Voor mama | Voormijnkleintje.nl

Afgelopen week kwamen twee dames van het het PR bureau House of Rebels mij verrassen met een fijn gerecht gemaakt in de Crock-Pot. De wát? De Crock-Pot!

De Crock-Pot is een slowcooker en slowcooking is de nieuwe trend in de keuken. Wie mij een klein beetje kent, weet dat ik niet helemaal met alle trends in de keuken meedoe. Sterker nog, mijn gezin moet blij zijn als er überhaupt ’s avonds iets op tafel staat. Maar waarom ben ik dan de uitgelezen persoon voor de Crock-Pot? Nou, het gebruik van de Crock-Pot is heel gemakkelijk, praktisch en tijdbesparend!

Toen de man ’s avonds na zijn werk thuis kwam, stond daar een lekker kippetje voor hem klaar. En nee, dit keer was ik het niet, maar het was het kippetje dat de twee dames van het het PR bureau hadden klaargemaakt. Aangezien hij het meestal moet doen met aangebrande gehaktballen, was hij blij verrast en meteen fan van de Crock-Pot. Ook de kleintjes waren druk aan het smullen van de kip en vroegen naar meer en meer.

Het is bijna jammer dat we nu bijna op vakantie gaan, ik zit namelijk vol met ideeën en energie om de Crock-Pot in gebruik te nemen. En waarom ook wachten? Een genieuze ingeving vertelt mij dat we die slowcooker gewoon lekker mee moeten nemen en dan maken we er een BBQ VS CROCK-POT op de camping van!

Stay tuned, we komen hierop terug! 🙂

Voor mama

Thuisblijfmoeder zijn is géén baan

Pauline

De komende zes weken hebben mijn kleintjes weer zomervakantie. En terwijl zij vakantie hebben, is het voor mij zes weken extra hard aanpoten. Want in plaats van één peutertje de dag door loodsen, heb ik nu ook nog een groot kind met veel volume uit haar mond en een kleuter, wat op zich al genoeg zegt, die de hele dag om mij heen hangen.

En ook al is dat best weleens zwaar en ja, ondanks de kleintjes om je heen ook best eenzaam, toch vind ik het heerlijk. Ik houd ervan. Het is het mooiste werk en resultaat wat er ooit uit mijn ‘handen’ is voortgekomen.

En toch heb ik de onpopulaire mening: thuisblijfmoeder zijn is géén baan.

Ik zou namelijk op staande voet ontslagen worden.

Natuurlijk begrijp ik dat een thuisblijfmoeder graag wil horen dat wat ze aan het doen is onder het kopje ‘hard werken’ of ‘waardevol werk’ valt. Het is natuurlijk niet voor niets dat thuisblijfmoeders constant het gevoel hebben zich te moeten verdedigen en zich te verantwoorden. Waarom hebben ze de keuze gemaakt om thuis te blijven bij de kinderen en niet aan het werk te gaan en een bijdrage te leveren aan de maatschappij? Logisch dat thuisblijfmoeders gaan roepen: dit is ook een baan!

En ja, het moederschap is hard werken, maar een tent opzetten om vakantie te kunnen vieren is ook behoorlijk hard werken. Noem ik dat ook een baan? En ook al zijn er veel arbeidsintensieve taken die het moederschap met zich meebrengt – huishouden, schoonmaken, koken – het zijn taken die elke ouder, dus ook een werkende ouder, moet volbrengen (of tegen betaling laat volbrengen).

Nee, zoals ik al zei, als thuisblijfmoeder een beroep zou zijn, zou ik op op staande voet ontslagen worden. Ten eerste, ik voldoe nooit aan de eisen van mijn veeleisende baasjes, om nog maar te zwijgen over de veeleisende maatschappij die zeer hoge verwachtingen heeft van het moederschap.
Daarbij, welke werknemer kan er tijdens een zware dag om 16.00 besluiten dat het tijd voor een wijntje is? En welke werknemer kan tijdens de drukste weken van het jaar (schoolvakanties) besluiten om ’s morgens vroeg de tv aan te zetten voor haar baasjes en zelf nog even verder te dutten? En welke werknemer kan er beslissen dat het vandaag niet haar dag is en vervolgens de boel de boel laten? Welke werknemer kan er tijdens een hittegolf te pas en te onpas in een badje duiken? Welke werknemer gaat er tijdens werktijd op vakantie?

