Voor mama | Voormijnkleintje.nl

Ze wil slapen. Ongestoord tot een uur of 10.00. Wakker gemaakt worden door de vogeltjes die fluiten en niet door het getetter van de kleintjes.

Ze wil 10 waardebonnen voor een ‘laat me met rust’ moment.

Ze wil een hele maaltijd warm en ongestoord op kunnen eten.

Ze wil dat er niemand meer de hele dag door met domme vragen aan komt zetten. Vraag je nu aan mij wat een domme vraag is?

Ze wil 20 waardebonnen voor een ‘blijf van je broertje af’ moment.

Ze wil ontbijt op bed, maar dan klaargemaakt in iemand anders zijn keuken. En opeten in iemand anders zijn bed. (Vanish verwijdert de rode aardbeienvlekken níét uit de witte lakens)

Ze wil ‘ik wil’ niet meer horen voor minimaal 24 uur.

Ze wil 35 waardebonnen voor een ‘ga spelen met je speelgoed’ middag.

Ze wil een huis dat zichzelf schoonmaakt. Of minstens voor een uur schoon blijft.

Ze wil

5 cl witte rum (bij voorkeur Havana Club)
½ limoen
3 afgestreken dessertlepels bruine rietsuiker
6 blaadjes mint
1 takje mint
4 ijsblokjes
15 cl gekoeld sodawater

en ze wil dat papa er een Mojito van maakt.

Dat (en ongetwijfeld nog veel meer) is wat moeders écht willen voor moederdag…

Afbeelding: Shutterstock

Columns, Voor mama

Toen ik nog geen moeder was…

Pauline

Ik weet het nog goed. Ik was een jaar of 22, ik liep over straat en daar liep een moeder ver voor haar kind uit. Een kind van een jaar of drie. Haar kind rende wanhopig achter haar aan. ‘Tillen’, riep ze. Maar moeder liep zonder te reageren klakkeloos door. Ik voelde een steek in mijn hart en wilde het kind het liefste optillen, een knuffel geven en zeggen ‘het komt wel goed schatje’. En die moeder? Ik kon het niet begrijpen, hoe kon ze haar kind nou zo negeren?

Zo ga ik het later niet doen, was wat ik dacht.

Ik herinner me ook nog dat fijne zomermiddagje op het terrasje in de zon. We waren heerlijk naar het strand geweest en aan het eind van de middag genoot ik met mijn vrienden van een drankje op het terras. Totdat daar een gezin naast ons kwam zitten. Een gezin met twee kleine kinderen. Die kinderen waren aan het blèren en constant ruzie aan het maken. Moeder gaf een snauw en vertelde de kinderen dat ze hen helemaal zat was. Ach, je zal het toch van je moeder horen, dat ze je helemaal zat is. Wat moet er dan van die kinderen terecht komen, wat zullen ze zich ongewenst voelen.

Dat ga ik later nooit zeggen, was wat ik dacht.

Of die ene keer dat ik van iemand hoorde dat hun kinderen (bijna) elke nacht in het bed van de ouders kropen. Nou, dat doe je toch niet! Kinderen horen in hun eigen bed en als ze een nachtmerrie hebben gehad, leg je ze gewoon weer terug. Als je het eenmaal één keer toelaat, kom je er nooit meer vanaf…

Mijn kinderen slapen later vanaf dag 1 in hun eigen bed, was wat ik dacht.

En ik zat ook een keer op verjaarsvisite. Daar was een kind, volledig door het dolle heen. Het kind luisterde voor geen meter naar zijn ouders. De ouders bleven maar waarschuwen en dreigen ‘Als je nu dit niet doet, dan krijg je dat niet’. Het kind kreeg alles voor elkaar. Totaal inconsequente ouders. Slecht hoor, dacht ik, zo verpest je toch je hele kind.

Later ben ik altijd, maar dan ook altijd consequent, was wat ik dacht.

Beste moeders, sorry daarvoor! Sorry voor mijn zelfvoldaanheid en onwetendheid.

Want beste moeder die haar kind negeerde, hier ben ik dan. Elke dag naar school lopend met een peuter op mijn arm. Maar soms ook niet. Soms staat ze krijsend op het schoolplein, omdat ik besloten heb dat ze zelf wel een keer naar huis kan lopen. En dan roept ze heel wanhopig ‘Mamaaaa, tilleeeeeen’. En ik loop door, in de hoop dat ze me achterna komt. Begrijpend, hoe je je kind voor even negeert.

