Kinderen | Voormijnkleintje.nl

Mijn peuter komt elke avond standaard rond een uur of elf weer uit zijn bed gestrompeld. Eerst hoor ik vluchtig een paar voetjes over het laminaat stappen en vervolgens hoor ik hem bonkend op zijn billen van de trap af komen (hij slaapt op zolder). Het zit inmiddels in zijn systeem, waar wij natuurlijk niet zo heel blij mee zijn. We vinden hem lief hoor en we zijn graag bij hem, maar een avondje ongestoord zonder kind(eren) doorbrengen, zou ook weleens fijn zijn. Dus na een tijdje struisvogelpolitiek werd het toch echt tijd om actie te ondernemen.

Bang in het donker

Als eerste moet ik erachter zien te komen waarom hij elke avond naar beneden, onze slaapkamer in vlucht. Dat mysterie is snel opgelost. Hij is namelijk bang als een haas, want het is zo donker. De oplossing lijkt dan simpel. Een lichtje! Ikea heeft hele mooie stopcontact lichtjes én zaklampjes. Die moeten voldoen om het donker te verjagen. Hij lijkt tevreden te gaan slapen en we hopen dat hij nu een keer niet voor het kraaien van de haan naar beneden komt. Maar dezelfde avond nog wordt onze goede hoop verstoort door een jongetje dat van de trap af gebonkt komt. Het probleem ligt dus dieper dan het licht.

Hij is bang. Als ik bij hem lig, is het goed. Maar ja, ik ga niet elke nacht bij hem liggen, want dan wordt de man bang. En dan zijn we nog verder van huis. Hij heeft iets nodig wat hem comfort geeft en gerust stelt. De rateltjes gingen even bij me werken, maar ik kwam niet verder dan een knuffel in zijn bed.
Maar toen kwam de ‘Beschermbeer’ voorbij… De peuter mocht een nieuw kinderdekbedovertrek uitzoeken en hij koos voor beer Bobby van het Nederlandse merk Covers & Co. Ik gaf hem geen ongelijk, ik werd er ook wel vrolijk van.

Niet meer bang, dankzij de Beschermbeer

Toen mijn peuter na de zoveelste avond, lichtelijk in paniek, naar beneden denderde, was het tijd om de volgende strategie toe te passen.
Ik had dus dat gave dekbed klaar liggen en de peuter wilde het overtrek maar al te graag op zijn bedje hebben. Toen we het samen uitpakten was hij zo laaiend enthousiast, dat ik in mijn enthousiasme één of ander lulverhaal begon over een beschermbeer. Mijn peuter trapte er met beide benen in. ‘Wow’, dacht hij, ‘als ik onder deze beer ga slapen, hoef ik niet meer bang te zijn’. Althans, dat was wat ik dacht dat hij dacht. Hij was in ieder geval erg blij met zijn ‘Beschermbeer’ en kon niet wachten om ’s avonds in zijn bedje te kruipen. Op de betreffende waren ook wij vol verwachting van de magische krachten van zijn Beschermbeer. Zal hij lekker doorslapen vannacht?

Maar je kunt het al raden. Dit dekbed is super gaaf, maar een beer met magische krachten?! Maak dat de kat wijs!

Kinderen, Wat je niet wist

Wat je niet wist… Speelgoed!

Pauline

Iets wat ik voor ik kinderen kreeg niet realiseerde is, dat mijn huis volledig overgenomen zou worden. Door mijn kleintjes en vooral ook door al het ondenkbaar vele en veelal ook lelijk gekleurde speelgoed. Wáár is mijn mooie en schone design gestylde huis? Ok, laat die bijvoeglijk naamwoorden maar zitten… WAAR is mijn huis?

Wat je niet wist over speelgoed.

Hoe leuk ik het vroeger ook vond, het eerste speelgoed voor je kleintje is over het algemeen lelijk. Echt lelijk. Het heeft lelijke kleuren, lelijke vormen en het allerlelijkst zijn de geluiden die eruit komen.

Aan het eind van de dag ligt het speelgoed werkelijk overal. In de woonkamer, in de keuken, in de wc, werkelijk geen enkele vloer is nog te belopen zonder je nek te breken. En het liefst legen de kleintjes al meegenomen zand uit de zandbak mee in hun broekzakken en opgerolde pijpen en legen ze die in jouw bed.