En welke werknemer zou er zoveel werk verrichten voor helemaal niets, nada, noppes euro’s?

Een thuisblijfmoeder kiest ervoor om thuis te blijven bij haar kleintjes. Het is tijdrovend, soms geestdodend en gekmakend. Noem het een zegen of een voorrecht, maar bovenal een keuze. Een keuze waar iemand anders niet de rekening voor hoeft te betalen.

Afbeelding: Shutterstock

Kinderen, Voor mama, Wat je niet wist

Borstvoeding ‘in your face’

Pauline

Ik heb er in mijn carrière als moeder al heel wat tieten uit gegooid. Ik gaf borstvoeding. En in één geval zelfs best lang. Heel erg lang eigenlijk, vind ik dan. Een ander zal twee jaar borstvoeding geven ook erg lang vinden. En weer een ander vindt dat erg kort. Het kan en mag allemaal. Het maakt je geen betere of slechtere moeder. Het maakt je overigens wel erg moe, maar dat is weer een ander verhaal.

Nee, de discussie wel of geen borstvoeding ga ik niet aan. Maar ik wil de borstenmoeders wel een paar adviesjes meegeven. Want of je nu twee maanden of acht jaar borstvoeding geeft, we voelen allemaal weleens zo een blik. Misschien worden sommige blikken wat versterkt door je rondvliegende hormonen, maar er zijn ook werkelijk blikken bij die boekdelen spreken. En een enkeling durfde zelfs zijn scheur open te trekken om een opmerking te geven over het openbaar voeden met je borsten. En zoals zo vaak in onverwachte situaties, zit je met je bek vol tanden.

Had ik toen maar de opmerkingen als ‘Vind je dit onsmakelijk? Een placenta is pas onsmakelijk! Wil je de foto’s zien?’ of ‘Bedekken? Wat een goed idee! Hier is mijn hydrofiel om je hoofd te bedekken.’ en ‘Geloof me, ik ben net zo geschokt als jij over deze gigantische tieten.’ klaar staan om terug te kaatsen.

Je begrijpt, ik ben pro borstvoeding in het openbaar, net zoals ik pro flesvoeding in het openbaar ben. En nee, liever niet met je lekkende tieten in de rondte gaan schudden, net zoals ik liever niet heb dat je je fles zonder dop in de rondte schudt.

Voor mama, Kind

Hoe regel je een girls-night-out met het thuisfront?

Sanne

Voordat ik kinderen kreeg had ik geen idee dat ik mezelf zo goed kon wegcijferen. Ik kom namelijk vrijwel nooit op de eerste plaats te staan. De kinderen staan op de eerste plaats, over het algemeen de man op de tweede en daarachter aan komt (als ik geluk heb) ik, de moeder. Soms is het weleens een innerlijke strijd. Want ik wil ook weleens geen moeder zijn. Niet continu aan de kleintjes denken. Maar de gedachte alleen al geeft me een schuldgevoel. En dat schuldgevoel verdwijnt als ik de kleintjes weer op hun troon zet.

Maakt het me een fantastische moeder? Geen idee. Het maakt me in ieder geval een waardeloze ik. Het is tijd voor verandering. Tijd voor een ‘girls-night-out’! Tijd voor een avond in mijn broek pissen van het lachen. Tijd voor een onbetaalbare avond met mijn bff’s.

En nu is de vraag, hoe gaan we zo een nachtje weg organiseren zonder dat het thuisfront ten ondergaat aan dit moederloze weekend?

Maak een draaiboek

Wil de man graag instructies betreft het reilen en zeilen binnen het gezin? Maak een minuut tot minuut schema. Een stappenplan. Leg stapeltjes kleding klaar. Plak hier en daar een post-it met eventuele adviezen en waarschuwingen als: ‘Vraag van te voren hoe de peuter haar brood gesneden wil hebben! Niet goed gedaan? Doe het opnieuw!’