En beste moeder van het terrasje, daar zit ik dan. Met mijn luidruchtige kleintjes op een terrasje. De een gooit z’n drinken om, de ander rent om alle tafeltjes en de derde blijft maar tetteren in mijn oor. Een wanhopige snauw komt er uit mijn mond en God, wat ben ik die kleintjes zat. Laat mij gewoon even genieten van mijn rose’tje in de zon.

Aan de ouders waarbij ik afkeurend mijn hoofd schudde toen ik hoorde over het samen slapen met de kinderen. Drie keer raden wiens bed nu elke nacht vol ligt. Want ja, als er eentje midden in de nacht begint te brullen, wil ik dat diegene zo snel mogelijk z’n klep weer dicht doet voordat de rest wakker wordt. Bovendien wil ik zelf ook helemaal niet wakker worden. De oplossing is toch echt verder slapen in mijn bed. Met het kleintje.

En als laatste, sorry beste ouders op het verjaarsfeestje. Consequent? Altijd inconsequent is ook best consequent. En als dat niet lukt, kan ik altijd nog chanteren.

Toen ik nog geen moeder was, wist ik het allemaal heel goed. En nu? Nu voel ik het allemaal heel goed.

Afbeelding: Shutterstock

Kinderen, Voor mama, Wat je niet wist

Lief meisje van drie

Pauline

Er gaat een scheut door mijn lijf. De gedachte, het idee. Dit wil ik niet, dit mag nog niet, dit kán nog helemaal niet. Jij bent mijn baby, jij blijft voor altijd klein.

En daar is de realiteit. Je bent een meisje van drie. Niet zomaar een meisje van drie. Maar mijn meisje van drie.

Tranen biggelen over mijn wangen. Niet omdat ik treur dat je drie bent, groot bent, mijn baby niet meer bent. Nee, lief meisje van drie. Ik ben blij. Blij dat jij drie mag zijn, mijn peuter mag zijn, mijn baby niet voor altijd hoeft te zijn.

Lief meisje van drie. Jouw korte leventje ging tot nu toe niet over rozen. Jij hebt al moeten vechten. Vechten voor wat het waard is. En wat is het leven veel waard als ik jouw twinkelende oogjes zie en je mooie stemmetje hoor.

Lief, bijzonder, niet meer uit mijn leven weg te denken, meisje van drie. Jouw tekenfilmstemmetje, zo vertederend dat het mijn hart doet smelten. Jij, met je mooie blonde lokken die vlechtjes en staartjes mogen zijn. Jij met je twinkelende oogjes die af en toe blikken geeft alsof er een oude ziel naar je kijkt, alsof je de geheimen van het leven weet en tegelijkertijd zo onschuldig, zo puur.

Wat ben ik dankbaar lief meisje van drie. Dankbaar dat jij er mag zijn. Dankbaar dat jij de wereld kleur geeft. Dankbaar dat jij mij ‘mama’ noemt.

Deze is voor jou, lief meisje van drie.

Voor mama

Loedermoeder momentjes…

Pauline

Ha! Sharon, van de site moeders.nu vroeg naar mijn loedermoeder momentjes… Mijn wat? Mijn loedermoeder momentjes? Ja, je weet wel, van die momentjes waar je tijdens het moederen voor eventjes de mist in gaat. Van die momentjes dat je je de slechtste moeder ooit voelt. Van die momentjes die iedere moeder heeft, maar iedere moeder ook over zwijgt. Lees meer

Kind, Columns, Voor mama

Beste perfecte moeder

Pauline

Beste perfecte moeder die ik heel graag had willen zijn,

Je zult wel teleurgesteld zijn en misschien kijk je zelfs wel een beetje met afschuw naar mij. Moet je eens rondkijken, wat een puinhoop. Je dacht altijd dat mijn huis op orde zou blijven na het krijgen van kinderen. Een afgeleefd huis, NO WAY! Maar moet je nu zien. Overal speelgoed, koekkruimels, vette vingers op de tv en op de muur. De snippers, glitters en verfkwasten vliegen in het rond, terwijl de kleintjes aan tafel knutselen. En ondertussen staat er een ton (met een bergtop) schone was ernaast te wachten om opgevouwen te worden. Sorry.

En zie die keuken nou. Ik had mezelf beloofd om nooit naar bed te gaan, terwijl de vuile vaat nog op het aanrecht staat. Eh, je zult wel denken, hoeveel werk is dat nou, 5-10 minuutjes? Ja dat klopt en toch staat die vaat er regelmatig de volgende ochtend nog. Na het (soms helse karwei) naar bed brengen van die kleine mormels, heb ik het druk met andere dingen, zoals Netflix kijken.