Speelgoed belandt aan het eind van de dag dus nooit, maar dan ook nooit in de juiste bak. Auto’s niet in de autobak, maar in de poppenwieg. Duplo wordt over het algemeen in de keukenkastjes gestopt. En zand, misschien had je al door dat dat een dingetje is, niet in de zandbak, maar in mijn bed.

Op een gegeven moment komen kinderen op een leeftijd waarop speelgoed leuk wordt. Bijvoorbeeld als ze oud genoeg zijn om met Playmobil en LEGO te gaan spelen. Dat is echt leuk, totdat je ’s nachts een keer moet piesen en met je slaapkop op een legoblokje trapt… Echt, ik wens het je ergste vijanden niet toe.

Er is overigens een ideaal stuk speelgoed. Het maakt niets vies, het maakt geen rommel en kleintjes kunnen er uren mee spelen: De Speelplank (nee geen aandeel). Het is ook lekker inspannend, zodat ze ’s avonds goed gaan slapen!

Daar staat tegenover dat er ook heel veel speelgoed bestaat wat verre van ideaal is. Het maakt alles vies, het maakt rommel en/of kleintjes zijn er heel snel mee klaar. Bellenblaas bijvoorbeeld: Mijn peuter heeft een potje bellenblaas. De eerste plens gaat er onderweg naar de tuin, in de woonkamer, al overheen. Op zich geen punt, kan ik dat stukje vloer mooi even dweilen. Maar het potje is standaard binnen drie minuten leeg omdat de peuter het nooit een keer langer dan drie minuten rechtop kan houden. Gevalletje snel klaar mee.

Een ander voorbeeld: Stoepkrijt. Echt mijn ergste nachtmerrie. Stoepkrijt is onhandig en geeft rommel. Reden 1, omdat mijn kleintjes een stoepkrijtje regelmatig in het sleutelgat proberen te stoppen (je zult het eens gebruiken waarvoor het bedoeld is). Reden 2. stoepkrijt mag niet heel blijven. Stoepkrijt moet stuk en dat resultaat bereiken ze het liefst door het krijtje zo hard mogelijk door de tuin te smijten. En geloof me, dat geeft rommel.

En dan die zandbak. Wat klonk dat leuk voor je kleintje. Lekker samen met je kleintje taartjes bakken in de zandbak, enig. Maar eerst ben je een jaar bezig met uitleggen dat dat taartje niet écht opgegeten kan worden. Vervolgens is het erg lastig te begrijpen dat het zand IN de zandbak hoort en niet ernaast. En als het moment van ‘jezelf ingraven’ gekomen is, vervloek je alle zandbakken op deze wereldbol. Dat is namelijk de grootste reden dat dat zand in je bed terecht komt.

Speelgoed wordt over het algemeen gebruikt voor zaken waar het NIET voor bedoeld is. Met een springtouw, ga je een paar keer touwtje springen en daarna bind je je broertje ermee vast. Een keukentje wordt gebruikt als klimtoestel. Het afneembare dak van de boerderij gebruikt mijn peuter als skateboard. En knikkers… Daar knikker je niet mee, die stop je in je neus.

Klein voorbeeldje van speelgoed dat zijn doel mist. Of juist heel letterlijk genomen wordt: Jumping Animals…

Uitgelichte afbeelding: Shutterstock

Kinderen, Wat je niet wist

Wat je niet wist… Totdat je meeging op schoolreisje

Pauline

Er zijn héél veel dingen die je van te voren niet weet als je ergens aan begint. Maar goed ook, want dan zou je er ook niet aan beginnen… Of toch wel?

Ik heb één kind op school, de zesjarige. Ze zit in groep 3. Dat betekent dat ze al vaker op schoolreisje is geweest. Altijd zonder mij, want ik had altijd een goed excuus. Dit jaar niet.

Toen de zesjarige mij smeekte om mee te gaan en de man voorstelde (in haar bijzijn) om vrij te nemen voor de andere kleintjes, kwam ik er echt niet meer onderuit. Even leek het er nog op dat ik toch een kans had, er waren meer ouders dan nodig. Dus er werd geloot. Je raadt het al, ik werd getrokken.

En oh, wat was de zesjarige blij!

