Kinderen | Voormijnkleintje.nl

Er zijn héél veel dingen die je van te voren niet weet als je ergens aan begint. Maar goed ook, want dan zou je er ook niet aan beginnen… Of toch wel?

Vorige week vertelde ik hoe het is om een ‘jongens-mama’ te zijn. Maar hoe is het voor meisjes om een broer(tje) te hebben?

Wat je niet wist… totdat je een broer had.

Deze regel gaat voor mij niet op. Als jongste met twee broers boven mij heb ik altijd al geweten hoe het is om een broer te hebben. Het hebben van een broer heeft zo z’n voor- en nadelen:

– Broers winden er geen doekjes om. Als ze vinden dat je een dikke reet krijgt, zullen ze je dat ook duidelijk laten weten. Is dat een voor- of nadeel? Ik weet het niet.

– Broers jatten je kleren niet uit je kast. Althans, niet dat ik weet. Ik heb het in ieder geval nooit gemerkt.

– Broers krabben je niet of trekken niet aan je haar. Maar ze geven je een stomp op je arm of binden je armen op je rug net zo lang totdat je ‘genade’ roept.

– Dankzij je broer worden je sociale kringen vergroot. Rond de pubertijd krijg je er heel veel (tijdelijke) vriendinnen bij. Uiteindelijk kom je erachter dat die vriendschappen heel ergens anders om draaiden…

Maar goed, dit gebeurt voornamelijk allemaal in de puberteit. Maar waar hebben kleine meisjes, mijn meisjes dus, mee te stellen als ze een broer(tje) hebben? Of eigenlijk moet mijn mannetje het met zijn zussen stellen, het is maar hoe je het ziet.

– Een broer(tje) is heel handig om voor je uit te duwen als je zelf iets heel eng vindt.

– Een broer(tje) is heel handig om de de schuld te geven voor iets dat verdwenen, of kapot gegaan is. Je kunt hem ook de schuld geven van de bende die er gemaakt is.

– Ook kleine jongetjes houden van stoeien en kleine zusjes zijn de beste prooien.

– Grote zussen zijn maar voor een korte tijd groter en sterker, voor ze het weet is dat kleine broertje groot.

– Maar een broer(tje) is de enige die zijn zus(je) mag afslachten en is haar grootste plaaggeest, maar heeft ze hulp nodig dan springt hij voor haar in de bres.
En zo beschermt hij z’n kleine zusje voor vervelende zandgooiende jochies in de zandbak. Kom niet aan zijn zusje!

– Als een broer iets krijgt, denkt hij altijd aan zijn zus. ‘Heb je er ook één voor mijn zus?’, vraagt hij dan. En zo niet, dan deelt hij het. OK, dat altijd is niet helemaal altijd, maar meestal wel. Echt. Een broer kan heel lief zijn.

– Een broer(tje) pakt op de juiste momenten de hand van zijn zus(je) vast en ontdekt het liefst samen met haar de wereld. En dat ontdekken kan alleen maar met gekibbel gaan. Dat moet ook, want uit onderzoek is gebleken dat broers en zussen die veel hebben gekibbeld, een zeer hechte band hebben.

Kinderen, Wat je niet wist

Wat je niet wist… Totdat je een jongen kreeg

Pauline

Er zijn héél veel dingen die je van te voren niet weet als je ergens aan begint. Maar goed ook, want dan zou je er ook niet aan beginnen.

Ik zal er geen doekjes omheen winden. Toen ik zwanger was van mijn eerste en te horen kreeg dat het een meisje zou worden, was ik dolgelukkig. Ik wilde namelijk heel graag een meisje, een dochter. Tijdens mijn tweede zwangerschap was ik dan ook overtuigd dat ik weer een meisje zou krijgen. Ik was duidelijk een ‘meisjesmama’ en bovendien, wat moest ik nou met een jongen? Daar heb ik toch geen verstand van. U begrijpt dat het even omschakelen was voor mij, toen uiteindelijk bleek dat er een jongen in mij groeide, een zoon!

