Kinderen | Voormijnkleintje.nl

Er zijn héél veel dingen die je van te voren niet weet als je ergens aan begint. Maar goed ook, want dan zou je er ook niet aan beginnen… Of toch wel?

Ik heb één kind op school, de zesjarige. Ze zit in groep 3. Dat betekent dat ze al vaker op schoolreisje is geweest. Altijd zonder mij, want ik had altijd een goed excuus. Dit jaar niet.

Toen de zesjarige mij smeekte om mee te gaan en de man voorstelde (in haar bijzijn) om vrij te nemen voor de andere kleintjes, kwam ik er echt niet meer onderuit. Even leek het er nog op dat ik toch een kans had, er waren meer ouders dan nodig. Dus er werd geloot. Je raadt het al, ik werd getrokken.

En oh, wat was de zesjarige blij!

Maar van alle nieuwe dingen leer je weer, want totdat ik meeging op schoolreisje wist ik niet…

– dat sommige kinderen een tas snoep mee krijgen alsof ze de avond ervoor Sint Maarten gelopen hebben. Ik ben verre van een anti-snoep moeder, maar mijn hemel! Hier heb ik echt met uitpuilende ogen naar gekeken. Sommige kinderen hebben op de heenweg al een kilo vreetwerk achter hun kiezen zitten.

– dat de liedjes nog precies hetzelfde zijn als 25 jaar geleden. Ik heb nog steeds een tante uit Marokko die komt. Hiephoi.

– dat meegaan met schoolreisje populair is onder de papa’s. Zeker de helft van de begeleiders in onze bus was papa. Mooi, dat weet ik dan voor volgend jaar.

– dat de kinderen van anderen net zo eigenwijs en irritant zijn als mijn kleintjes. Een geluk bij een ongeluk, zeg maar…

– door al die eigenwijsheid mijn kleintje niet de enige was die, na een paar waarschuwingen, toch in het water viel. Haar natte voeten maakten dat mijn zesjarige vond dat we acuut naar huis moesten. Desnoods ontvoerden we de buschauffeur. Het duurde even en het kostte me heel wat overtuigingskracht om haar te overtuigen dat ze echt verder moest lopen met natte voeten.

– dat de terugreis de airco het opeens niet meer doet in de bus. Als ik dat geweten had…

– dat de terugreis nog veel erger is dan de heenreis. Én ga nooit achterin de bus zitten! De juf wist dat, want die zei tegen mij: ‘ga jij maar achterin, ik kan daar niet zo goed tegen’. Nu weet ik waarom ze dat zei.

– dat de drukste kinderen (wellicht dankzij die 20 kilo snoep) altijd achter in de bus gaan zitten. Zoals ik al zei, dat wist ik niet (de juf wel).

– dat kinderen het nog steeds fantastisch vinden om bij terugkomst de grote verdwijntruc te doen. Wat zullen die papa’s en mama’s daar in stinken!

– dat die papa’s en mama’s zo druk met elkaar staan te kletsen, dat het ze helemaal niet opvalt dat de kinderen ‘niet’ in de bus zitten…

– dat ik mijn zesjarige niet gelukkiger kon maken, dan mee te gaan op schoolreisje! En het al met al eigenlijk toch best leuk was.

Kinderen, Mode voor je kleintje

Mutsen-dag

Pauline

Voor wie het nog niet in de gaten had, het is vandaag derde dinsdag in september en dus Prinsjesdag. En ook al maakt iedereen zich druk over de financiën, gaan we er op vooruit, gaan we er op achteruit… Prinsjesdag is wat mij betreft mutsendag. Nou ja, eigenlijk hoedjesdag. Maar mutsjes vind ik veel leuker en ook veel praktischer, mutsjes kun je namelijk de hele winter door dragen.

Ik moet toegeven, het is vandaag nou niet echt het weer om op zoek te gaan naar een mutsje. Maar ik vond het gewoon een goed moment om de leukste mutsjes op een rijtje te zetten…

mutsen

Update: Inmiddels zijn niet alle mutsen meer verkrijgbaar, maar omdat we toch elk jaar weer graag een muts op de hoofdjes van onze kleintjes zetten, heb ik de mutsen van 2016 als alternatief bij gezet.

