ..
Ik ben het helemaal met je eens. Kleine moeite!