Simpele ik

Tja perfecte moeder, dit lichaam is ook niet wat ik had gedacht na het krijgen van drie kinderen. En God, wat zou ik graag die buik zonder striemen hebben en zonder vetrollen. Maar ja, ik stop nou eenmaal stiekem af en toe een paasei in mijn mond zonder dat de kleintjes dat doorhebben. Althans, dat probeer ik, want die kleintjes hebben een neus als een grizzlybeer als het om paaseieren gaat. En dan nog maar te zwijgen over de kleding die ik draag. Nee, het is niet fashionable, het is praktisch en goed afneembaar. Sieraden? Daar wordt alleen maar aan getrokken. Hoge hakken? Die punt eindigt altijd op een klein kindervoetje (zo zielig). Nogmaals sorry, dit keer voor ‘mijn simpele ik’.

Want weet je, perfecte moeder die ik graag had willen zijn, dat geniale plan om de kleintjes gemoedelijk op te voeden zonder te straffen en te belonen, zonder hysterische driftbuien, zonder geschreeuw en zonder problemen in een spik en span huis, kwam niet echt van de grond. Het leven kwam tussendoor.

Perfecte moeder met je perfecte plaatje

En ik weet dat je je niet kunt voorstellen dat ik zo kan leven, maar het voelt een stuk beter dan hoe het eruit ziet. Ik weet nu dat het moederschap niet gaat om het perfecte plaatje, maar om de eigenwijze mensjes die heel veel rommel in mijn leven maken, die mij af en toe uitputten en zelfs compleet gek kunnen maken. Die mensjes, de liefde en vreugde die ze brengen laat in mijn ogen al het bovenstaande verdwijnen en zie ik alleen nog maar een perfect gezinnetje.

Take that! Perfecte moeder (die ik ooit heel graag had willen zijn)

Afbeelding: Shutterstock

Lijstjes, Voor mama, Voor papa

De man. Hoe hou je het daar ruim 10 jaar mee vol?

Pauline

De man en ik zijn al ruim 10 jaar (of zelfs al ruim 11 jaar? Die discussie is nog gaande) samen. Eigenlijk is hij helemaal niet ‘de man’. Hij is namelijk nog steeds ‘de vriend’ of ‘vader van mijn kleintjes’, maar dat klinkt helemaal zo afstandelijk. We zijn dus niet getrouwd, iets met bindingsangst enzo, maar ondertussen zijn we toch behoorlijk aan elkaar verbonden (drie kleintjes en een hond) en komen we echt niet meer van elkaar af.

Ik zal je vertellen, ik zou dat ook helemaal niet willen. Ik moet er niet aan denken. We grappen weleens dat we allebei te lui zijn om uit elkaar te gaan en dat zou nog kunnen kloppen ook, áls we dat überhaupt zouden willen. Maar serieus, ik zou niet weten wat ik zonder de man zou moeten. Ik zou hem toch behoorlijk gaan missen, want hij is toch mijn steun en toeverlaat, mijn beste vriend en meestal begrijpen we elkaar met één blik. Nee, die zou ik toch niet willen missen.

En na tien jaar (of 11 jaar) kan ik je een aantal dingen vertellen over wat en hoe ik heb geleerd, hoe je het met een man vol kunt houden.

– Het is belangrijk om te praten en je gedachtes te delen. Maar het is ook belangrijk om te luisteren, of in ieder geval te doen alsof je luistert.

– Een romantisch diner met wijn kan niet op tegen een man die de kleintjes naar bed brengt, terwijl je zelf even wegvlucht onder het mom van ‘een rondje hardlopen’.

– Je hoeft je niet áltijd te scheren, af en toe een paar dagen overslaan, dat kan gewoon.

– Een nachtje samen weg is leuk, maar de kleintjes weer ophalen is nog veel leuker.

– Hoe ouder hoe sexier, inclusief de grijze haren en rimpels.

– Je moet elkaar leuk blijven vinden, ook op Facebook en Instagram

– Ik heb nog steeds altijd gelijk, maar ik hoef dat niet altijd meer te horen.

– Zware tijden, hoe graag ik ze niet had meegemaakt, het heeft ons nog meer gebonden en sterker gemaakt.

– Wees geen trut, tenzij het écht, maar dan ook écht nodig is.

