Beste Koning Papa

Beste Willem,

Je bent nu al een tijdje Koning en ik vroeg me af hoe het nu gaat.

Zo’n nieuwe functie is toch altijd even wennen en vraagt veel van je en dan kan het zijn dat je gezin er even bij inschiet. Als Papa van drie dochters heb je thuis ook het nodige te doen en je doet dit vast met veel plezier, al vraag ik me wel eens af of je niet heel, heel stiekem, diep van binnen eigenlijk niet liever een klein Troonopvolgertje had gewild. Als papa’s onder elkaar kan ik dat best begrijpen hoor.

Ik zie je op TV altijd de hele wereld rond reizen en vraag me wel eens af hoe je dat nou combineert met de opvoeding. Of bemoei je je daar niet mee en laat je Maxima de vervelende kanten van het opvoeden opknappen?

koning papa
pixabay.com

Ik bedoel; toen ze nog klein waren, heb je toen ook wel eens gehad dat er één in d’r luier gepoept had maar dat het zoveel was dat d’r hele romper ook onder zat en jij probeerde die vieze kleren uit te trekken en je poep aan je vingers kreeg en je ondertussen met je twee overgebleven schone vingers de badkraan probeerde open te draaien terwijl die kleine balancerend in het bad stond en ondertussen overal poep aan smeerde. Of roep jij altijd gelijk de au-pair als je een poepje ruikt? 

Lees meer

Ja ja, ik ben dankbaar

dankbaar

Ik weet het, ik kan klagen. Klagen over het moederschap, klagen over het gedrag van de kleintjes. Klagen in het algemeen. En dat terwijl ik een heel positief ingesteld mens ben!

“Jij mag niet klagen”, wordt er weleens gezegd. Hoezo mag ik niet klagen? Leg mij dat eens uit.

Ik klaag, terwijl ik weet dat ik ondertussen zo weinig te klagen heb. En toch klaag ik, gewoon omdat ik het recht heb om te klagen.

En soms klaag ik omdat ik serieus helemaal klaar ben met het moederschap, klaar ben met het wachten tot het weer bedtijd is en klaar ben met het wonen in een rijtjeshuis, met een rijtjeshuis tuin en rijtjeshuis buren. (Sorry lieve buren, no hard feelings!)  Klaag, klaag, klaag, blablabla.

En ik weet, er is altijd iemand die zo met mij zou willen ruilen. Er is altijd een overtreffende trap.  Lees meer

Wat ik heb geleerd in acht jaar moederen over drie kleintjes

moeder zijn
Blurry but perfect!

De afgelopen maanden zijn weer voorbij gevlogen. Mijn zoon werd alweer vijf jaar. De peuter werd een minikleuter en mijn oudste dochter werd acht jaar.

ACHT JAAR alweer, hoe is dat zo gebeurd?

Acht jaar moeder, acht jaar deze rol. Een achtbaan ritje dat voorbij is gevlogen en tegelijkertijd voelde het af en toe alsof de dagen nooit voorbij gingen. Extreme slaaptekort heb ik ervaren en overwonnen. Frustraties gevoeld wanneer ik niks van hun gebrabbel begreep, maar ook blijdschap, heel veel blijdschap als er een mijlpaal gezet werd.

Er zijn nu van die dagen dat ik naar mijn kleintjes kijk en me realiseer dat het echte mensjes zijn. Mijn mensjes, mijn team. En mijn team heeft mij veel geleerd de afgelopen jaren.

Zo weet ik nu dat niks voor eeuwig is, het gaat voorbij. Ook de nare dingen van het moederschap. Slapeloze nachten, een ziek kind, borstvoeding, afhankelijkheid, het leek voor eeuwig en onmogelijk om te handelen. Maar je leeft, je doet en je accepteert.

Wijn is essentieel.  Lees meer

Laten we elkaar lekker veroordelen

Beoordelen, veroordelen, het is allemaal zo makkelijk en snel gedaan. Zeker wanneer moeders een steekje laten vallen, dan zijn we er als de kippen bij met ons oordeel.

Yup! That’s me! Ik doe het ook en onlangs ben ik nog op mijn plek gezet.