Hij is geen idioot

Oke, je moet hem misschien niet gaan vragen om biologische, verantwoorde maaltijden te gaan bereiden. De kans is groot dat het een puinhoop wordt in huis, als dat het al niet was. En je kleintjes lopen er misschien bij alsof ze zo bij een carnavalsoptocht kunnen aansluiten. Maar hij is de vader en hij kan het prima in zijn eentje handelen.

En anders belt hij zijn moeder.

Hij belt zijn moeder.

Dus, weg met het schuldgevoel en boeken dat nachtje weg met de meiden! Het zal iedereen goed doen.

Afbeelding: Shutterstock

Kinderen, Voor mama

Wat een moeder zichzelf wijsmaakt

Pauline

Een moeder zou graag willen dat haar kleintje altijd de waarheid spreekt, zelfkennis en een realistische kijk op het leven heeft. Maar zijn wij zelf eigenlijk wel zo eerlijk en realistisch?

Ik kan je vertellen, er is heel wat dat wij moeders, onszelf wijsmaken en waar we nog bijna in geloven ook…

– Zo zijn 5 uurtjes slaap per nacht meer dan voldoende, ja toch?

– En met die 8 bakken koffie kom ik prima de dag door. Bovendien bestaat koffie voor het grootste deel uit water, dus 8 bakken koffie is nog best gezond ook.

– Ze eten komkommer, dus ze eten best goed groente.

– Ze leren veel van tv. Dora, Umizoomi en Disney films zijn zeer educatief.

– Na dat wijntje ga ik de keuken opruimen, zodat ik morgenochtend in een schone keuken kan ontbijten.

– Laten we vanmiddag met z’n allen even naar het winkelcentrum gaan, dat wordt vast gezellig.

– Bovendien hebben ze ook echt nieuwe kleding nodig, er ligt bijna niks meer in hun kastjes.

– Op de supermarktvloer liggen krijsen? Dat doet mijn kind niet…

– Een brutale mond geven? Dat doet mijn kleintje niet…

– Wildplassen? Dat doet mijn kleintje niet…

– Als ik ze een uurtje later naar bed breng, slapen ze morgen uit.

– Het is écht genieten die kleintjes! Zelfs als ze je de halve nacht wakker houden, de boel onder schijten en werkelijk nooit hun troep opruimen. Écht genieten…

– Je krijgt er zoveel voor terug!

Maar echt, je krijgt er zoveel voor terug.

Afbeelding: Shutterstock

Columns, Voor mama

Het-is-zoals-het-is ouderschap

Pauline

Er zijn een heleboel soorten opvoedstijlen en termen voor het ouderschap. In sommige kan ik mij vinden. In sommige niet. Het ‘slap-ouderschap’, ‘aanmoddermoeder’ en natuurlijk is ‘loedermoeder’, zijn zo ongeveer de opvoedstijlen (voor zover je het een stijl mag noemen, want stijlvol is het niet) en termen waar ik aan voldoe. Ongeveer. Zelf noem ik het ‘Het-is-zoals-het-is ouderschap’

Want het is nou eenmaal zoals het is. En ik probeer er het beste van te maken. Meestal.

Soms ook niet.

Maar hoe werkt het ‘Het-is-zoals-het-is ouderschap’ dan?

Voorbeeld 1. – Zorg dat je kinderen gaan slapen. Wat daar ook voor nodig is. Weet je nog toen je riep dat je baby na 3 weken van 23.00 tot 5.00 doorsliep? Karma! Uiteindelijk blijkt dat je ene kind alleen nog in slaap valt tijdens een autoritje en je andere kind alleen nog maar aan de tiet de slaap kan vatten. Gevolg? Al rondjes rijdend in je auto ben je bezig om je kinderen in slaap te krijgen. Topless.

Ach, het is zoals het is.

Voorbeeld 2. – Geef je kinderen gezond te eten. Er zijn dagen dat je je kinderen helemaal volgens de schijf van vijf weet te voeden. Chapeau! Echter zijn er ook dagen dat je kind start met een knijpfruitje en een donut, luncht met een happy meal en je pizza als avondeten voorschotelt. Ook die dagen zullen ze overleven!

Het is zoals het is.