– Het gaat er niet om hoeveel je hebt, het gaat erom wat je hebt.

– En het belangrijkste wat je elkaar kunt geven, naast een wijntje op het juiste moment of een meesterlijke rugmassage, is liefdevolle respect. En ik geloof dat dat ook het beste is wat je je kleintjes kunt meegeven, door het te laten zien.

Kortom, ik had 10 (of 11) jaar geleden de mazzel dat er een cupido raak schoot en ik de man heb gevonden die mij altijd weer aan het lachen kan maken, mij in hectische situaties klakkeloos over kan nemen en met alle liefde (althans dat denk ik) onvoorwaardelijk achter mij staat. En zo houd ik het nog wel weer 10 (of 11) jaar vol met deze man, of vriend, of papa van mijn kleintjes, hoe je het noemen wilt.

Voor mama, Lijstjes

Je bent de beste vriendin als…

Pauline

Ik ben geen out-going type. Ook al kan ik heel goed mijn party-outfit aantrekken en gezellig zijn tot op het bot, de meeste mensen moeten behoorlijk wat graven om enige hoogte van mij te krijgen. Op het schoolplein sta ik vaak alleen. Niet omdat ik stink (althans, dat denk ik), niet omdat ik niemand aardig vind, maar gewoon omdat het wel lekker rustig is.

Toch heb ik de afgelopen jaren geleerd en ben ik nog steeds aan het leren om een goede vriendin te zijn. Een moeder vriendin. Een soort van ‘BMF’ (Beste Mama Vriendin) Ughh, dat klinkt walgelijk!

Oké, gewoon een goede vriendin dan, die toevallig ook moeder is. En hoe doe ik dat dan, zo een goede vriendin zijn? Ik geef je een paar tips en tricks.

– Laat die zwangerschaps pondjes eraan zitten. Hoe frustrerend is het als iemand 6 weken na een bevalling weer volledig in shape is? Mijn vriendinnen zullen die frustratie bij mij niet hebben. Bijna 3 jaar na de bevalling zitten er zelfs nog meer pondjes aan.

– Wees niet de perfecte huisvrouw. Als vriendinnen bij mij in huis komen, zullen ze zich alleen maar opgelucht voelen. ‘Bij een ander kan het dus nog veel erger.’ Hier ligt de tafel ook vol met post, knutsels, stiften, ontbijtkruimels en lege glazen. De muur moet al maanden geschilderd worden (heeft niks met een perfecte huisvrouw te maken, maar toch). Er staan meer schoenen naast de schoenenkast dan in de schoenenkast en de wasmand zit zo vol dat het dagen kost om alle was weg te werken.

– Laat je auto voor wat het is als je je vriendin oppikt voor een ‘girls night out’. Hoe fijn is het voor haar om plaats te nemen tussen de koekkruimels en snoeppapiertjes, overal. Oke, misschien niet heel comfortabel. Maar ze zal zich zeker niet schamen als zij een keer de BOB mag zijn.

– Laat je kleintjes een keer heel hard schreeuwen als je met haar aan de telefoon bent. Oke, ik hoef het ze niet te laten doen, ze doen dat automatisch al. Maar wat zal ze het waarderen dat je kleintjes zo hard schreeuwen dat ze jou niet meer kan verstaan. Of het geeft haar een fijn gevoel omdat haar kinderen niet de enige zijn die dat doen, of het geeft haar een fijn gevoel omdat haar kinderen dat niet doen. Hoe dan ook, je geeft haar een fijn gevoel.

– Nodig haar uit voor het eten en laat het ‘per ongeluk’ aanbranden en bestel dan een pizza. Alleen omdat je een huisvrouw bent, betekent het niet meteen dat je fantastisch bent in de keuken. Je bent een totale flopkok. Zij zal zich vast een keer willen bewijzen en nodigt jou uit voor een etentje bij haar. Win-win, vind je niet?

– Ga een keer in je comfypants, desnoods je pyjamabroek op het schoolplein staan. Want als je het gevoel hebt dat je niks leuks hebt om te dragen en je denkt dat er meer leuks te vinden is in een kledingcontainer dan in je eigen garderobekast en je ziet vervolgens je vriendin in haar Mickey Mouse pyjama het schoolplein oprennen, dan verdwijnt je ‘saaie-moeke-gevoel’ als sneeuw voor de zon. Alles wat je draagt staat daarbij vergeleken fantastisch. Deze tip heb ik zelf overigens nog niet druven uit te voeren, maar staat op de bucketlist.