1. Grofgebreide muts van Scotch R’Belle met oortjes en het logo opvallend voorop. € 35,95
Alternatief 2016: Als je echt fan bent van de oortjes heeft Barts ook een toffe variant op deze muts, hoewel je wel iets meer moet durven…

2. Superleuke multicolor muts met franje-pompoen. En met een lekker ouderwets patroon, doet me een beetje denken aan die kersttruien. Van Little Pieces. € 12,95
Alternatief 2106: De franje-pompoen blijft hip op de mutsen, deze muts van Barts is een leuk alternatief.

3. Nog een grofgebreide muts. Deze heeft fak-fur accenten en een zachte fleecerand aan de binnenzijde van Barts, leer warm en heel fasionable. € 24,99
Alternatief 2016: de fake-fur trend begint echt een beetje aan zijn einde te komen. Wat we nu op zien komen zijn de gehaakte applicaties.

4. En nog eentje voor als je in een gekke bui bent. De bruine ‘Unak’ fake-fur muts. Warm is hij zeker, maar wie durft? € 32,99
Alternatief 2016: Gewaagd mag nog steeds, maar het ziet er inmiddels wel ietsje anders uit…

5. De tegenhanger van de Scotch R’Belle muts, de Scotch & Soda muts. € 35,95
Alternatief 2016: Scotch blijft trouw aan zichzelf en denkt waarschijnlijk, doe maar normaal dan doe je al gek genoeg.

6. Ik blijf zo een klepmuts ook heel cool vinden. Deze houdt ook de oren lekker warm met de oorflappen. Merk: Barts € 19,99
Alternatief 2016: Ook de klepmuts heeft zijn beste tijd gehad, imiddels is er wel een oogklepmuts.

7. Ook voor de jongens een gewaagde muts. Weet zeker dat mijn peuter het wel aandurft deze kobaltblauwe ‘Inka’ muts. Merk: Barts € 24,99
Alternatief 2016: Boys will be Boys, en zijn dol op een beetje gekke mutsen!

8. En ook de pilotenmuts blijf ik cool vinden. Deze muts van Barts heeft een gave camouflageprint. € 29,99
Alternatief 2016: De pilotenmuts is er nog! Echter heeft de camouflageprint plaats gemaakt voor het Schotse ruitje.

Al deze lekkere warme mutsen zijn online verkrijgbaar!

Pin It

Kinderen, Winactie

Barbie en de geheime deur (met winactie)

Pauline

‘Ik kan toveren en ik ga door de geheime deur!’, roept mijn zesjarige midden in de nacht. Misschien kan ze beter de film ‘Barbie en de geheime deur’ niet meer vlak voor het slapen gaan kijken. Het is me in ieder geval wel duidelijk waar haar droom over gaat. Ze droomt van prinses Alexa, zeemeermin Romy en fee Nori, de hoofdrolspelers in de nieuwste Barbie-film.

In de film ontdekt de verlegen en ietwat faal-angstige Alexa een geheime deur en komt in een betoverende wereld terecht. Het geeft mij een beetje een Alice in Wonderland gevoel. In de betoverende wereld ontmoet Alexa nieuwe vriendinnen Romy en Nori. Hun magie is afgepakt door een krengerige prinses genaamd Malucia. Mijn zesjarige noemt haar ‘een irritante baby’. Afijn, de zeemeermin heeft geen vin meer, maar benen waar ze nogal stuntelig op loopt en de fee heeft geen vleugels meer. Alexa komt er achter dat ze over magische krachten beschikt door middel van een toverstafje en gaat proberen om Malucia, die alle magie in het wonderland aan het afpakken is, te stoppen. Ondertussen wordt er vrolijk gezongen en gedanst.

De zesjarige is weer laaiend enthousiast over de kleurrijke Barbie-film, zo enthousiast dat ze er zelfs ’s nachts ook over droomt. Alles spreekt haar aan, de magie, de liedjes en natuurlijk ook de Barbie’s.