Maar van alle nieuwe dingen leer je weer, want totdat ik meeging op schoolreisje wist ik niet…

– dat sommige kinderen een tas snoep mee krijgen alsof ze de avond ervoor Sint Maarten gelopen hebben. Ik ben verre van een anti-snoep moeder, maar mijn hemel! Hier heb ik echt met uitpuilende ogen naar gekeken. Sommige kinderen hebben op de heenweg al een kilo vreetwerk achter hun kiezen zitten.

– dat de liedjes nog precies hetzelfde zijn als 25 jaar geleden. Ik heb nog steeds een tante uit Marokko die komt. Hiephoi.

– dat meegaan met schoolreisje populair is onder de papa’s. Zeker de helft van de begeleiders in onze bus was papa. Mooi, dat weet ik dan voor volgend jaar.

– dat de kinderen van anderen net zo eigenwijs en irritant zijn als mijn kleintjes. Een geluk bij een ongeluk, zeg maar…

– door al die eigenwijsheid mijn kleintje niet de enige was die, na een paar waarschuwingen, toch in het water viel. Haar natte voeten maakten dat mijn zesjarige vond dat we acuut naar huis moesten. Desnoods ontvoerden we de buschauffeur. Het duurde even en het kostte me heel wat overtuigingskracht om haar te overtuigen dat ze echt verder moest lopen met natte voeten.

– dat de terugreis de airco het opeens niet meer doet in de bus. Als ik dat geweten had…

– dat de terugreis nog veel erger is dan de heenreis. Én ga nooit achterin de bus zitten! De juf wist dat, want die zei tegen mij: ‘ga jij maar achterin, ik kan daar niet zo goed tegen’. Nu weet ik waarom ze dat zei.

– dat de drukste kinderen (wellicht dankzij die 20 kilo snoep) altijd achter in de bus gaan zitten. Zoals ik al zei, dat wist ik niet (de juf wel).

– dat kinderen het nog steeds fantastisch vinden om bij terugkomst de grote verdwijntruc te doen. Wat zullen die papa’s en mama’s daar in stinken!

– dat die papa’s en mama’s zo druk met elkaar staan te kletsen, dat het ze helemaal niet opvalt dat de kinderen ‘niet’ in de bus zitten…

– dat ik mijn zesjarige niet gelukkiger kon maken, dan mee te gaan op schoolreisje! En het al met al eigenlijk toch best leuk was.

Kinderen, Mode voor je kleintje

Mutsen-dag

Pauline

Voor wie het nog niet in de gaten had, het is vandaag derde dinsdag in september en dus Prinsjesdag. En ook al maakt iedereen zich druk over de financiën, gaan we er op vooruit, gaan we er op achteruit… Prinsjesdag is wat mij betreft mutsendag. Nou ja, eigenlijk hoedjesdag. Maar mutsjes vind ik veel leuker en ook veel praktischer, mutsjes kun je namelijk de hele winter door dragen.

Ik moet toegeven, het is vandaag nou niet echt het weer om op zoek te gaan naar een mutsje. Maar ik vond het gewoon een goed moment om de leukste mutsjes op een rijtje te zetten…

mutsen

Update: Inmiddels zijn niet alle mutsen meer verkrijgbaar, maar omdat we toch elk jaar weer graag een muts op de hoofdjes van onze kleintjes zetten, heb ik de mutsen van 2016 als alternatief bij gezet.

1. Grofgebreide muts van Scotch R’Belle met oortjes en het logo opvallend voorop. € 35,95
Alternatief 2016: Als je echt fan bent van de oortjes heeft Barts ook een toffe variant op deze muts, hoewel je wel iets meer moet durven…

2. Superleuke multicolor muts met franje-pompoen. En met een lekker ouderwets patroon, doet me een beetje denken aan die kersttruien. Van Little Pieces. € 12,95
Alternatief 2106: De franje-pompoen blijft hip op de mutsen, deze muts van Barts is een leuk alternatief.

3. Nog een grofgebreide muts. Deze heeft fak-fur accenten en een zachte fleecerand aan de binnenzijde van Barts, leer warm en heel fasionable. € 24,99
Alternatief 2016: de fake-fur trend begint echt een beetje aan zijn einde te komen. Wat we nu op zien komen zijn de gehaakte applicaties.

