Gaan jullie ook scheiden?

En toen kwam daar opeens de vraag: “Mama, gaan jullie ook een keer scheiden?”

ouders-scheiden

Lief klein kind van me,

Ten eerste, ik weet geen malle moer van relaties, ik heb er geen brood van gegeten. Maar op de één of andere manier ben ik toch in een gelukkige relatie terecht gekomen. De relatie met je vader.

Zoals je misschien wel ziet en voelt, leven met elkaar gaat niet elke dag over een leie dakje. Er zijn misschien gezinnen waarbij het lijkt alsof er elke dag liefde in overvloed is, maar dat bestaat niet. Het is geen realiteit.

Ik zie ze zelf ook. Ik zie ze op Instagram of Facebook, de elke dag weer happy family’s en o zo blij met elkaar. Begrijp me niet verkeerd, ik houd van positiviteit, van liefde voor elkaar, van gelukkige gezinnen, maar het bestaat niet.

Over het algemeen gelukkig zijn met elkaar. Dát bestaat wel.  Lees meer

Er zijn van die dagen…

moeder is moe

Er zijn van die dagen dat ik niet wakker wil worden met de wetenschap dat ik weer drie mondjes moet voeden.

Er zijn van die dagen dat ik spontaan even naar de wasmachine ga om gewoon even niet in de buurt van kinderen te zijn.

Er zijn van die dagen dat ik hardop scheld.

Er zijn van die dagen dat ik het tandenpoetsen oversla omdat ik de kinderen zo snel mogelijk op bed wil hebben.

Er zijn van die dagen dat ik zeg dat ik wel een spelletje mee wil spelen, maar vervolgens allerlei smoesjes verzin om maar niet mee te hoeven spelen.

Er zijn van die dagen dat ik onnodig lang in de supermarkt blijf hangen.

Er zijn van die dagen dat ik zeg ‘nog 5 minuutjes op de Wii’ en het er uiteindelijk 20 zijn geworden.

Er zijn van die dagen dat ik niet weer naar de zoveelste ‘voorstelling’ kijken wil, maar liever naar mijn telefoon staar.

Er zijn van die dagen dat ik schreeuw, terwijl ik het ook gewoon had kunnen zeggen.

Maar…  Lees meer

Schokkend nieuws: Mijn zoon mag nagellak.

jongen nagellak

Een tijdje terug schreef ik een blog over ‘een jongen met nagellak’. Die jongen was mijn zoon en ík was degene die er een beetje moeite mee had. Niet zo zeer met de gekleurde nageltjes, maar met de reactie van de maatschappij.

Inmiddels zie ik dat mijn kleintje stevig in zijn schoenen staat en de afkeurende blikken van die ‘maatschappij’ volledig langs zich heen laat gaan. Een goed teken, vind ik. Een minder goed teken van die maatschappij.

Want (een deel van) de ‘maatschappij’ zegt dingen als ‘zo maak je een klein homo’tje van je zoon’ of, ‘durf je soms geen nee te zeggen tegen je zoon?’.

Uuuuuhhhhh… Serieus?

Je kunt van iemand geen homo maken. Je bent homo. Zo word je geboren. En al zou je iemand homo kunnen maken, wat dus niet kan, dan vraag ik mij af waarom nageltjes lakken iemand een homo maakt? Homo’s lakken over het algemeen niet hun nagels. Een homo houdt van iemand van hetzelfde geslacht, dát is wat hem homo maakt.  Lees meer

Fuck de Milestones kaarten, ik maak een nieuwe versie

milestone

Je kent ze wel, die Milestones kaarten die je naast je baby neerlegt, waarna je een fotootje maakt en op de sociale media post. Hartstikke leuk natuurlijk! Het eerste lachje, de eerste keer omrollen, het eerste hapje, enzovoorts, enzovoorts.