Winnen Vanaf 17 september is deze nieuwe Barbie-film verkrijgbaar op DVD en Blu-ray. Ik mag twee DVD’s verloten aan twee kleine Barbiefans die deze film niet willen missen. Het is tenslotte toch echt een must-see voor alle prinsessen- en Barbiefans.

Meedoen? Volg Voormijnkleintje.nl op Facebook, Twitter en/of Instagram en laat een berichtje achter op het winformulier zodat ik weet dat je graag meedoet aan de winactie.

Winactie is verlopen

Kinderen, Wat je niet wist

Wat je niet wist… Totdat je een ziek kind had.

Pauline

Er zijn héél veel dingen die je van te voren niet weet als je ergens aan begint. Maar goed ook, want dan zou je er ook niet aan beginnen… Of toch wel?

Normaal gesproken schrijf ik hier geen zwaarwegende blogs. Ik schrijf over mijn kleintjes, waar ze mee spelen, wat ze dragen en soms met een korreltje zout over hilarische momenten ‘wat ik van te voren niet wist’. Maar er zijn soms ook vervelende dingen die je van te voren niet weet…

Elke ouder wil dat zijn kind gelukkig en gezond is. ‘Als het maar gezond is’ is een veel gebruikte term. En als we na de twintig weken echo te horen krijgen dat alles goed is, is dat natuurlijk een heerlijk gevoel. Helaas krijgt niet iedereen positieve twintig weken echo, persoonlijk heb ik daar geen ervaring mee. Maar het lijkt me verrekte lastig om voor een keuze te komen staan, die je eigenlijk helemaal niet maken wilt. Wel weet ik dat de term ‘Als het maar gezond is’ weinig garantie biedt. Kinderen kunnen namelijk ziek worden, ernstig ziek. Daar ga je niet vanuit en het is ook onbegrijpelijk als het je kleintje overkomt. Het gebeurt namelijk altijd bij een ander.

Maar toen was mijn kleintje opeens ‘die ander’. Ze was ziek, ernstig ziek, zonder dat wij zagen dat ze ziek was. Ze had een tumor en die tumor hoorde daar niet, die tumor hoorde niet bij haar, dat is wat ik wel zag. Vanaf het moment dat je zoiets te horen krijgt, beland je in een wereld waar je geen weet van hebt. Een wereld die de kinderafdeling van het VUmc heet, 9b. Vol met ernstig zieke kindjes, kankerpatientjes.
Je komt terecht in een achtbaan en tussendoor uitstappen is geen optie. Het doet pijn om je kleintje te moeten zien vechten, vechten om niet zieker te worden. Vechten zonder dat ze weet waarvoor ze vecht, omdat je het simpelweg haar niet uitleggen kan. Maar ze heeft overlevingsdrang, dus ze vecht.

Dit gebeurde allemaal een jaar geleden. 2014 is voor ons dus het jaar van ‘een jaar geleden’. Deze maand, een jaar geleden, kreeg mijn kleintje haar negende en laatste chemokuur. Een magisch moment, een opluchting, een feest, een einde aan een heftige rit. Maar gek genoeg ook een begin van een angst. Angst voor de toekomst. Een angst die komt en gaat. Een angst die moet slijten. Een angst die je denkt onder controle te hebben en ook zo weer door je vingers glipt. Angst voor de terugkomst van de kanker.

Mijn kleintje is onder controle en deze maand zit er weer een controle aan te komen. Een periode waarin ik mijn angst moeilijk onder controle kan houden en van alles in mijn hoofd haal. Maar ik kijk uit naar het magische moment. Het verlossende woord. Het moment van de bevestiging dat het goed zit. Zodat we weer kunnen genieten van de dag. Een dag zonder angst.