4. En nog eentje voor als je in een gekke bui bent. De bruine ‘Unak’ fake-fur muts. Warm is hij zeker, maar wie durft? € 32,99
Alternatief 2016: Gewaagd mag nog steeds, maar het ziet er inmiddels wel ietsje anders uit…

5. De tegenhanger van de Scotch R’Belle muts, de Scotch & Soda muts. € 35,95
Alternatief 2016: Scotch blijft trouw aan zichzelf en denkt waarschijnlijk, doe maar normaal dan doe je al gek genoeg.

6. Ik blijf zo een klepmuts ook heel cool vinden. Deze houdt ook de oren lekker warm met de oorflappen. Merk: Barts € 19,99
Alternatief 2016: Ook de klepmuts heeft zijn beste tijd gehad, imiddels is er wel een oogklepmuts.

7. Ook voor de jongens een gewaagde muts. Weet zeker dat mijn peuter het wel aandurft deze kobaltblauwe ‘Inka’ muts. Merk: Barts € 24,99
Alternatief 2016: Boys will be Boys, en zijn dol op een beetje gekke mutsen!

8. En ook de pilotenmuts blijf ik cool vinden. Deze muts van Barts heeft een gave camouflageprint. € 29,99
Alternatief 2016: De pilotenmuts is er nog! Echter heeft de camouflageprint plaats gemaakt voor het Schotse ruitje.

Al deze lekkere warme mutsen zijn online verkrijgbaar!

Pin It

Kinderen, Winactie

Barbie en de geheime deur (met winactie)

Pauline

‘Ik kan toveren en ik ga door de geheime deur!’, roept mijn zesjarige midden in de nacht. Misschien kan ze beter de film ‘Barbie en de geheime deur’ niet meer vlak voor het slapen gaan kijken. Het is me in ieder geval wel duidelijk waar haar droom over gaat. Ze droomt van prinses Alexa, zeemeermin Romy en fee Nori, de hoofdrolspelers in de nieuwste Barbie-film.

In de film ontdekt de verlegen en ietwat faal-angstige Alexa een geheime deur en komt in een betoverende wereld terecht. Het geeft mij een beetje een Alice in Wonderland gevoel. In de betoverende wereld ontmoet Alexa nieuwe vriendinnen Romy en Nori. Hun magie is afgepakt door een krengerige prinses genaamd Malucia. Mijn zesjarige noemt haar ‘een irritante baby’. Afijn, de zeemeermin heeft geen vin meer, maar benen waar ze nogal stuntelig op loopt en de fee heeft geen vleugels meer. Alexa komt er achter dat ze over magische krachten beschikt door middel van een toverstafje en gaat proberen om Malucia, die alle magie in het wonderland aan het afpakken is, te stoppen. Ondertussen wordt er vrolijk gezongen en gedanst.

De zesjarige is weer laaiend enthousiast over de kleurrijke Barbie-film, zo enthousiast dat ze er zelfs ’s nachts ook over droomt. Alles spreekt haar aan, de magie, de liedjes en natuurlijk ook de Barbie’s.

Winnen Vanaf 17 september is deze nieuwe Barbie-film verkrijgbaar op DVD en Blu-ray. Ik mag twee DVD’s verloten aan twee kleine Barbiefans die deze film niet willen missen. Het is tenslotte toch echt een must-see voor alle prinsessen- en Barbiefans.

Meedoen? Volg Voormijnkleintje.nl op Facebook, Twitter en/of Instagram en laat een berichtje achter op het winformulier zodat ik weet dat je graag meedoet aan de winactie.

Winactie is verlopen

Kinderen, Wat je niet wist

Wat je niet wist… Totdat je een ziek kind had.

Pauline

Er zijn héél veel dingen die je van te voren niet weet als je ergens aan begint. Maar goed ook, want dan zou je er ook niet aan beginnen… Of toch wel?

