Ze huilt. Niet even, nee langdurig. Zo lang dat je er zelf moe van wordt. Haar tranen maken je nek kleverig en je shirt is op je schouder en borst inmiddels klam. Je loopt heen en weer, je schommelt, je wiegt. Je ogen beginnen te prikken. Is het de vermoeidheid of zijn het de tranen? Je trekt dit niet, waarom huilt ze zo? Waarom stopt ze niet, ziet ze dan niet dat je er alles aan doet? Wat wil ze nou van je? Je houdt haar strak tegen je lichaam. Stop, stop, stop, galmt het door je hoofd. Je onbestemde gevoel stopt en je bent bereid om nogmaals alle stappen af te gaan. Lees meer
