“Wees toch een keer lief voor elkaar!”, tetter ik als mijn bloedjes elkaar het licht in de ogen weer eens niet gunnen. “Jullie zijn familie, van je broer of zus moet je het hebben!”, tetter ik door terwijl de middelste de oudste een stomp op haar schouder geeft. Mijn kinderen zitten in zo’n fase. Zo’n fase waarin ze het even niet met elkaar kunnen vinden. Zacht uitgedrukt.
En het voelt alsof het door mijn vingers glipt. Er was een tijd dat ze dikke maatjes waren. Maar nu? Dit is niet waarom ze een broertje of zusje hebben. Zo heb ik ze niet opgevoed.
Het was de bedoeling dat ze lol met elkaar zouden hebben. Met elkaar lachen zoals je met niemand anders kunt lachen. Zoals laatst toen de tranen over de wangen van de jongste rolden omdat haar broer een flauw grapje maakte, waar verder niemand om lachen kon.
Het was de bedoeling dat ze elkaar bij zouden staan wanneer ze in een moeilijke situatie zouden zitten. Je weet wel, voor elkaar opkomen. Zoals afgelopen zomer toen de oudste zonder angst achter een paar vervelende gozertjes aanging, omdat die kereltjes haar zusje een klap hadden gegeven.
Het zou zo fijn zijn als ze elkaar iets meer zouden gunnen. “Oh neem jij het laatste snoepje maar, ik heb er gisteren al één op”. Of, “vandaag mag jij de voordeur open doen, want ik doe het al zo vaak”. Zoals die ene keer… Uhm, nee ik heb geen voorbeeld.
Konden ze maar wat vaker trots zijn op hun eigen vlees en bloed. Zoals toen de oudste na vier weken al af mocht zwemmen voor haar b-diploma. Vol trots keken haar broertje en zusje toe. Of toen de middelste zijn eerste woordje voorlas. De ogen van de oudste konden niet groter worden van trots.
Echt trots, niet te verwarren met ‘dat wil ik ook!’
Waren ze maar wat vaker lief voor elkaar. Zodat ik er zeker van ben dat wanneer ze later terugkijken op hun kindertijd, ze niet alleen maar aan hun irritante broertje of zusje kunnen denken.
Broers en zussen. Degene die voor je door het vuur gaat, maar je er ook als eerste induwt.
Het is een fase. En hopelijk is die fase snel voorbij. Mijn stem begint namelijk schor te worden.