En dat terwijl we allemaal hier in het mijnenveld onszelf afvragen waarom dit hele ouderschap zoveel ingewikkelder is dan dat het er in de brochure uitzag. Om de één of andere reden hebben we besloten om elkaars opvoeding te beoordelen en vooral te veroordelen.

Nu denk ik persoonlijk dat be-oordelen wel oké is. ‘Ergens een mening over hebben’ is tenslotte iets wat ons uniek en eigen maakt. Een mening over een opvoedstijl hebben mag, zolang je iemand maar in zijn waarde laat. Maar wanneer ga je over de grens en ben je aan het veroordelen?

Een voorbeeldje:

Lees meer

5 feitjes over het nieuwe moederschap

jonge moeder

Het moederschap geeft je een uniek gevoel. Alsof jij de enige bent die dit meemaakt en deze overweldigende gevoelens hebt. Feitelijk beleeft elke nieuwe moeder deze unieke gevoelens. Je kunt een nieuwe moeder wijsmaken dat die gevoelens helemaal niet zo uniek zijn, maar dat krijg je niet aan haar verstand gepeuterd. Gelukkig maar! Want dat unieke, overweldigende gevoel maakt het nieuwe moederschap zo smeuïg en romantisch.

Maar! Er is altijd een maar.

Dat smeuïge en romantische van het nieuwe moeder zijn heeft ook een andere kant. En die andere kant is net zo ‘uniek’ als de smeuïge en romantische kant. Het begint bij het moment dat je bepaalde zoektermen in Google intikt, en op een forum terecht komt bij exact dezelfde vraag zoals jij deze hebt ingetikt en daar dan 18000 dezelfde soort antwoorden van andere moeders leest.

Waar was dat unieke van het ouderschap gebleven? Waarom slaapt er geen enkele baby normaal? Wat is eigenlijk normaal?

Ondanks dat de ervaring van het moederschap voor iedereen varieert, kunnen we toch wel stellen dat er een aantal feitjes vastgesteld zijn over het nieuwe moederschap.  Lees meer

Meisjesmoeders, jongensmoeders… Moeder van beide!

koningskoppel

Meisjesmoeders, jongensmoeders, er is veel over gezegd. Er valt ook veel over te zeggen, want de verschillen tussen jongens en meisjes zijn duidelijk aanwezig. Er valt niet over te twisten, maar toch zijn er ook zeer veel overeenkomsten. Want ik heb meisjes én een jongen, oftewel ik ben een moeder van beide! En ik kan je vertellen dat alle leuke en alle irritante eigenschappen voor beide gelden. Oké, bij de één wat meer dan bij de ander, maar ‘hoera voor gelijkheid’!

Als een moeder van beide weet ik bijvoorbeeld dat ze mij, jongen of meisje, aan het lachen kunnen maken tot ik in mijn broek pies. Ze dwingen me ook beide mezelf zo af en toe af te vragen wat voor nieuw soort ik nu weer op de wereld heb gezet en beide verwonderen mij elke dag weer door met de meest creatieve, domme, slimme en geniale ideeën te komen.  Lees meer

Opvoedboeken en dat soort shit

opvoedboeken

Het ouderschap is een mijnenveld, één verkeerde stap en kapoef! Je wordt erop afgerekend.

We weten allemaal dat kinderen niet met een gebruiksaanwijzing geboren worden en toch zijn er vele te vinden. Voor elke fase en situatie is er wel een beschreven handleiding, meerdere zelfs. En als je er eenmaal een aantal gelezen hebt, blijken ze allemaal tegenstrijdig met elkaar.

Zijn er nog normale kinderen? Vraag ik me weleens af. Want overal is wel een richtlijn, een hokje of een opvoedboek voor. Het speuren naar problemen bij kinderen om er vervolgens een sticker op te plakken, maakt vele ouders onzeker. Maar helaas is het zo dat onze maatschappij dit voedt, een label betekent namelijk hulp en geld en weer een reden om nóg een opvoedboek te schrijven.

Overgevoelig? Faalangst? Gedragsproblemen door een sterke wil? Persoonlijke eigenschappen worden opeens problemen in de opvoeding en als ouder krijg je al snel het gevoel dat er iets mis is met je kind.

Er is helemaal niks mis met je kind!