Ja papa, Kinderen

Een nieuwe fiets

Arno

Als onze oudste een rondje op haar fietsje fietste, zag het er niet alleen uit alsof Charlie Chaplin hoogstpersoonlijk uit zijn slapstick geplukt was en in een 6-jarig kinderlichaampje op een 16” fietsje was gezet. Maar na anderhalf jaar in de tuin begonnen er ook spontaan onderdelen van het fietsje af te vallen en kon je dochterlief van verre aan horen komen, door het gepiep en gekraak van de roestige ketting en alle aanlopende delen van het fietsje. Het was dus hoog tijd om op zoek te gaan naar een nieuwe en wat grotere fiets.

Ik besloot ons schoolkind inspraak te geven en toonde haar op marktplaats een paar plaatjes van tweedehands fietsjes in de juiste maat, binnen ons budget en binnen een straal van 10 kilometer. Hoe voorspelbaar koos de jongedame voor een fiets met een roze mandje voorop. Na enig onderhandelen kon ik deze een weekje later afhalen en dochterlief blij maken met de nieuwe aanwinst. Niets bijzonders zul je denken. En inderdaad, wat is hier zo bijzonder aan?

Het bijzondere is, dat ik dochter nog zelden zo blij met iets gezien heb. Trots toont ze de fiets aan iedereen die ’m nog niet gezien heeft, maar ook controleert ze elke avond of de fiets wel netjes, op slot, in de schuur staat. Is ze het vergeten, dan vraagt ze me soms zelfs voor het slapen gaan of ik het nog even wil controleren. Dit is een enorm contrast met haar interesse voor al het andere speelgoed, dat van haar rustig in weer en wind in de tuin mag blijven liggen… En hoewel ik dit allemaal al geweldig vind, is er zelfs nog slagroom op de taart: de afgelopen weken, heeft ze me al drie keer met een enorme knuffel bedankt, omdat ik zo’n mooie fiets voor haar gekocht heb!

Geweldig toch, ik kan niet wachten tot ze deze fiets ook weer ontgroeid is en we weer een nieuwe voor haar kunnen uitzoeken!

Kinderen, Wat je niet wist

Wat je niet wist… Een broer!

Pauline

Er zijn héél veel dingen die je van te voren niet weet als je ergens aan begint. Maar goed ook, want dan zou je er ook niet aan beginnen… Of toch wel?

Vorige week vertelde ik hoe het is om een ‘jongens-mama’ te zijn. Maar hoe is het voor meisjes om een broer(tje) te hebben?

Wat je niet wist… totdat je een broer had.

Deze regel gaat voor mij niet op. Als jongste met twee broers boven mij heb ik altijd al geweten hoe het is om een broer te hebben. Het hebben van een broer heeft zo z’n voor- en nadelen:

– Broers winden er geen doekjes om. Als ze vinden dat je een dikke reet krijgt, zullen ze je dat ook duidelijk laten weten. Is dat een voor- of nadeel? Ik weet het niet.

– Broers jatten je kleren niet uit je kast. Althans, niet dat ik weet. Ik heb het in ieder geval nooit gemerkt.

– Broers krabben je niet of trekken niet aan je haar. Maar ze geven je een stomp op je arm of binden je armen op je rug net zo lang totdat je ‘genade’ roept.

– Dankzij je broer worden je sociale kringen vergroot. Rond de pubertijd krijg je er heel veel (tijdelijke) vriendinnen bij. Uiteindelijk kom je erachter dat die vriendschappen heel ergens anders om draaiden…

Maar goed, dit gebeurt voornamelijk allemaal in de puberteit. Maar waar hebben kleine meisjes, mijn meisjes dus, mee te stellen als ze een broer(tje) hebben? Of eigenlijk moet mijn mannetje het met zijn zussen stellen, het is maar hoe je het ziet.

– Een broer(tje) is heel handig om voor je uit te duwen als je zelf iets heel eng vindt.

– Een broer(tje) is heel handig om de de schuld te geven voor iets dat verdwenen, of kapot gegaan is. Je kunt hem ook de schuld geven van de bende die er gemaakt is.

– Ook kleine jongetjes houden van stoeien en kleine zusjes zijn de beste prooien.

– Grote zussen zijn maar voor een korte tijd groter en sterker, voor ze het weet is dat kleine broertje groot.

