Voor mama | Voormijnkleintje.nl

Ik ben gek op mijn knullen. Ik ben inmiddels niet anders meer gewend. Al was ik vroeger zelf wel echt een meisje, meisje. Ik speelde met de barby’s en poppen. En ik hou ook echt van allerlei vrouwen dingen: high tea, rosé, shoppen, zingen, bloemen. Soms kijk ik rond en dan denk ik: “Ja, ja een huis vol met testosteron, wat moet ik er nu mee?”

Jongens zijn gewoon anders. Soms maak ik me zorgen over dat ze hardhandig zijn naar elkaar toe. Mijn man zegt dan altijd: “Wij waren vroeger veel erger”. Hij is namelijk expert op dat gebied, want hij komt ook uit een gezin met drie jongens. Mijn schoonmoeder zei altijd: “Met een kinderfeestje zette ik altijd een verkleedkist neer en verder gingen ze de hele middag vechten.” Dat kun je ook het beste doen. Wedstrijdjes met feestjes moet je vooral zien te voorkomen. Want die jongens willen allemaal winnen. Maar het allerbelangrijkste is: “Je moet je vooral niet te druk maken”. Lees meer

Voor mama

6x waarom een moeder van de zomer houdt

Pauline

Elk seizoen heeft zo z’n voor- en z’n nadelen. En wanneer een seizoen begint, dan zie ik vooral de leuke dingen. Zo kan ik heel veel leuke dingen aan het begin van de herfst bedenken, maar na de zoveelste windhoos tijdens een ritje op de fiets, vervloek ik het seizoen. De zomer daarentegen, de zomer kan een hele hoop bij me flikken, ik blijf haar lief hebben. Mensen zijn gewoon gelukkiger in de zomer. Het seizoen wordt vooral geassocieerd met vrije tijd, gezelligheid met vrienden, ontspannen en even aan de ellende die de winter bracht ontsnappen.

Mensen houden dus van de zomer, maar waarom houdt een moeder nou juist zo specifiek van dit seizoen?

1. De kinderen spelen meer buiten

De meest gestelde vraag: “Mam, mag ik op de iPad?”, wordt ingeruild voor: “Mam, mag ik buitenspelen?”! De kleintjes willen weer buitenspelen! Wat als jonge moeder inhoudt dat je de boel de boel moet laten en lekker met je kleintje naar buiten moet. En voor de moeder met de oudere en al zelfstandige kleintjes betekent het dat de kleintjes de hort op zijn en niet meer de hele dag aan je hoofd zitten te zeuren om de iPad.

Lees meer

Kinderen, Voor mama, Wat je niet wist

Ik ben mama en ik zeg kaBAMa! Gewoon omdat het rijmt.

Pauline

Ik ben twee en ik zeg nee? Ik ben mama en ik zeg kaBAMa! Gewoon omdat het rijmt. En omdat ik weleens ontplof. KABAM.

Ben je ooit weleens ontploft in het bijzijn van je kinderen? Sterker nog, je kinderen waren de reden van je ontploffing. Je voelde het borrelen, pruttelen, het wordt heter en heter, je probeert het te onderdrukken, je telt tot tien, tot twintig en… KaBAMa! Het is onvermijdelijk, elke moeder heeft er vroeg of laat mee te dealen. Het is niet je peuter die in een driftbui verzeild raakt, nee het is mama.

Niemand is perfect en kan altijd rustig blijven, ongeacht hoe graag we het ook willen of hebben voorgenomen. Kinderen, en in het speciaal je eigen bloedjes, weten die knopjes gewoon te vinden. En ze weten ook precies ver genoeg te drukken zodat het alarmpje afgaat. En hard ook. Lees meer

Voor mama, Columns, Kind

Hoe het slappe ouderschap een sterk staaltje vakwerk wordt

Pauline

In mijn carrière als moeder heb ik vele dingen niet helemaal goed gedaan. Zeurende kinderen, ruzies onderling, gehuil en gejammer, het werd me weleens teveel en het slappe ouderschap nam vaak de overhand. De ‘moeder van het jaar’ award kon ik dikwijls wel vergeten. Ach, lekker belangrijk.

Ik doe mijn best en wanneer ik alle truken uit de trukendoos getrokken heb, alle opvoedadviezen geprobeerd, dan rest mij enkel en alleen nog het slappe ouderschap.