– En de laatste, deze is enkel voor gevorderden. Laat wat remsporen of zelfs een ‘unflushable’ achter in het toilet. Als je vriendin dit gespot heeft op je toilet, dan weet je zeker of je een blijvertje aan de haak hebt of niet.

Sommige zijn gemakkelijker uit te voeren dan de andere, maar als je ze eenmaal onder de knie hebt, ben je de beste vriendin aller tijden, of niet dan?? 😉

Kind, Lijstjes, Voor mama

Een derde? Zou je dat nou wel doen?

Pauline

Ik merk dat er door mensen om mij heen regelmatig wordt gedacht aan een derde. Een goed antwoord op de vraag ‘is het verstandig om nog voor een derde kind te gaan?’ is er niet. Ik kan je alleen wat ervaringen geven over het hebben van drie kleintjes.

Ik heb er namelijk drie. En ik zou ze alle drie, stuk voor stuk niet meer willen missen. En dat zeg ik niet alleen maar omdat ik er geen één meer terug kán stoppen. Bovendien als ik dat zou kunnen doen, zou ik niet wéten welke ik terug in de doos zou stoppen.

Nee. Dat is omdat ik op alle drie trots ben, van ze hou en het voelt compleet.

Maar ze zijn er dus. Alle drie. 24 uur per dag. 7 dagen per week. Om gek van te worden. En dat is waar de volgende vraag vandaan komt. Een derde? Zou je dat nou wel doen?

Je zou het kunnen doen als je…

Lees meer

Liefs Diana, Overige, Voor mama

Wat voor vrouw ben jij eigenlijk?

Diana

Ik vraag me wel eens af wat voor “type” vrouw ik ben. Het schijnt dat daar grote verschillen en gradaties in zijn. Ik ben heel benieuwd.

Wat voor vrouw ben jij?

vrouwen

En wat voor type zal ik zijn:

-Handtassen, iedere vrouw blijkt er een grote hoeveelheid te hebben. Voor mij een bittere noodzaak en ik vind het echt ondingen. Ik kan er nooit iets in vinden en het is een last en gezeul.

-Rokjes en jurkjes, ik vind ze prachtig! Vooral bij een ander. Ik voel mezelf alles behalve comfortabel in die dingen. En als ik er al een draag, voelt het als het doorkomen in koud water, dus even wennen, altijd.

-Sieraden, ik vind ze mooi en zelfs prachtig maar ben heel selectief. Ik draag graag een mooi, opvallend horloge. Een ring, arm- of enkelbandje is tot daar aan toe. Maar halskettingen? Verschrikkelijk. Ik kan het niet uitleggen, maar het voelt echt vreselijk om mijn nek.

-Koken, yeah right. Het moet voor mijn gezin. Al die moeite doen voor iets wat binnen vijf minuten naar binnen is gewerkt.

-Huishouden, dat vind ik zonde van mijn tijd. Ook dit moet! Maar ik besteed dat het liefste uit. Ik zorg graag voor de werkgelegenheid. By THE way, over speelgoed stap ik prima heen.

-Schoenen en laarzen collectie, ik sterf er van maar loop altijd op de meest comfortabele. Biker laarsjes of All Stars, het moet niet gekker worden, ik kies voor lekker makkelijk.

-Staartjes en speldjes, ikzelf draag bij hoge nood een staart als ik weer eens de sportschooldrempel durf over te stappen. En zelfs toen m’n puber een kleuter was, had ik haar al deze genen doorgegeven, want die rukte alles eruit wat ik er in stopte.

-Taartjes bakken, schijnt iets te zijn wat iedere vrouw kan en doet. Al is het maar voor de verjaardag van je partner of kinderen. Ik kan weken bezig zijn met het ontwerp en bestel hem vervolgens bij de bakker.

-Romantische jankfilms, niets voor mij. Geef mij maar knappe mannen die het daglicht niet kunnen verdragen. Zombies, vampieren, fantasie, name it.

Overigens, i looooooove Make-up, ik ga zeer zeker de deur niet uit zonder minstens een bescheiden laag. Ik spuit mezelf vol met heerlijke parfum, neem zelfs mijn fles mee onderweg. Ik ben enorm gek op hoge hakken, maar graag met zo min mogelijk kilometers. Ik had maar houd van lange nagels, alleen vind ik het gewoon niet praktisch en lak nog steeds trouw mijn teennagels, ja ook midden in de winter. Ik zou met alle liefde een verlanglijstje aan Dr. Schumacher of de Bergmann kliniek sturen met medische wensen om het een en ander op te vullen of op te trekken.