Normaal gesproken schrijf ik hier geen zwaarwegende blogs. Ik schrijf over mijn kleintjes, waar ze mee spelen, wat ze dragen en soms met een korreltje zout over hilarische momenten ‘wat ik van te voren niet wist’. Maar er zijn soms ook vervelende dingen die je van te voren niet weet…

Elke ouder wil dat zijn kind gelukkig en gezond is. ‘Als het maar gezond is’ is een veel gebruikte term. En als we na de twintig weken echo te horen krijgen dat alles goed is, is dat natuurlijk een heerlijk gevoel. Helaas krijgt niet iedereen positieve twintig weken echo, persoonlijk heb ik daar geen ervaring mee. Maar het lijkt me verrekte lastig om voor een keuze te komen staan, die je eigenlijk helemaal niet maken wilt. Wel weet ik dat de term ‘Als het maar gezond is’ weinig garantie biedt. Kinderen kunnen namelijk ziek worden, ernstig ziek. Daar ga je niet vanuit en het is ook onbegrijpelijk als het je kleintje overkomt. Het gebeurt namelijk altijd bij een ander.

Maar toen was mijn kleintje opeens ‘die ander’. Ze was ziek, ernstig ziek, zonder dat wij zagen dat ze ziek was. Ze had een tumor en die tumor hoorde daar niet, die tumor hoorde niet bij haar, dat is wat ik wel zag. Vanaf het moment dat je zoiets te horen krijgt, beland je in een wereld waar je geen weet van hebt. Een wereld die de kinderafdeling van het VUmc heet, 9b. Vol met ernstig zieke kindjes, kankerpatientjes.
Je komt terecht in een achtbaan en tussendoor uitstappen is geen optie. Het doet pijn om je kleintje te moeten zien vechten, vechten om niet zieker te worden. Vechten zonder dat ze weet waarvoor ze vecht, omdat je het simpelweg haar niet uitleggen kan. Maar ze heeft overlevingsdrang, dus ze vecht.

Dit gebeurde allemaal een jaar geleden. 2014 is voor ons dus het jaar van ‘een jaar geleden’. Deze maand, een jaar geleden, kreeg mijn kleintje haar negende en laatste chemokuur. Een magisch moment, een opluchting, een feest, een einde aan een heftige rit. Maar gek genoeg ook een begin van een angst. Angst voor de toekomst. Een angst die komt en gaat. Een angst die moet slijten. Een angst die je denkt onder controle te hebben en ook zo weer door je vingers glipt. Angst voor de terugkomst van de kanker.

Mijn kleintje is onder controle en deze maand zit er weer een controle aan te komen. Een periode waarin ik mijn angst moeilijk onder controle kan houden en van alles in mijn hoofd haal. Maar ik kijk uit naar het magische moment. Het verlossende woord. Het moment van de bevestiging dat het goed zit. Zodat we weer kunnen genieten van de dag. Een dag zonder angst.

Ja papa, Kinderen

Een nieuwe fiets

Arno

Als onze oudste een rondje op haar fietsje fietste, zag het er niet alleen uit alsof Charlie Chaplin hoogstpersoonlijk uit zijn slapstick geplukt was en in een 6-jarig kinderlichaampje op een 16” fietsje was gezet. Maar na anderhalf jaar in de tuin begonnen er ook spontaan onderdelen van het fietsje af te vallen en kon je dochterlief van verre aan horen komen, door het gepiep en gekraak van de roestige ketting en alle aanlopende delen van het fietsje. Het was dus hoog tijd om op zoek te gaan naar een nieuwe en wat grotere fiets.

Ik besloot ons schoolkind inspraak te geven en toonde haar op marktplaats een paar plaatjes van tweedehands fietsjes in de juiste maat, binnen ons budget en binnen een straal van 10 kilometer. Hoe voorspelbaar koos de jongedame voor een fiets met een roze mandje voorop. Na enig onderhandelen kon ik deze een weekje later afhalen en dochterlief blij maken met de nieuwe aanwinst. Niets bijzonders zul je denken. En inderdaad, wat is hier zo bijzonder aan?

Het bijzondere is, dat ik dochter nog zelden zo blij met iets gezien heb. Trots toont ze de fiets aan iedereen die ’m nog niet gezien heeft, maar ook controleert ze elke avond of de fiets wel netjes, op slot, in de schuur staat. Is ze het vergeten, dan vraagt ze me soms zelfs voor het slapen gaan of ik het nog even wil controleren. Dit is een enorm contrast met haar interesse voor al het andere speelgoed, dat van haar rustig in weer en wind in de tuin mag blijven liggen… En hoewel ik dit allemaal al geweldig vind, is er zelfs nog slagroom op de taart: de afgelopen weken, heeft ze me al drie keer met een enorme knuffel bedankt, omdat ik zo’n mooie fiets voor haar gekocht heb!