En weet je, het werkt. Op korte termijn, en ik kwam er vandaag achter, ook op lange termijn. Mijn kinderen zijn mijn product en het is een sterk staaltje vakwerk geworden, al zeg ik het zelf. Lees meer

Columns, Voor mama, Voor papa

Hoe om te gaan met je ‘zieke’ man

Gastblogger

De meeste van ons zijn getrouwd met een geweldige, lieve, zorgzame en in sommige gevallen ook een geweldig uitziende man. Althans, dat was de bedoeling. Het zou kunnen dat er gaandeweg het één en ander misging, maar laten we uitgaan van het positieve. Hij is een fijne partner, een geweldige minnaar en de meest liefdevolle vader. Mannen zijn geweldig!

Totdat ze een griepje krijgen. Dan worden het de meest dramatische, jankende, harige kinderen die er zijn. Ho ho, oké, niet jouw man. Jouw man is uitgesloten van dit clichématige beeld. Maar mijn man past precies in dit geijkte plaatje. Ik heb dit namelijk recent meegemaakt. Een man die ligt te kreunen in zijn bed, huilend om zijn moeder omdat hij denkt dit niet te overleven. Het is aandoenlijk, het is vermoeiend, het is lachwekkend. Lees meer

Voor mama, Voor papa

Sekspraatjes vullen geen gaatjes

Daan

Seks verandert nogal na het krijgen van kinderen. Maar daar hebben we het meestal niet over. Wist jij veel dat die eerste keer na een bevalling als een soort tweede ontmaagding aanvoelt. De spanning alleen al. En de hartverwarmende passie is ver te zoeken. Je mag blij zijn dat je zo nu en dan je zin over hoe je dag was zonder onderbrekingen af kunt maken, om over een potje vrijen maar te zwijgen.

Toch kunnen wij moeders onderling uren praten over seks. En dan vooral over redenen om het niet te hebben. Want laten we eerlijk wezen, soms is je zin ver te zoeken en dat heeft zo zijn redenen.

Je aambeien jeuken

De gedachten aan slapen is veel opwindender dan de ideeën waar je partner mee komt. Laat me slapen, schreeuw je diep van binnen. Bovendien beginnen je aambeien te jeuken. Lees meer

Columns, Kind, Voor mama

Ik schreeuwde weer eens

Pauline

De laatste tijd laat ik weer iets te vaak aan mijn kinderen zien dat ‘ik ook maar een mens ben’. Je weet wel, zo een mens dat ongegeneerd overkookt. En dat wil ik niet, het geeft namelijk zo een onnodig rommeltje. Maar ja, als het vuur te hoog staat en niemand draait het terug, dan is er af en toe gewoon geen ontkomen aan.

Naderhand komen de schuldgevoelens, want voordat ik kinderen kreeg had ik het opvoeden niet zo bedacht. Ik ben een moeder die te vertrouwen is en altijd achter haar kinderen blijft staan. Ik ben geen moeder waarvan de kinderen zich goed gedragen alleen maar om te voorkomen dat mama niet boos wordt. Lees meer

Voor mama, Columns

Beter laat dan nooit, toch?

Pauline

Een tijd afspreken en dan ook daadwerkelijk op die tijd aankomen, het is een dingetje waar ik sinds kort mee worstel. Niet zozeer omdat ik het vervelend vind dat mensen te laat komen, deze mensen zijn volgens onderzoek namelijk veel succesvoller in het leven. Nee, ik kwam er achter dat een aantal vriendinnen van mij het vervelend vinden dat mensen te laat komen.

Ik was nooit te laat

En dat zette me aan het denken. Vroeger kwam ik namelijk nooit te laat. Ik was altijd op z’n minst een kwartier te vroeg. En natuurlijk had ik wel begrip voor noodsituaties, als je vast staat in het verkeer kun je geen kant op. Logisch. Maar met gekke smoesjes dat de brug open stond, of dat je kat verdwaald was hoefde je niet aan te komen.

Waar ging het dan mis? Waar heb ik mijn principes laten varen? Waarom irriteer ik me niet wanneer mensen te laat komen, zelfs zónder gek smoesje?

Ik kreeg kinderen.

Kinderen

En met kinderen zijn er altijd noodgevallen. Zo is op het moment van vertrek altijd wel iemand z’n schoenen kwijt. Wat is dat toch met die schoenen, we hebben speciaal een freaking schoenenkast neergezet, helemaal alleen voor de schoenen. En altijd, werkelijk áltijd is er iemand in dit huis op zoek naar zijn schoenen.