Al snel was ik aan het idee gewend en in het begin is een baby een baby. Meisjesbaby’s zijn roze en jongensbaby’s zijn blauw, nou ja de accessoires dan. Verder hebben ze allemaal dezelfde behoeftes; eten, slapen, poepen, knuffelen, dat soort dingen.

Maar baby’s blijven geen baby’s en door de tijd heen merk je dat je een jongen hebt. Bijvoorbeeld als je lieve zoete jongetje heel hard begint te brullen en denkt een tijger of een leeuw te zijn die alles om zich heen verslinden moet. En een fase verder fan wordt van superhelden zoals spiderman en denkt ook zo te kunnen vechten als zijn held. Wat zich uit op zijn zusjes die hij vangt en in de gevangenis ‘gooit’, of op hun hoofd gaat zitten wat resulteert in een bloedlip.

Zindelijk worden. Ook zoiets wat compleet anders verloopt bij een jongentje als bij een meisje. Een jongetje denkt overal te mogen plassen (nu gaat dat ook wel een stuk makkelijker als bij een meisje), of zal hij met dat wildplassen zijn terrein afbakenen, zijn territorium verdedigen? Zoals afgelopen zomer, toen hij uitgebreid zijn plas aan het rondsproeien was, vóór onze tent. In het bijzijn van zijn vriendjes uiteraard, die vol bewondering naar deze prestatie keken.

Voor mijn mannetje zijn eerste verjaardag heeft de dokter zijn wenkbrauw al een keer moeten plakken. Met een jongen moet je altijd pleisters op zak hebben. Negen van de tien keer dient een pleister als ’troostpleister’, maar dat is dan wel negen van de tien keer op een dag. Ga er dus vanuit dat het minimaal 1x per dag echt raak is.

Maar het stunten leert hij er niet mee af. Alles wat een plank is, of op een plank lijkt, daar maakt hij een skateboard van, of een stuntbaan, of iets anders waar hij halsbrekende toeren mee uithaalt. Het kereltje is nu drie, ik houd m’n hart vast voor als hij zes is, of negen, of twaalf…

Maar er is nog meer typisch jongetjes-gedrag. Alles wat hij tegenkomt, wil hij slopen. En al helemaal als het een, door zijn grote zus met veel moeite in elkaar gezet, Lego friendshuis is. Ook hier houd ik mijn hart vast voor als hij zes, negen of twaalf is…

En hoe aanwezig een zoon kan zijn, het kan ook opeens heel verdacht stil zijn. Het kan zijn dat hij dan even aandachtig en ingespannen een treinbaan bouwt, maar het kan ook zo zijn dat hij snoepjes heeft gepikt en ze stiekem in een hoekje op zit te eten.

Máár het aller allermooiste van het hebben van een zoon is dat het ‘mama-kindjes’ zijn. Een zoon gooit zijn armpjes om je nek en zegt met z’n allerliefste stemmetje dat jij de allerliefste bent. Hij geeft je de allerlekkerste kusjes en zijn lach laat je smelten!

Ik ben ook best een jongens-mama!

Kinderen

Leukste ‘Back to school’ rap ooit!

Pauline

De scholen zijn weer begonnen. Althans, in onze regio. Daarmee zijn wij de eerste van het land en ik moet weer even wennen aan wat er allemaal van mij verwacht wordt. Want ook al ben ik een ‘stay at home mommy’, ik ben ook een behoorlijke amateurmoeder. Dat werd me weer even duidelijk gemaakt toen ik afgelopen maandag allemaal foto’s van schattige kindjes in de schoolbanken op Facebook en Twitter voorbij zag komen. ‘Oh, wat leuk!’, dacht ik nog bij het zien van de eerste foto’s, maar toen ik een hele rij met lachende bekkies had aanschouwd, begon ik toch een beetje aan mezelf te twijfelen. Tjonge, ik had ook wel even een fotootje kunnen maken van mijn schoolmeisje op haar eerste dag in groep 3…

En vanaf het moment dat je kind (weer) naar school gaat, wordt ook je mailbox volgespamd met nieuwsbrieven en mailtjes over informatieavonden, sportclubjes en uiteraard de ouderbijdrage.