Je kind is een kind met zijn eigen karakter, zijn eigen eigenschappen en eigen eigenaardigheden. Daar is inderdaad geen gebruiksaanwijzing voor, want elk kind en elke situatie is anders. Er zit niks anders op dan zelf uit te zoeken wat de juiste handleiding is voor jou en je kleintje. En helaas is dat waarschijnlijk het ene hoofdstuk uit dat ene opvoedboek en het volgende hoofdstuk uit het andere.  Lees meer

Maar je hebt toch al een jongen en een meisje?

drie kinderen

Kind 1.

Nadat je de hele wereld hebt verrast het het heugelijke nieuws dat er een kleintje op komst is, is iedereen dolblij en meelevend. Ze hebben de meest onnozele adviezen voor je waar al vele blogs over geschreven zijn, want niemand blijkt de adviezen te willen horen. Nee, de kersverse moeder weet het allemaal zelf wel, je hebt zelfs zo nu en dan het gekke gevoel dat jij de eerste vrouw bent die een baby op aarde zet. Maar toch vind je stiekem al die aandacht wel fijn, want hoe bijzonder dat uitgerekend jij zwanger bent van de volgende wereldverbeteraar!

Hoera een meisje!

Kind 2.

De aankondiging van baby nummer twee komt niet echt als verrassing. De halve wereld heeft zich namelijk al eens afgevraagd wanneer baby 1 een broertje of zusje zou krijgen. Maar toch zijn alle mensen om je heen dolblij, want met één kind is je gezin toch nog niet compleet?

Hoera een jongen! 

Kind 3.  Lees meer

Het opvoeden van een peuter. Succes!

peuter kleed zichzelf

Nu mijn derde kleintje een kleuter is geworden, betekent het dat ik drie keer een peuter heb weten op te voeden. Althans, drie keer is het gelukt om van een peuter een kleuter te maken. Persoonlijk vind ik dat ik mij nu wel een expert mag noemen. En daarom heb ik ter verrijking voor de mensheid een overzicht gemaakt dat ouders helpt bij het opvoeden van de meest ingewikkelde wezentjes die er op de aardbodem ronddrentelen: peuters.

Ik zou zeggen, doe er je voordeel mee!

– Zorg dat je je peuter voldoende aandacht geeft, zodat de peuter niet zijn negatieve aandachttrekkende gedrag hoeft te gebruiken. Want je weet, ook dát is aandacht vragen. Oftewel, je peuter heeft 24/7 aandacht nodig.

– Maar pas op! Geef je peuter niet teveel aandacht. Voor je het weet heb je zo een verwende lastpak aan je been hangen die een beetje teveel aandacht gekregen heeft. Nee, je mag een peuter vooral niet teveel verwennen met aandacht.  Lees meer

5 feitjes over een eerstgeborene

oudste kind

Afbeelding: Shutterstock

Zelf weet ik niet hoe het is om de oudste te zijn. De eerstgeborene. Met twee grotere broers ben ik namelijk de jongste. Dat geeft wel eens problemen bij ons inlevingsvermogen voor onze oudste. Zij is hier in huis de enige met deze ervaring, zij weet wel hoe het is om de oudste te zijn en ik geloof best dat dat niet altijd meevalt.

Van een eerstgeborene zou je theoretisch een aantal dingen verwachten, maar in de praktijk blijken de feiten anders.

Feitje 1. Een oudste kind is niet graag alleen. Je zou denken dat een oudste kind heel goed alleen kan zijn. Hij of zij is tenslotte een tijdje enigst kind geweest en heeft veel tijd doorgebracht alléén met de ouders. Maar niets is minder waar. Mijn oudste kan heel slecht alleen zijn, zo slecht dat ze een tijdje zelfs een denkbeeldig vriendinnetje had.

Als je er even simpel over nadenkt, is het ook helemaal niet zo gek dat een eerstgeborene maar slecht alleen kan zijn, ze was namelijk nooit alleen. Toen ze net geboren was en huilde, pakte ik haar op. Als ze wilde spelen, speelde ik met haar. Ik deed een cursus babymassage, ik ging babyzwemmen, ik maakte baby-speeldate’s, ik deed alles met mijn baby.

Vind je het gek dat ze nu niet graag alleen is?  Lees meer