Voor mij kwamen de kekke kaarten een beetje te laat. Tegen de tijd dat de kaarten hip waren, waren mijn kleintjes al tig keer omgerold, waarschijnlijk ook van heuveltjes af. En daarbij, ik mis gewoon iets essentieels. Ik krijg een beetje hetzelfde gevoel wat mijn opa bij geschiedenisles had. Hij leerde dat in 1482 Jan van Schaffelaar van de kerktoren afsprong. Hij had erop moeten springen dat was pas bijzonder geweest, zei hij dan.

Ja, dat is het. Ik mis een paar essentiële kaarten. Iets wat bijzonder is en er echt toe doet.

Bijvoorbeeld…

– De eerste keer niezen en een scheet laten tegelijk.

– De eerste keer 5 uur achtereen horizontaal slapen. Voor jezelf dan, niet voor de baby.

– De eerste keer dat hij zijn eigen kont afveegt.  Lees meer

5 feitjes voor een ouder van een kind met een sterke wil

Waarom doet ze niet gewoon even wat ik vraag? Gewoon meteen. Zonder te zeuren, zonder weerwoord. En dat niet alleen bij de vraag of ze even haar rommel opruimen wil. Nee bij elke-freaking-vraag die ik stel.

Praat ik Chinees? Praat ik tegen de muur? Of negeert ze me gewoon volledig?

Ze is zelfverzekerd, ze weet wat ze wil en dat is meestal niet wat ik wil. Ze zou Obama van zijn ’troon’ stoten als het gaat om leiderschapskwaliteiten.

kind sterke wil

Herkenbaar? Gefeliciteerd (of zoiets), je bent een ouder van een kind met een sterke wil. En hier heb ik vijf feitjes voor je.

Feitje 1. Het kan hem of haar vrij weinig schelen wat jij denkt. Dus jij vindt dat hij met het kerstdiner die strik om moet? Leuk gedacht, gaat niet gebeuren. Dus jij vindt voetbal wel een leuke sport voor hem, omdat alle vriendjes er ook op gaan? Dan ga je lekker zelf een potje voetballen met die vriendjes, hij gaat liever op judo. Wilskrachtige kinderen gaan hun eigen weg en je kunt ze dat het beste ook maar laten doen. Eigenlijk is het een prachtige eigenschap, want ze laten zich niet beïnvloeden.  Lees meer

Opvoeden in de kleur van je hart

grijs gebied

Afbeelding: Shutterstock

Mijn kleintjes kunnen soms behoorlijk irriteren. Ik weet het, geen twijfel aan mogelijk. Bijvoorbeeld als ze gaan rennen in een restaurant, of knetterhard hun stem aanzetten in de bibliotheek, plotseling andere kinderen een stomp geven of ongegeneerd opzij duwen, als ze met hun winkelwagentje tegen iemands kuiten aan rammen, of als ze niet even netjes gedag zeggen.

Geloof me, op zulke momenten irriteren ze mij ook en zit er niets anders op dan ze te corrigeren en terecht te wijzen.

Nu zijn er van die opvoedmethodes die vinden dat kinderen zich volledig moeten ontplooien en je dus nooit ‘nee’ tegen je kind moet zeggen. Kop in het zand en negeren die handel. En als je het even kan opbrengen dan mag je het irritante gedrag wat je kind vertoont liefdevol accepteren en omarmen, begeleiden noemen ze het ook wel.

Ik negeer én begeleid mijn kleintjes graag in hun weg naar groter worden. Maar soms is nee gewoon serieus nee. Wat overigens niet altijd het gewenste effect heeft, want kleintjes die geen nee accepteren in een bibliotheek, bevorderen niet het doel waarom ik nee zei.  Lees meer

Een beetje uiterlijke verzorging is geen overbodige luxe

Als ouder van jonge kinderen ben je continue bezig met het aanleren van bepaald gedrag en probeer je die algemene levenslessen over te brengen, die je graag aan je kleintje mee wilt geven.