Kortom, back to school is een hele happening en de familie Holderness heeft daar een hilarische rap over gemaakt. Een ode voor alle ouders, leerlingen en leraren.

Ja papa, Kinderen

Grote Boze Hulk

Arno

We waren op de camping in Frankrijk. En op de camping in Frankrijk is altijd wat te beleven.

Ik loop ’vroeg’ in de ochtend over de camping. Voor me loopt een moeder met twee kinderen. Ze heeft haar handen vol aan de stokbroodjes en croissantjes die ze net bij het winkeltje gehaald heeft. Haar dochtertje huppelt naast haar en haar zoontje fietst vrolijk op zijn fietsje om haar heen. Het idee aan een ontbijt met stokbroodjes, de warme ochtendzon op mijn gezicht en dit vrolijke tafereeltje voor me, heb ik helemaal zin in de dag. Ik zie hoe het jongetje nog een keer vrolijk lachend om zijn moeder heenfietst, oh stuurfoutje, maar moeder springt lenig opzij. Ik glimlach erom, maar schrik als moeder ineens ontploft. ”NU is het genoeg geweest! Je houdt nu op, ik ben er HELEMAAL klaar mee!”, gilt ze naar het jongetje…

’Wat is hier nu net gebeurd?’, vraag ik me af.

Later in de week breng ik mijn vuilnis naar de vuilcontainers bij de ingang van de camping. De zon brandt al flink, het is heet, maar in gedachten lig ik al in het zwembad. Wat is het leven op de camping toch relaxed. Als ik mijn bolderkar vol vuilnis de laatste meters tegen de steile helling voor de containers optrek, zie ik hoe een vader zijn vuilnis in de auto heeft geladen en daar samen met zijn zoontje aan het lossen is. ’Gezellig als je kinderen je even helpen’, denk ik. Terwijl de vader een vuilniszak in de container gooit, zie ik hoe zijn zoontje met een ingespannen gezicht zijn uiterste best doet de laatste zware zak uit de auto te halen. Het is een zware klus voor het jochie, maar het lijkt hem te lukken… totdat de bodem van de zak scheurt. Beteuterd kijkt hij naar het hoopje vuilnis onder de zak en dan komt zijn vader terug en gaat volledig uit zijn plaat „ben je helemaal gek geworden! Blijf er dan ook met je fikken vanaf…”. Het jongetje staart verdrietig naar de grond en de boze vader begint al tierend met grote passen heen en weer te lopen tussen het hoopje vuil en de containers.

‚Wat een lul!’, denk ik.

Maar dit kan mij ook overkomen. Hoewel mijn kinderen natuurlijk mijn eigen vlees en bloed, mijn schatjes, mijn alles zijn, kan ik ze af en toe echt wel achter het behang plakken. Soms weten die kleine etters mijn bloed werkelijk aan het koken te brengen. Eenmaal geïrriteerd, kan elke actie dat laatste druppeltje zijn dat ik nodig heb om te veranderen in de hulk. Groen van woede dwing ik ze te luisteren naar wat ik te zeggen hebt, want dit was écht de laatste keer dat ik dit onbeschofte gedrag van ze gezien heb. Nee, dit keer zijn ze echt te ver gegaan. Zo heb ik ze niet opgevoed, en dit wil ik ze echt nooit meer zien doen! Wat zijn die kinderen toch onredelijk en hoe halen ze het eigenlijk in hun hoofd?!

Zo rondkijkend op de camping, ben ik gaan beseffen dat ik niet de enige hulk op de wereld ben. Er zijn blijkbaar meer ouders met het hulk-syndroom. En als je aan het hulken bent, dan zie je het gewoon allemaal niet meer zo helder. Vaak zijn het helemaal niet de kinderen, maar juist de ouders die onredelijk zijn. De kinderen zijn gewoon kind, ze willen spelen, helpen en vooral veel leuke dingen doen. Soms zijn ze daarbij wat Oost-Indisch doof of onhandig… Dat zijn kinderen!