Voorbeeld 3. Kleed je kind gepast. Weet je zeker dat je vandaag in die kleurencombinatie, Hello Kitty print, veel te grote tutu en met sokken in je sandalen rondlopen wilt? Ik ben gek op kindermode en kleed mijn kinderen graag leuk en fashionable. Maar inmiddels ben ik op het punt dat zolang ze niet oververhitten of bevriezen, ik het wel best vind. Loslaten heet dat.

Tja, het is zoals het is.

Voorbeeld 4. Laat je kind niet teveel tv kijken. Tenzij het echt nodig is en voel je dan vooral niet schuldig. Als je even douchen wil of poepen moet bijvoorbeeld. Tijdens het eten koken moet het ook wel even kunnen. Of als je ze even stil wil hebben voor een belangrijk telefoongesprek. Of om even de hond uit te laten. Of omdat je ze gewoon even rustig wil hebben, omdat ze volledig hyper zijn. Of simpelweg omdat je ze voor 10 minuten niet horen wilt. Of anderhalf uur. En ja, er zijn dagen dat meerdere van deze gebeurtenissen voorkomen.

Het is zoals het is.

Net als het leven.

En soms is het zoals het is, helemaal niet zo leuk. Maar dan maak je er het beste van. Of je dealt ermee.

That’s it.

Afbeelding: Shutterstock

Advertorial, Vakantie, Voor mama

Op vakantie? Zo neem je de juiste cosmetica mee!

Pauline

Reis jij deze zomer af naar een warm oord? Lucky you! Terwijl ik druk bezig ben met het verzamelen van de kampeerspullen, ben jij waarschijnlijk nieuwe bikini’s en zomeroutfitjes aan het inslaan. Over foundation en oogschaduw hoef ik mij tegenwoordig niet meer druk te maken, want op de camping is dat eerder een last dan een must. Hoewel ik dus niet meer rondhobbel met een beautycase (onder andere door ruimte gebrek), neem ik toch het één en ander mee. In een klein toilettasje…

En met deze tips neem jij ook precies mee wat je nodig hebt!

Pak alleen wat nodig is

Alles meenemen wat je nodig hebt en nog steeds je koffer dicht kunnen doen blijft een kunst. Helemaal als je ook de spullen van je kleintje in jouw koffer wilt proppen. Een handig trucje om erachter te komen welke producten je daadwerkelijk gebruikt, is door een week van tevoren vast alle cosmetica in te pakken waarvan je denkt dat je hier echt niet zonder kunt. Test een week lang wat je wel en niet gebruikt en herpak je koffer. Houd uiteraard wel rekening met de omstandigheden op je vakantiebestemming, zoals lange dagen aan het strand en warm weer.

Skip dubbele items

Past na het herpakken nog steeds je koffer niet dicht? Bekijk dan eens goed of je geen dubbele items hebt gepakt. Je hebt echt geen twee tinten roze lipstick nodig. Ook kun je sommige producten voor meerdere doeleinden gebruiken. Door wat roze of rode lipstick op je wangen te deppen heb je bijvoorbeeld meteen een blusher en neem je je tablet mee op reis? Dan is ook een spiegel overbodig! Zet je iPad op selfie stand en zorg voor een iPad Air 2 hoes met standaard, zodat je hem neer kunt zetten. Of download de spiegel app. Echt, het bestaat!

A day at the beach

Lig jij straks te bakken op een mooi strand? Dan heb je echt geen dikke laag foundation op je gezicht nodig en ook een parfum is in combinatie met de zon niet goed voor je huid. Kies liever voor een lekker geurende deodorant. Wil je toch een egale huid? Ga dan voor een zonnebrandcrème in BB cream vorm, dan sla je meten twee vliegen in één klap!

Extra opbergruimte

Moet je straks lang in het vliegtuig zitten of ga je excursies doen tijdens je reis, waarbij je lang onderweg bent? Dan is het wel zo fijn als je je af en toe even op kunt frissen. Zorg daarom dat je alles bij de hand hebt. Een handige manier om je beautyspullen altijd bij de hand te hebben is door ze op te bergen in je Samsung Galaxy S6 hoesje! Je Samsung telefoon heb je vaak toch al dicht bij je en er zijn genoeg hoesjes te vinden met wat extra opbergruimte voor bijvoorbeeld een klein lipglossje, een monsterflesje met parfum of misschien zelfs een eyeliner!