Geweldig toch, ik kan niet wachten tot ze deze fiets ook weer ontgroeid is en we weer een nieuwe voor haar kunnen uitzoeken!

Kinderen, Wat je niet wist

Wat je niet wist… Een broer!

Pauline

Er zijn héél veel dingen die je van te voren niet weet als je ergens aan begint. Maar goed ook, want dan zou je er ook niet aan beginnen… Of toch wel?

Vorige week vertelde ik hoe het is om een ‘jongens-mama’ te zijn. Maar hoe is het voor meisjes om een broer(tje) te hebben?

Wat je niet wist… totdat je een broer had.

Deze regel gaat voor mij niet op. Als jongste met twee broers boven mij heb ik altijd al geweten hoe het is om een broer te hebben. Het hebben van een broer heeft zo z’n voor- en nadelen:

– Broers winden er geen doekjes om. Als ze vinden dat je een dikke reet krijgt, zullen ze je dat ook duidelijk laten weten. Is dat een voor- of nadeel? Ik weet het niet.

– Broers jatten je kleren niet uit je kast. Althans, niet dat ik weet. Ik heb het in ieder geval nooit gemerkt.

– Broers krabben je niet of trekken niet aan je haar. Maar ze geven je een stomp op je arm of binden je armen op je rug net zo lang totdat je ‘genade’ roept.

– Dankzij je broer worden je sociale kringen vergroot. Rond de pubertijd krijg je er heel veel (tijdelijke) vriendinnen bij. Uiteindelijk kom je erachter dat die vriendschappen heel ergens anders om draaiden…

Maar goed, dit gebeurt voornamelijk allemaal in de puberteit. Maar waar hebben kleine meisjes, mijn meisjes dus, mee te stellen als ze een broer(tje) hebben? Of eigenlijk moet mijn mannetje het met zijn zussen stellen, het is maar hoe je het ziet.

– Een broer(tje) is heel handig om voor je uit te duwen als je zelf iets heel eng vindt.

– Een broer(tje) is heel handig om de de schuld te geven voor iets dat verdwenen, of kapot gegaan is. Je kunt hem ook de schuld geven van de bende die er gemaakt is.

– Ook kleine jongetjes houden van stoeien en kleine zusjes zijn de beste prooien.

– Grote zussen zijn maar voor een korte tijd groter en sterker, voor ze het weet is dat kleine broertje groot.

– Maar een broer(tje) is de enige die zijn zus(je) mag afslachten en is haar grootste plaaggeest, maar heeft ze hulp nodig dan springt hij voor haar in de bres.
En zo beschermt hij z’n kleine zusje voor vervelende zandgooiende jochies in de zandbak. Kom niet aan zijn zusje!

– Als een broer iets krijgt, denkt hij altijd aan zijn zus. ‘Heb je er ook één voor mijn zus?’, vraagt hij dan. En zo niet, dan deelt hij het. OK, dat altijd is niet helemaal altijd, maar meestal wel. Echt. Een broer kan heel lief zijn.

– Een broer(tje) pakt op de juiste momenten de hand van zijn zus(je) vast en ontdekt het liefst samen met haar de wereld. En dat ontdekken kan alleen maar met gekibbel gaan. Dat moet ook, want uit onderzoek is gebleken dat broers en zussen die veel hebben gekibbeld, een zeer hechte band hebben.

Kinderen, Wat je niet wist

Wat je niet wist… Totdat je een jongen kreeg

Pauline

Er zijn héél veel dingen die je van te voren niet weet als je ergens aan begint. Maar goed ook, want dan zou je er ook niet aan beginnen.

Ik zal er geen doekjes omheen winden. Toen ik zwanger was van mijn eerste en te horen kreeg dat het een meisje zou worden, was ik dolgelukkig. Ik wilde namelijk heel graag een meisje, een dochter. Tijdens mijn tweede zwangerschap was ik dan ook overtuigd dat ik weer een meisje zou krijgen. Ik was duidelijk een ‘meisjesmama’ en bovendien, wat moest ik nou met een jongen? Daar heb ik toch geen verstand van. U begrijpt dat het even omschakelen was voor mij, toen uiteindelijk bleek dat er een jongen in mij groeide, een zoon!