Nu eens kijken of ik me dit de volgende keer dat ik in een grote boze hulk verander ook nog kan herinneren…

Advertorial, Kinderen, Leuke webshop, Winactie

Wat is er mis met hun eigen bed?

Pauline

Een eigen grote bed, het is bij ons thuis een gevoelig onderwerp. Onze kleintjes zijn namelijk niet zulke fans van hun eigen grote bedden. Ze zijn vooral fan van ons grote bed. Ongeveer elke nacht vind je ze dus ook in ons grote bed en niet in hun eigen grote bed. ‘Wat doen we toch ‘fout’?’, denk ik wel eens bij mezelf. En uiteindelijk geef ik altijd graag de materialen de schuld. Het ligt aan het bed en ik snap wel waarom. Ze hebben namelijk een heel erg saai bed als je het vergelijkt met de bedden die je in deze webshop te zien krijgt.

Hier hebben ze toffe autobedden en boomhut bedden. Slapen als een echte racecoureur of als een prinses in je ‘Prinses Pinky’ koets. Wellicht helpt het om je kleintje in zijn eigen bed te laten slapen. Of met je broertje of zusje samen op een kamer in een groot stapelbed, dat moet toch ook wel een feest zijn. En dan helemaal als je deze Londense bus op je kamer hebt staan. Of je maakt er een kampeerfeest van en je bouwt een hele tent om je stapelbed heen. Ook leuk!

Winnen
Internetwinkel Emob bevat in ieder geval genoeg slaapartikelen en toffe bedden om het slapen in eigen bed zo aantrekkelijk te maken dat je je kleintjes ’s morgens uit hun bed moet sleuren. Kan jij wel een leuk beginnetje gebruiken voor een nieuw bed? In samenwerking met Emob verloot ik een cadeaubon ter waarde van €25,00. Uiteraard kun je het ook aan iets anders in de webwinkel besteden.

Hoe doe je mee? Laat mij hier op het win-formulier weten welk bed jouw favoriet is en over twee weken verloot ik de cadeaubon onder de reacties.

Kinderen, Wat je niet wist

Wat je niet wist… De supermarkt!

Pauline

Er zijn héél veel dingen die je van te voren niet weet als je ergens aan begint. Dat is maar goed ook, want anders zou je er ook niet aan beginnen. En zo begin ik nu aan een reeks ‘Wat je niet wist’. Achteraf kan ik zeggen of ik er aan had moeten beginnen, of niet. We zullen zien.

Voor je aan kinderen begon, wist je niet wat er zou gebeuren als je met drie kleintjes naar de supermarkt moet.

Je bent gewend om even snel na je werk een boodschapje te doen. Even het avondeten, een toetje en nog wat lekkers voor bij de film ’s avonds. Maar als je kleintjes krijgt, dan gaat dat anders. Dan ga je niet meer even snel een boodschapje doen. Nee, dan wordt dat een hele uitdaging waar je steeds meer en meer tegenop gaat zien. Even een boodschapje doen is dan vergelijkbaar met twee uur sporten na zes weken vakantie met (veel) wijn en (veel) stokbrood. Dit is wat er gebeurt, als je met drie kleintjes naar de supermarkt moet:

Als je met drie kleintjes de supermarkt in loopt, willen ze alle drie een eigen karretje of mandje. ‘Ach waarom niet?’, denk je de eerste keer nog. Tijdens je vlugge boodschap-rondje kom je er bij de kassa achter dat je kleintjes, na een aantal schappen te hebben geruïneerd ook nog van alles in hun karretje gemikt hebben. Boodschappen die jij niet op je lijstje had staan. ‘Volgende keer gaan ze alle drie in de grote kar…’

Uiteindelijk vergeet je dit en denk je een aantal maanden later een leuke moeder te zijn door je kleintjes allemaal een eigen karretje te geven. Inmiddels weten ze het snoepschap met hun ogen dicht te vinden en nog botsen ze tegen alles en iedereen aan omdat ze er alle drie als eerste willen zijn. Dit is een gevalletje ‘dit had ik kunnen weten’. Snel door dus.