Houd je kwasten mooi

Voorkom dat je kwasten door je hele koffer verspreid raken tijdens je reis door ze op te bergen in een brushroll. Heb je deze niet? Maak hem dan gewoon zelf! Neem een gastendoekje (klein handdoekje), vouw hem dubbel en laat aan de bovenkant een strook over. Naai vervolgens de zijkanten dicht en stik over de lengte nog een aantal stroken, zodat er langwerpige vakjes ontstaan. Steek je kwasten erin, wikkel er een elastiekje of lintje omheen en je kwasten blijven netjes op hun plek!

Voor mama

Lieve mam, wat ik je zeggen wil

Pauline

Lieve mam,

Wat ik je zeggen wil zijn maar een paar woordjes. Een paar woordjes die alles zeggen.

Dank je en ik snap het nu.

Dank je dat je mij nooit daadwerkelijk achter het behang geplakt heb, maar ik snap nu dat je gillend gek kunt worden van drie schreeuwerige wezens om je heen.

Dank je dat je mij nooit daadwerkelijk ergens achter hebt gelaten, terwijl ik alle etalages op mijn dooie gemakkie aan het bekijken was en jou compleet negeerde. Ik snap nu dat je zei dat als ik niet als de wiedeweer komen zou, je me daar achter zou laten.

Dank je dat je mij altijd weer troostte nadat ik voor straf naar mijn kamer moest, omdat ik weer eens ruzie aan het schoppen was met mijn broers. Ik snap nu de woorden ‘laat elkaar eens met rust’ en ‘als je niks leuks kunt zeggen, zeg dan niks’.

Dank je dat je mij elke ochtend naar school bracht en mij elke middag weer ophaalde. Ik snap nu waarom je dat allemaal zo graag zelf deed.

Bedankt voor alle slapeloze nachten die ik je heb bezorgd en ik snap nu dat je dat overdag soms even inhalen moest.

Bedankt dat je altijd voor mij klaar stond en ook al had je soms ontzettend slechte adviezen (vond ik), ik snap ze nu.

Dank je dat je zei ‘wacht maar tot je zelf kinderen hebt, dan zul je het wel begrijpen.’ Ik snap het nu.

Dank je en ik snap het nu.

Liefs je dochter, nu moeder van drie kleintjes.

Afbeelding: Shutterstock

Voor mama

Wat moeders echt willen voor moederdag

Pauline

Ze wil slapen. Ongestoord tot een uur of 10.00. Wakker gemaakt worden door de vogeltjes die fluiten en niet door het getetter van de kleintjes.

Ze wil 10 waardebonnen voor een ‘laat me met rust’ moment.

Ze wil een hele maaltijd warm en ongestoord op kunnen eten.

Ze wil dat er niemand meer de hele dag door met domme vragen aan komt zetten. Vraag je nu aan mij wat een domme vraag is?

Ze wil 20 waardebonnen voor een ‘blijf van je broertje af’ moment.

Ze wil ontbijt op bed, maar dan klaargemaakt in iemand anders zijn keuken. En opeten in iemand anders zijn bed. (Vanish verwijdert de rode aardbeienvlekken níét uit de witte lakens)

Ze wil ‘ik wil’ niet meer horen voor minimaal 24 uur.

Ze wil 35 waardebonnen voor een ‘ga spelen met je speelgoed’ middag.

Ze wil een huis dat zichzelf schoonmaakt. Of minstens voor een uur schoon blijft.

Ze wil

5 cl witte rum (bij voorkeur Havana Club)
½ limoen
3 afgestreken dessertlepels bruine rietsuiker
6 blaadjes mint
1 takje mint
4 ijsblokjes
15 cl gekoeld sodawater

en ze wil dat papa er een Mojito van maakt.