– Maar een broer(tje) is de enige die zijn zus(je) mag afslachten en is haar grootste plaaggeest, maar heeft ze hulp nodig dan springt hij voor haar in de bres.
En zo beschermt hij z’n kleine zusje voor vervelende zandgooiende jochies in de zandbak. Kom niet aan zijn zusje!

– Als een broer iets krijgt, denkt hij altijd aan zijn zus. ‘Heb je er ook één voor mijn zus?’, vraagt hij dan. En zo niet, dan deelt hij het. OK, dat altijd is niet helemaal altijd, maar meestal wel. Echt. Een broer kan heel lief zijn.

– Een broer(tje) pakt op de juiste momenten de hand van zijn zus(je) vast en ontdekt het liefst samen met haar de wereld. En dat ontdekken kan alleen maar met gekibbel gaan. Dat moet ook, want uit onderzoek is gebleken dat broers en zussen die veel hebben gekibbeld, een zeer hechte band hebben.

Kinderen, Wat je niet wist

Wat je niet wist… Totdat je een jongen kreeg

Pauline

Er zijn héél veel dingen die je van te voren niet weet als je ergens aan begint. Maar goed ook, want dan zou je er ook niet aan beginnen.

Ik zal er geen doekjes omheen winden. Toen ik zwanger was van mijn eerste en te horen kreeg dat het een meisje zou worden, was ik dolgelukkig. Ik wilde namelijk heel graag een meisje, een dochter. Tijdens mijn tweede zwangerschap was ik dan ook overtuigd dat ik weer een meisje zou krijgen. Ik was duidelijk een ‘meisjesmama’ en bovendien, wat moest ik nou met een jongen? Daar heb ik toch geen verstand van. U begrijpt dat het even omschakelen was voor mij, toen uiteindelijk bleek dat er een jongen in mij groeide, een zoon!

Al snel was ik aan het idee gewend en in het begin is een baby een baby. Meisjesbaby’s zijn roze en jongensbaby’s zijn blauw, nou ja de accessoires dan. Verder hebben ze allemaal dezelfde behoeftes; eten, slapen, poepen, knuffelen, dat soort dingen.

Maar baby’s blijven geen baby’s en door de tijd heen merk je dat je een jongen hebt. Bijvoorbeeld als je lieve zoete jongetje heel hard begint te brullen en denkt een tijger of een leeuw te zijn die alles om zich heen verslinden moet. En een fase verder fan wordt van superhelden zoals spiderman en denkt ook zo te kunnen vechten als zijn held. Wat zich uit op zijn zusjes die hij vangt en in de gevangenis ‘gooit’, of op hun hoofd gaat zitten wat resulteert in een bloedlip.

Zindelijk worden. Ook zoiets wat compleet anders verloopt bij een jongentje als bij een meisje. Een jongetje denkt overal te mogen plassen (nu gaat dat ook wel een stuk makkelijker als bij een meisje), of zal hij met dat wildplassen zijn terrein afbakenen, zijn territorium verdedigen? Zoals afgelopen zomer, toen hij uitgebreid zijn plas aan het rondsproeien was, vóór onze tent. In het bijzijn van zijn vriendjes uiteraard, die vol bewondering naar deze prestatie keken.

Voor mijn mannetje zijn eerste verjaardag heeft de dokter zijn wenkbrauw al een keer moeten plakken. Met een jongen moet je altijd pleisters op zak hebben. Negen van de tien keer dient een pleister als ’troostpleister’, maar dat is dan wel negen van de tien keer op een dag. Ga er dus vanuit dat het minimaal 1x per dag echt raak is.