Zo leer je ze bijvoorbeeld veilig over te steken door consequent links en rechts te kijken. Vertel je ze dat ze nooit kauwgom onder een tafel vandaan moet krabben om er vervolgens verder op te kauwen, leer je ze dat pannen op het gasfornuis heet zijn en dat je je plasje en je hoopje op de wc achterlaat, doorgetrokken en wel. Het kost wat energie en frustratie,  maar na wat doorzettingsvermogen zul je zien dat je opvoedkunsten zijn vruchten zullen afwerpen en kun je triomfantelijk genieten van een mooi behaald resultaat.

Toch zijn er een aantal dingen die de kleintjes maar niet lijken te snappen. Ze kunnen het simpelweg maar niet in hun oortjes knopen.  Lees meer

Wat er zich afspeelt in mijn kleintjes hoofd, de eerste vier minuten van de dag

kind ontwaakt

Afbeelding Shutterstock

Een tijdje geleden schreef ik hier wat er zich allemaal in mijn hoofd afspeelt, de eerste vier minuten van de dag. Een moederbrein dat dag en nacht aan het werk is. Nu ben ik niet de enige met een 24-uurs werkend brein. Ik verdenk mijn kleintjes ook van deze gave. Zo werd mijn peuter onlangs wakker met exact de woorden: “wat nou weer?”. Dat is toch best wel een teken van onrust in je hoofd.

Naast wat er zich afspeelt in mijn hoofd, de eerste vier minuten van de dag, leek het me leuk om wat er zich afspeelt in mijn kleintjes hoofd, de eerste vier minuten van de dag op te schrijven.

Maar aangezien ik (nog steeds) geen gedachten kan lezen, vermoed ik dat dit zich in het hoofd van mijn kleintje afspeelt, de eerste vier minuten van de dag.  Lees meer

De stem van het ouderschap

Soms word ik gewoon moe van mijn eigen stem. Het is niet mijn normale stem, het is mijn serieuze, diepe stem op een zo laag mogelijke toon met een randje gemeenheid om wat extra overtuiging toe te brengen.

De stem van het ouderschap, met vrijwel altijd dezelfde woorden.

‘Ruim je kamer op!’
‘Haal die vinger uit je neus’
‘Gooi dat in de prullenbak’
‘Schiet nu even op’
‘Je gaat nu slapen’
‘Nee dat mag niet’
‘Haal die hand uit je broek’

‘Kijk uit wat je doet’
‘Neem nu een hap van je eten’

Enzovoorts, enzovoorts…

moeder boos

En omdat die stem van het ouderschap meestal gepaard gaat met een veel te serieuze, tikkie chagrijnige gezichtsuitdrukking, probeer ik mijzelf er regelmatig op te wijzen dat mijn kleintjes van zo een hoofd niet vrolijk worden. En al helemaal niet gaan doen wat ik ze beveel.  Lees meer

Het opvoeden van een peuter (is niet makkelijk)

peuter in de regen

Het opvoeden van een peuter is geen gemakkelijke taak. Daar zijn we het inmiddels allemaal wel over eens. Degene waarbij het opvoeden van zo een klein eigenwijs mormeltje wel van een leien dakje gaat, is een genie en mag het hier even voor komen doen. Of diegene maakt het mooier dan het is en liegt, wat een stuk waarschijnlijker is.

We willen onze kleintjes graag opvoeden en klaarstomen voor de grote boze wereld. We willen dat het zelfstandige en verstandige volwassenen worden en toch zijn de kwaliteiten die we graag zien als ze groter zijn, nu de eigenschappen die ons gillend gek maken. Onafhankelijkheid, nieuwsgierigheid, passie, doorzettingsvermogen, en ook koppigheid. Het zijn eigenschappen bij de peuter die ervoor zorgen dat je weer eens te laat bij een afspraak komt aanzetten. Het zijn de eigenschappen waardoor het bloed onder je nagels vandaan komt, omdat het voelt alsof je peuter weer eens niet naar je luistert. Maar een onafhankelijke volwassene die vol passie en nieuwsgierigheid zijn opleiding doorzet, ja dat zien we dan wel weer graag.  Lees meer