Al snel was ik aan het idee gewend en in het begin is een baby een baby. Meisjesbaby’s zijn roze en jongensbaby’s zijn blauw, nou ja de accessoires dan. Verder hebben ze allemaal dezelfde behoeftes; eten, slapen, poepen, knuffelen, dat soort dingen.

Maar baby’s blijven geen baby’s en door de tijd heen merk je dat je een jongen hebt. Bijvoorbeeld als je lieve zoete jongetje heel hard begint te brullen en denkt een tijger of een leeuw te zijn die alles om zich heen verslinden moet. En een fase verder fan wordt van superhelden zoals spiderman en denkt ook zo te kunnen vechten als zijn held. Wat zich uit op zijn zusjes die hij vangt en in de gevangenis ‘gooit’, of op hun hoofd gaat zitten wat resulteert in een bloedlip.

Zindelijk worden. Ook zoiets wat compleet anders verloopt bij een jongentje als bij een meisje. Een jongetje denkt overal te mogen plassen (nu gaat dat ook wel een stuk makkelijker als bij een meisje), of zal hij met dat wildplassen zijn terrein afbakenen, zijn territorium verdedigen? Zoals afgelopen zomer, toen hij uitgebreid zijn plas aan het rondsproeien was, vóór onze tent. In het bijzijn van zijn vriendjes uiteraard, die vol bewondering naar deze prestatie keken.

Voor mijn mannetje zijn eerste verjaardag heeft de dokter zijn wenkbrauw al een keer moeten plakken. Met een jongen moet je altijd pleisters op zak hebben. Negen van de tien keer dient een pleister als ’troostpleister’, maar dat is dan wel negen van de tien keer op een dag. Ga er dus vanuit dat het minimaal 1x per dag echt raak is.

Maar het stunten leert hij er niet mee af. Alles wat een plank is, of op een plank lijkt, daar maakt hij een skateboard van, of een stuntbaan, of iets anders waar hij halsbrekende toeren mee uithaalt. Het kereltje is nu drie, ik houd m’n hart vast voor als hij zes is, of negen, of twaalf…

Maar er is nog meer typisch jongetjes-gedrag. Alles wat hij tegenkomt, wil hij slopen. En al helemaal als het een, door zijn grote zus met veel moeite in elkaar gezet, Lego friendshuis is. Ook hier houd ik mijn hart vast voor als hij zes, negen of twaalf is…

En hoe aanwezig een zoon kan zijn, het kan ook opeens heel verdacht stil zijn. Het kan zijn dat hij dan even aandachtig en ingespannen een treinbaan bouwt, maar het kan ook zo zijn dat hij snoepjes heeft gepikt en ze stiekem in een hoekje op zit te eten.

Máár het aller allermooiste van het hebben van een zoon is dat het ‘mama-kindjes’ zijn. Een zoon gooit zijn armpjes om je nek en zegt met z’n allerliefste stemmetje dat jij de allerliefste bent. Hij geeft je de allerlekkerste kusjes en zijn lach laat je smelten!

Ik ben ook best een jongens-mama!

Kinderen

Leukste ‘Back to school’ rap ooit!

Pauline

De scholen zijn weer begonnen. Althans, in onze regio. Daarmee zijn wij de eerste van het land en ik moet weer even wennen aan wat er allemaal van mij verwacht wordt. Want ook al ben ik een ‘stay at home mommy’, ik ben ook een behoorlijke amateurmoeder. Dat werd me weer even duidelijk gemaakt toen ik afgelopen maandag allemaal foto’s van schattige kindjes in de schoolbanken op Facebook en Twitter voorbij zag komen. ‘Oh, wat leuk!’, dacht ik nog bij het zien van de eerste foto’s, maar toen ik een hele rij met lachende bekkies had aanschouwd, begon ik toch een beetje aan mezelf te twijfelen. Tjonge, ik had ook wel even een fotootje kunnen maken van mijn schoolmeisje op haar eerste dag in groep 3…

En vanaf het moment dat je kind (weer) naar school gaat, wordt ook je mailbox volgespamd met nieuwsbrieven en mailtjes over informatieavonden, sportclubjes en uiteraard de ouderbijdrage.

Kortom, back to school is een hele happening en de familie Holderness heeft daar een hilarische rap over gemaakt. Een ode voor alle ouders, leerlingen en leraren.