Maar het stunten leert hij er niet mee af. Alles wat een plank is, of op een plank lijkt, daar maakt hij een skateboard van, of een stuntbaan, of iets anders waar hij halsbrekende toeren mee uithaalt. Het kereltje is nu drie, ik houd m’n hart vast voor als hij zes is, of negen, of twaalf…

Maar er is nog meer typisch jongetjes-gedrag. Alles wat hij tegenkomt, wil hij slopen. En al helemaal als het een, door zijn grote zus met veel moeite in elkaar gezet, Lego friendshuis is. Ook hier houd ik mijn hart vast voor als hij zes, negen of twaalf is…

En hoe aanwezig een zoon kan zijn, het kan ook opeens heel verdacht stil zijn. Het kan zijn dat hij dan even aandachtig en ingespannen een treinbaan bouwt, maar het kan ook zo zijn dat hij snoepjes heeft gepikt en ze stiekem in een hoekje op zit te eten.

Máár het aller allermooiste van het hebben van een zoon is dat het ‘mama-kindjes’ zijn. Een zoon gooit zijn armpjes om je nek en zegt met z’n allerliefste stemmetje dat jij de allerliefste bent. Hij geeft je de allerlekkerste kusjes en zijn lach laat je smelten!

Ik ben ook best een jongens-mama!

Kinderen

Leukste ‘Back to school’ rap ooit!

Pauline

De scholen zijn weer begonnen. Althans, in onze regio. Daarmee zijn wij de eerste van het land en ik moet weer even wennen aan wat er allemaal van mij verwacht wordt. Want ook al ben ik een ‘stay at home mommy’, ik ben ook een behoorlijke amateurmoeder. Dat werd me weer even duidelijk gemaakt toen ik afgelopen maandag allemaal foto’s van schattige kindjes in de schoolbanken op Facebook en Twitter voorbij zag komen. ‘Oh, wat leuk!’, dacht ik nog bij het zien van de eerste foto’s, maar toen ik een hele rij met lachende bekkies had aanschouwd, begon ik toch een beetje aan mezelf te twijfelen. Tjonge, ik had ook wel even een fotootje kunnen maken van mijn schoolmeisje op haar eerste dag in groep 3…

En vanaf het moment dat je kind (weer) naar school gaat, wordt ook je mailbox volgespamd met nieuwsbrieven en mailtjes over informatieavonden, sportclubjes en uiteraard de ouderbijdrage.

Kortom, back to school is een hele happening en de familie Holderness heeft daar een hilarische rap over gemaakt. Een ode voor alle ouders, leerlingen en leraren.

Baby Got Class -- A back to school parody | The Holderness Family

Ja papa, Kinderen

Grote Boze Hulk

Arno

We waren op de camping in Frankrijk. En op de camping in Frankrijk is altijd wat te beleven.

Ik loop ’vroeg’ in de ochtend over de camping. Voor me loopt een moeder met twee kinderen. Ze heeft haar handen vol aan de stokbroodjes en croissantjes die ze net bij het winkeltje gehaald heeft. Haar dochtertje huppelt naast haar en haar zoontje fietst vrolijk op zijn fietsje om haar heen. Het idee aan een ontbijt met stokbroodjes, de warme ochtendzon op mijn gezicht en dit vrolijke tafereeltje voor me, heb ik helemaal zin in de dag. Ik zie hoe het jongetje nog een keer vrolijk lachend om zijn moeder heenfietst, oh stuurfoutje, maar moeder springt lenig opzij. Ik glimlach erom, maar schrik als moeder ineens ontploft. ”NU is het genoeg geweest! Je houdt nu op, ik ben er HELEMAAL klaar mee!”, gilt ze naar het jongetje…

’Wat is hier nu net gebeurd?’, vraag ik me af.

Later in de week breng ik mijn vuilnis naar de vuilcontainers bij de ingang van de camping. De zon brandt al flink, het is heet, maar in gedachten lig ik al in het zwembad. Wat is het leven op de camping toch relaxed. Als ik mijn bolderkar vol vuilnis de laatste meters tegen de steile helling voor de containers optrek, zie ik hoe een vader zijn vuilnis in de auto heeft geladen en daar samen met zijn zoontje aan het lossen is. ’Gezellig als je kinderen je even helpen’, denk ik. Terwijl de vader een vuilniszak in de container gooit, zie ik hoe zijn zoontje met een ingespannen gezicht zijn uiterste best doet de laatste zware zak uit de auto te halen. Het is een zware klus voor het jochie, maar het lijkt hem te lukken… totdat de bodem van de zak scheurt. Beteuterd kijkt hij naar het hoopje vuilnis onder de zak en dan komt zijn vader terug en gaat volledig uit zijn plaat „ben je helemaal gek geworden! Blijf er dan ook met je fikken vanaf…”. Het jongetje staart verdrietig naar de grond en de boze vader begint al tierend met grote passen heen en weer te lopen tussen het hoopje vuil en de containers.