De volgende keer denk je ‘mijn kleintjes kunnen wel een karretje delen’. Ze gunnen elkaar namelijk alles en hebben nooit ruzie (ahum) en dan hoeven ze ook geen wedstrijdje te doen, want er is maar één kar. Helaas kunnen ze toch iets minder goed delen dan je had gedacht. Ze kunnen wél heel erg hard gillen. Zo hard, dat het winkelend publiek er stil van wordt. Vervolgens dweilt er ook nog één de vloer met zijn tranen en trui, omdat hij vond dat het zijn beurt was om het karretje te duwen. Als je, na een half uur, met hartkloppingen en klotsende oksels de vijf boodschapjes bij de kassa hebt afgerekend, beloof je jezelf ‘dit nooit meer’.

Vanaf nu wordt het boodschappen doen een uitje, voor jou, ALLEEN, de kleintjes blijven thuis. Bijna net als vroeger.

Advertorial, Kinderen

Kinderschoenen trends herfst/winter 2014

Esther

Veel ouders vinden het leuk als hun kinderen en hip en trendy bij lopen. Maar het is natuurlijk helemaal ideaal als je deze trends kan combineren met kinderschoenen die zowel jij als je kind te gek vinden. Wij vertellen je graag wat de kinderschoenen trends voor komend seizoen gaan worden.

Animal Prints
Of je nu een luipaard-, zebra- of tijgerprint ziet komende winter, het kan allemaal! Je ziet deze printjes voorbij komen als klein detail in de schoen of als print over de gehele schoen. Leuk aan deze print is dat het de schoen een speelsere uitstraling geeft en het kan heel leuk gecombineerd worden! Omdat de dieren printjes meestal ‘veilige’ kleuren gebruiken is dit gemakkelijk bij het combineren van je outfit.

Camouflage
Deze print zal je bij veel jongensschoenen voorbij zien komen. Leuk aan deze print is, dat het de schoen gelijk een stoere uitstraling geeft. De camouflage print heeft van zichzelf al een stoere uitstraling, vanwege het kleurgebruik. Meestal zie je deze print in een groen-,grijs- of blauwcombinatie. Schoenen in deze print kunnen heel goed gecombineerd worden met jeans (die de meeste jongens toch het liefste dragen).

Metallic
Voor veel meisjes is deze trend perfect! Over het algemeen houden meisjes van bling bling dus welk meisje wil er nu niet een schoen die uitgevoerd is in metallic? Je ziet zowel schoenen als laarsjes die helemaal uitgevoerd zijn in metallic of alleen met kleine details. Je ziet verschillende kleuren metallic voorbij komen. Zilver, brons, goud, roze of blauw. Het maakt allemaal niet uit deze winter. Hou er wel rekening mee dat deze schoenen sneller beschadigen. Of in ieder geval dat je beschadigingen sneller opmerkt. De schoenen kun je het beste voor gebruik inspuiten met een metallic spray.

Studs/sterren
Ook studs worden bij veel schoenen gebruikt. Wanneer er gebruik wordt maakt van studs geef het de schoen meestal een stoere uitstraling. Ook kan het de schoen net iets sierlijks geven wanneer er gebruikt gemaakt is van studs in de vorm van sterretjes.

Lak
Lak leer is een trend die terug is van weg geweest. Je ziet dit seizoen bij veel klassieke modellen, bijvoorbeeld schoenen met een brogue neus, een klein detail van lak leer. Je ziet regelmatig schoenen waarbij de neus is gemaakt van lak leer. Nadeel hier van is wel dat de neus een plek van de schoen is die vaak als eerste beschadigd raakt en lakleer kwetsbaarder is dan ‘gewoon’ leer. Maar het is wel helemaal in de trend van de winter van 2014

Sneakers
Het leuke aan kinder sneakers is dat ze vaak zijn uitgevoerd in vrolijke, opvallende kleuren. Dit geven je outfit toch net wat meer dan wanneer je er een schoen onder draagt in een basis kleur. Zowel hoge als lage sneakers zie je deze winter voorbij komen. Ook wordt er bij sneakers gebruik gemaakt van verschillende materialen. Ze worden uitgevoerd in zowel glad leer, suède en textiel.