Dit laatste voor het geval een ieder dacht dat ik een soort van “Tom Boy” ben. Misschien, misschien ook niet. Ik ben gewoon mezelf.

Liefs,
Diana

Netflix, Overige, Voor mama

Ervaren moeders tegen de nieuwe moeders…

Pauline

Ken je de Netflix serie Orange is the New Black? Ja natuurlijk ken je die. Het gaat over een vrouwengevangenis en in die gevangenis bevinden zich allemaal groeperingen. Op het moment dat je moeder wordt is het alsof je net als Piper daar voor het eerst die vrouwengevangenis binnen wandelt. Er zitten daar dan allerlei verschillende groepjes onder andere onder leiding van bijvoorbeeld een Red, een Pennsatucky of een Gloria.

Deze zijn dan de ervaren moeders, bijvoorbeeld de ‘alles voor elkaar’ moeders. Moeders die het ’s morgens voor elkaar krijgen om hun haren te doen, om hun tanden te poetsen en netjes aangekleed op tijd (lachend) op hun werk verschijnen, maar wel hun kindjes op de creche dumpen. De borstvoedingsmoeders die ver bij de magnetron vandaan zitten en met enige jaloezie naar het wijntje van de flesvoedingmoeders kijken. De draagdoekmoeders en de co-sleepers kunnen zich eindelijk even uitrekken en bij de ‘ik doe maar wat moeders’ zie je continu een groot vraagteken boven hun hoofd hangen. Oh ja en er wandelt ook een ‘Crazy eye’ rond, ik durf niet hardop te zeggen bij welke moedergroep deze hoort.
Maar deze ervaren vrouwen zijn allemaal aan het wachten op het arriveren van een nieuwe gevangene, zodat ze kunnen smullen van de fouten van ‘de nieuwe’ in dit geval moeder.

Zou het nu niet leuker zijn om dat wijzen met een vingertje om te zetten in goed bedoelde adviezen? Want ik zal je vertellen, deze moeders in de moeder-gevangenis, zijn allemaal verre van perfect, ieder huisje heeft z’n kruisje zullen we maar zeggen. Dus, hier komen mijn goedbedoelde adviezen…

– Probeer geen linkse hoek uit te delen aan iemand die je vertelt dat je moet gaan slapen als je baby slaapt.

– Als je kraamverzorgster je aanbiedt om te koken, maandverbandjes in de vriezer wil leggen, een boodschapje voor je wil doen, voor de derde keer je bed wil verschonen, of gewoon de deur open wil doen voor de kraamvisite, probeer geen superheld te zijn maar accepteer (of nee, maak gebruik van) de hulp.

– Ik vind het echt ontzettend knap als je weer uren in de keuken hebt gestaan om een suiker- en zoutvrije maaltijd voor je kleintje in elkaar te flansen. Maar sla jezelf niet voor je kop als je achteraf bedenkt dat je kleintje er welgeteld drie happen van genomen heeft.

– Probeer ook geen linkse hoek uit te delen aan de zoveelste persoon die vraagt waarom je geen borstvoeding geeft. Of vraagt wanneer je weer aan het werk gaat, of waarom je niet meer aan het werk gaat of wanneer de volgende komt of wat voor domme vraag dan ook stelt.

– Het is volkomen normaal dat je auto verandert in een klikobak vol met ontbijtkoekresten, Dora-koekkruimels, waardeloze McDonalds Happymeal speeltjes, kotsresten en kwijtgeraakte bibliotheekboeken. Voel je dus niet schuldig tegenover je schoonmoeder als je haar een keer een lift geeft.

– Als je een beetje gefrustreerd raakt van het oorverdovende geschreeuw dat uit je kleine wondertje komt (en geloof me, dat gebeurt), leg het kleintje dan even in zijn bedje of box, ga naar je kamer, doe de deur dicht en schreeuw zo hard als je kan en herhaal dit zo vaak als nodig is.

– Het is niet raar als je een keer 10 minuten gedachteloos door je Facebook tijdlijn scrolt, op de wc.

– O ja! En probeer ook de mensen die zeggen “geniet er maar van, want voor je het weet…” niet te hoeken.

Want weet je, het zijn allemaal goedbedoelde adviezen uit een ‘ervaren’ moederhart. En ieder die handelt uit een moederhart, doet het geweldig!

Afbeelding: Shutterstock