Dat (en ongetwijfeld nog veel meer) is wat moeders écht willen voor moederdag…

Afbeelding: Shutterstock

Columns, Voor mama

Toen ik nog geen moeder was…

Pauline

Ik weet het nog goed. Ik was een jaar of 22, ik liep over straat en daar liep een moeder ver voor haar kind uit. Een kind van een jaar of drie. Haar kind rende wanhopig achter haar aan. ‘Tillen’, riep ze. Maar moeder liep zonder te reageren klakkeloos door. Ik voelde een steek in mijn hart en wilde het kind het liefste optillen, een knuffel geven en zeggen ‘het komt wel goed schatje’. En die moeder? Ik kon het niet begrijpen, hoe kon ze haar kind nou zo negeren?

Zo ga ik het later niet doen, was wat ik dacht.

Ik herinner me ook nog dat fijne zomermiddagje op het terrasje in de zon. We waren heerlijk naar het strand geweest en aan het eind van de middag genoot ik met mijn vrienden van een drankje op het terras. Totdat daar een gezin naast ons kwam zitten. Een gezin met twee kleine kinderen. Die kinderen waren aan het blèren en constant ruzie aan het maken. Moeder gaf een snauw en vertelde de kinderen dat ze hen helemaal zat was. Ach, je zal het toch van je moeder horen, dat ze je helemaal zat is. Wat moet er dan van die kinderen terecht komen, wat zullen ze zich ongewenst voelen.

Dat ga ik later nooit zeggen, was wat ik dacht.

Of die ene keer dat ik van iemand hoorde dat hun kinderen (bijna) elke nacht in het bed van de ouders kropen. Nou, dat doe je toch niet! Kinderen horen in hun eigen bed en als ze een nachtmerrie hebben gehad, leg je ze gewoon weer terug. Als je het eenmaal één keer toelaat, kom je er nooit meer vanaf…

Mijn kinderen slapen later vanaf dag 1 in hun eigen bed, was wat ik dacht.

En ik zat ook een keer op verjaarsvisite. Daar was een kind, volledig door het dolle heen. Het kind luisterde voor geen meter naar zijn ouders. De ouders bleven maar waarschuwen en dreigen ‘Als je nu dit niet doet, dan krijg je dat niet’. Het kind kreeg alles voor elkaar. Totaal inconsequente ouders. Slecht hoor, dacht ik, zo verpest je toch je hele kind.

Later ben ik altijd, maar dan ook altijd consequent, was wat ik dacht.

Beste moeders, sorry daarvoor! Sorry voor mijn zelfvoldaanheid en onwetendheid.

Want beste moeder die haar kind negeerde, hier ben ik dan. Elke dag naar school lopend met een peuter op mijn arm. Maar soms ook niet. Soms staat ze krijsend op het schoolplein, omdat ik besloten heb dat ze zelf wel een keer naar huis kan lopen. En dan roept ze heel wanhopig ‘Mamaaaa, tilleeeeeen’. En ik loop door, in de hoop dat ze me achterna komt. Begrijpend, hoe je je kind voor even negeert.

En beste moeder van het terrasje, daar zit ik dan. Met mijn luidruchtige kleintjes op een terrasje. De een gooit z’n drinken om, de ander rent om alle tafeltjes en de derde blijft maar tetteren in mijn oor. Een wanhopige snauw komt er uit mijn mond en God, wat ben ik die kleintjes zat. Laat mij gewoon even genieten van mijn rose’tje in de zon.

Aan de ouders waarbij ik afkeurend mijn hoofd schudde toen ik hoorde over het samen slapen met de kinderen. Drie keer raden wiens bed nu elke nacht vol ligt. Want ja, als er eentje midden in de nacht begint te brullen, wil ik dat diegene zo snel mogelijk z’n klep weer dicht doet voordat de rest wakker wordt. Bovendien wil ik zelf ook helemaal niet wakker worden. De oplossing is toch echt verder slapen in mijn bed. Met het kleintje.

En als laatste, sorry beste ouders op het verjaarsfeestje. Consequent? Altijd inconsequent is ook best consequent. En als dat niet lukt, kan ik altijd nog chanteren.

Toen ik nog geen moeder was, wist ik het allemaal heel goed. En nu? Nu voel ik het allemaal heel goed.

Afbeelding: Shutterstock