Tip!
Tijdens de winter periode is het extra belangrijk je schoenen goed te onderhouden. Inspuiten is het eerste wat je moet doen voordat je je schoenen gaat dragen. Wanneer je dit niet doet krijg je natte voeten wanneer het regent en kan het weer in het leer blijven staan.

Kinderen, Mode voor je kleintje

Mim-Pi Ibiza style

Pauline

Mijn zesjarige heeft vakantie! Heerlijk om de wekker voor zes weken op standby te zetten en te genieten van de vrije tijd. Er zullen ook heel wat dagen komen, dat we om 15.00 uur denken ‘Goh we lopen nog in onze pyjama’. Maar het is natuurlijk ook leuk om nu eindelijk de zomerjurkjes uit de kast te kunnen trekken. En straks weer in de koffer te doen voor ons tripje naar Frankrijk.

En ook al vertrekken we deze zomer naar Frankrijk, ik blijf fan van de Mim-Pi Ibiza style. Dit zomerse jurkje van Mim-Pi heeft een blauw lijfje met spaghettibandjes en een ketting-applicatie, welke met elastiek en een knoopje vast zit. Het rokje loopt wijd uit en ik word spontaan vrolijk van het printje en sierbandjes met strikjes.

En ook al is het een geweldig jurkje, goedkoop is hij niet. Maar na wat zoeken is dit leuke jurkje nu bij verschillende webshops te krijgen met korting!

Kinderen, Prikbord

Amerikaanse meisjesnamen

Pauline

Tijdens mijn dagelijkse Facebook-rondje kom ik de vraag van een Amerikaanse pagina tegen: ‘What’s your favorite name for a girl?’
Ik zie vooral veel plaatsnamen voorbij komen bij de reacties, zoals Memphis, Sydney, Virginia. Maar ook de typische Amerikaanse namen Harper en Brooke. En ook zeer opvallende namen: Emercyn en Audi.
Het is grappig om te zien dat de namen totaal verschillen met de Nederlandse namen.

Nu ben ik natuurlijk benieuwd… Wat is jouw favoriete naam voor een meisje?

Kinderboeken

Querido voorleesboek: Lotte & Roos

Pauline

Al een tijdje hebben we het boek Lotte en Roos De meisjes tegen de jongens in huis. En mijn kleuter wil er maar al te graag uit voorgelezen worden. Het boek gaat over de zusjes Lotte en Roos. Ze spelen veel samen, maar ze maken ook ruzie. En met hun opa die vaak oppast beleven ze allerlei avonturen.

Het boek is geschreven om herkenbare situaties te schetsen over het gezin van nu: een drukke moeder, een vader die veel thuis is en een oppas-opa. Niet helemaal herkenbaar voor mijn kleintjes (een moeder die áltijd thuis is en een vader en opa die full-time werken). Maar toch zijn er genoeg verhaaltjes over grote en kleine gebeurtenissen, die herkenbaar zijn voor mijn kleintjes. Bijvoorbeeld het maken van ruzie onderling, samen spelen, samen streken uithalen, voor elkaar opkomen. En verhaaltjes over gebeurtenissen in het dagelijkse leven, zoals een luizencontrole op school, een keer schoolziek zijn en natuurlijk ‘de meisjes tegen de jongens’.

In het boek wordt lekker veel humor gebruikt, ook voor de volwassene voorlezer. Dat leest net even wat lekkerder voor. Het boek is voor meisjes en jongens van 5 tot 8 jaar, maar de peuter van 3 luistert de verhaaltjes ook graag mee.

Lotte & Roos is het debuut van Marieke Smithuis: www.mariekesmithuis.nl