Het kan kan zijn dat er nog iemand moet poepen. Het zinnetje ‘Kom jongens, we gaan’ is poep-opwekkend, dat kan niet anders. Maar ja, weet je, je gaat ook niet voordat je de auto in stapt zeggen dat hij het maar even moet ophouden…

Tanden poetsen, ook zo’n dingetje. Je wil natuurlijk niet met een graflucht uit je mond bij het feestje aankomen. Er moet dus nog even snel gepoetst worden! Snel poetsen? Whahaha, als ik het aan mijn kinderen overlaat, dan staan ze eerst een kwartier gekke bekken te trekken in de spiegel.

“Waarom heb je je pyjamabroek nog aan?” En dat op het moment dat je de auto in wil stappen.

Beter laat dan nooit

Ik zou me druk kunnen maken om de vijf minuutjes, het kwartiertje, of het half uurtje dat we te laat komen. Maar waarom? Ik heb het al druk genoeg op het moment van vertrek.

Bovendien, beter laat dan nooit, toch?

Afbeelding: Shutterstock

Voor mama

De nasleep van een verzakking operatie

Esther

Na de eerdere verhalen over mijn kut-operatie nu het vervolg. The day after was geen feest maar de nasleep ook niet. Wat kan een mens verkeerde inschattingen maken.

Narcose is troep, wordt wel eens gezegd. Toch moest ik flink verdoofd worden. Dit deed ik liever niet met een ruggenprik, om vervolgens een uur met mijn volle verstand en mijn benen wijd te liggen (zonder bevallings- of zwangerschapshormonen).

Verzakking operatie

Dat de nasleep van een operatie lang kan duren, wordt ook wel eens geroepen. Net als ‘neem jezelf in acht’. Maar ja, wat is dat? Ik ben het type ‘niet zeuren dit hoort bij het leven’. Na de zes weken rust en kerstvakantie was ik weer de oude, althans dat dacht ik. Helaas waren de afgelopen twee maanden echt lastig. Ik ben moe, mis overzicht, heb het gevoel achter de feiten aan te hollen en vergeet dingen. Zitten we in een leuke Netflix serie, dan vergeet ik waar de vorige aflevering over ging. Mijn hersenen doen het niet als er veel tegelijk op mij afkomt. Complexe vraagstukken als ‘wat zijn de handigste werkdagen voor de nieuwe collega’ of ‘hoeveel tomaten heb ik deze week nodig voor de wraps en de pizza’ veroorzaken paniek in mijn hoofd. Normaal ben ik een energiek persoon die snel kan schakelen en overzicht heeft. Nu voel ik mij tien jaar ouder met een hoofd vol watjes.

Nasleep

En vraag niet aan mama als ze kookt “Mama waar is mijn vrienden boekje”. Grrr ik ontplof en roep “laat me met rust”.

Ik heb bloed laten prikken op ijzer, vitamine d, etc. Hopelijk is dat het en ben ik met een paar pilletjes weer de oude. Zo niet, dan zal ik rustiger aan moeten gaan doen. De huisarts bevestigde dat narcose een half jaar negatieve gevolgen kan hebben. Fijn dat het bevestigd wordt, maar ‘o nee’ nog drie maanden paniek als er twee dingen tegelijk moeten gebeuren.

Ik zit op de bank met aan de ene kant mijn zoon en aan de andere kant mijn dochter. We kijken ‘Sara en eend’ het is verder sereen stil in huis. Ik geniet van dit moment en denk aan deze blog. Ik moet het nu opschrijven, anders vergeet ik het. Maar dit moment wil ik niet verstoren.

En het is toch gelukt, net als rustiger aan doen. Het werkt!

Afbeelding: Shutterstock

Baby, Kinderen, Voor mama

Van borstvoeding val je af? Ik moest gewoon lijnen…

Pauline

Ik heb drie flinke baby’s gebaard: 3820, 4100 en 3800, een beetje trots was ik wel. Want zie je wel, die dertig kilo die ik aankwam, ging grotendeels naar mijn baby! Tja, rekenen was nooit mijn sterkste vak.

De eerste keer na de bevalling op de weegschaal was ook wel een beetje confronterend, want ik had toch echt nog 15 kilo te gaan. Maar al te druk maakte ik me er niet om, ik gaf namelijk borstvoeding! Hoppa, in the pocket, een natuurlijke manier van afvallen. Ja toch? Die skinny heb ik zo weer aan!

En opeens waren we acht maanden verder en ik liep nog steeds in die positiebroeken met extra stevige band om mijn blubberbuik een beetje bij elkaar te houden. What went wrong? Lees meer