‚Wat een lul!’, denk ik.

Maar dit kan mij ook overkomen. Hoewel mijn kinderen natuurlijk mijn eigen vlees en bloed, mijn schatjes, mijn alles zijn, kan ik ze af en toe echt wel achter het behang plakken. Soms weten die kleine etters mijn bloed werkelijk aan het koken te brengen. Eenmaal geïrriteerd, kan elke actie dat laatste druppeltje zijn dat ik nodig heb om te veranderen in de hulk. Groen van woede dwing ik ze te luisteren naar wat ik te zeggen hebt, want dit was écht de laatste keer dat ik dit onbeschofte gedrag van ze gezien heb. Nee, dit keer zijn ze echt te ver gegaan. Zo heb ik ze niet opgevoed, en dit wil ik ze echt nooit meer zien doen! Wat zijn die kinderen toch onredelijk en hoe halen ze het eigenlijk in hun hoofd?!

Zo rondkijkend op de camping, ben ik gaan beseffen dat ik niet de enige hulk op de wereld ben. Er zijn blijkbaar meer ouders met het hulk-syndroom. En als je aan het hulken bent, dan zie je het gewoon allemaal niet meer zo helder. Vaak zijn het helemaal niet de kinderen, maar juist de ouders die onredelijk zijn. De kinderen zijn gewoon kind, ze willen spelen, helpen en vooral veel leuke dingen doen. Soms zijn ze daarbij wat Oost-Indisch doof of onhandig… Dat zijn kinderen!

Nu eens kijken of ik me dit de volgende keer dat ik in een grote boze hulk verander ook nog kan herinneren…

Advertorial, Kinderen, Leuke webshop, Winactie

Wat is er mis met hun eigen bed?

Pauline

Een eigen grote bed, het is bij ons thuis een gevoelig onderwerp. Onze kleintjes zijn namelijk niet zulke fans van hun eigen grote bedden. Ze zijn vooral fan van ons grote bed. Ongeveer elke nacht vind je ze dus ook in ons grote bed en niet in hun eigen grote bed. ‘Wat doen we toch ‘fout’?’, denk ik wel eens bij mezelf. En uiteindelijk geef ik altijd graag de materialen de schuld. Het ligt aan het bed en ik snap wel waarom. Ze hebben namelijk een heel erg saai bed als je het vergelijkt met de bedden die je in deze webshop te zien krijgt.

Hier hebben ze toffe autobedden en boomhut bedden. Slapen als een echte racecoureur of als een prinses in je ‘Prinses Pinky’ koets. Wellicht helpt het om je kleintje in zijn eigen bed te laten slapen. Of met je broertje of zusje samen op een kamer in een groot stapelbed, dat moet toch ook wel een feest zijn. En dan helemaal als je deze Londense bus op je kamer hebt staan. Of je maakt er een kampeerfeest van en je bouwt een hele tent om je stapelbed heen. Ook leuk!

Winnen
Internetwinkel Emob bevat in ieder geval genoeg slaapartikelen en toffe bedden om het slapen in eigen bed zo aantrekkelijk te maken dat je je kleintjes ’s morgens uit hun bed moet sleuren. Kan jij wel een leuk beginnetje gebruiken voor een nieuw bed? In samenwerking met Emob verloot ik een cadeaubon ter waarde van €25,00. Uiteraard kun je het ook aan iets anders in de webwinkel besteden.

Hoe doe je mee? Laat mij hier op het win-formulier weten welk bed jouw favoriet is en over twee weken verloot ik de cadeaubon onder de reacties.