Een hondenleven! Week 2

Voor ik mijn verslag van week 2 begin, moet ik je vertellen dat ik al lang droomde van een bruine labrador. Ik zou haar Zwabber noemen. Helaas gooide vrouwlief en dochter al jaren geleden roet in het eten. Zij bezworen mij nooit van hun leven een hond als huisdier te willen hebben. Om een lang verhaal kort te houden: uiteindelijk heeft het zes jaar geduurd en heb ik alle mogelijke manieren van manipulatie en hersenspoeling moeten toepassen, maar ineens was daar Lily, een schat van een blonde labrador.

En nu over onze tweede week met Lily. Deze week verliep beslist iets anders dan voorzien. Mijn wederhelft won een uitje naar de premiere van Marco Polo. En omdat wij het niet over ons hart konden verkrijgen Lily en onze andere kinderen bij iemand achter te laten, zag ik haar samen met een vriendin naar New York vertrekken. En ik bleef achter. Één man, drie kinderen en één pup.

Vrouwlief vier dagen naar New York, betekende dus dat er voor mij een jongleeract tussen kinderen, werk, huishouden en pup begon. Geen gemakkelijke taak. Maar, ik zag ook wat kansen om mijn droom met betrekking tot een hond tot in de puntjes waar te maken. Vastbesloten deze kans te grijpen, maakte ik een lijstje:

• Lily bruin verven
• Lily leren alleen nog maar op de naam Zwabber te reageren

Maar ik had het onderschat. Lily is nog lang niet zindelijk, de enige zwabber die eraan te pas kwam, werd gebruikt om haar ongelukjes op te ruimen. En dat kostte me tijd, veel tijd. Geen tijd om mijn lijstje af te werken dus, maar Lily heeft deze week wel het een en ander geleerd:

• Humor: Terwijl ik haar (bij -1!) in de achtertuin met een hondenbrokje stond aan te moedigen om buiten te komen plassen, keek Lily me lachend aan, draaide zich om en plaste midden in de woonkamer.
• De overtreffende trap van humor: terwijl ik het plasje opruimde, liet ze in de andere hoek van de kamer een grote geurende hoop voor me achter.
• Vluchtroutes in de woonkamer: Woensdagavond zag ik haar op iets verdachts kouwen. Bang dat ze zich erin zou verslikken, kwam ik in actie. Na drie rondjes om de bank gerend te hebben en een snoekduik er overheen, kreeg ik haar te pakken. En wat bleek ze in haar bek te hebben? Zie de foto onderaan…
• Kinderen op het schoolplein: Lily kent inmiddels alle kinderen op het schoolplein bij naam. En ik ook. Alle kinderen kennen Lily wel van naam, maar geen van de kinderen heeft opgemerkt dat er telkens iemand met Lily meeloopt over het schoolplein.

En wat heb ik geleerd?

• Zet nooit, maar dan ook nooit, de bak met hondenvoer naast de vuilnisbak. Dat blijkt té verwarrend.

Tot volgende week!