Kinderen | Voormijnkleintje.nl

Net als met het eten (vanaf 4 maanden een fruithapje/vanaf 6 maanden een fruithapje of wel pindakaas/geen pindakaas), zijn er ook voor het opvoeden steeds weer andere regeltjes. Wel complimentjes geven/geen complimentjes geven, want daar krijgen we narcistische kindjes van. In deze ga ik persoonlijk voor de ‘wel complimentjes geven’. Want soms kan iedereen wel een beetje positiviteit en zelfvertrouwen gebruiken.

Bij jongens gaat dat net even anders dan bij meisjes. Niet dat ze nooit weinig zelfvertrouwen kunnen hebben, maar ze gaan daar net even wat anders mee om. Jongens hebben nu eenmaal minder de neiging om emotioneel te exploderen zoals meisjes dat kunnen.

Mijn kleutermannetje heeft, ook al is hij klein, behoorlijk wat zelfvertrouwen. Maar nu ga ik niet achterover leunen en denken dat mijn taak is volbracht. Nee, ik moet dat zelfvertrouwen in hem blijven pompen, zodat hij een zelfverzekerde jongeman gaat worden.

Lees meer

Kinderen

‘Als het maar gezond is!?’ Het vervolg…

Pauline

Vorige week schreef ik een blog over de uitspraak: ‘Als het maar gezond is!?’. Dit schreef ik natuurlijk niet zomaar. Ik worstel met met twee onmogelijke keuzes. Misschien is de keuze van buitenaf simpel gemaakt. Maar voor mij als moeder, die midden in dat vuur staat, is het een keuze die ik niet wil maken.

Ik zal wat duidelijker zijn.

Zoals sommige van jullie weten, heeft mijn oudste dochter last van epilepsie. Zij kreeg hiervoor medicijnen. Het lukte nog niet om de juiste medicijnen voor haar te vinden, bij epilepsie is daar niet één specifieke oplossing voor. Het is een zoektocht. Deze zoektocht duurt inmiddels al twee jaar. En voor mij voelt het nu alsof ik mijn dochter al voor twee jaar zoek ben. Soms is ze daar, maar meestal is het alsof ik haar niet ken. De medicijnen hebben invloed op haar karakter en naar mijn idee stompen ze haar ontzettend af.

Ik schreef hier al eerder over. Hier en hier.

Bijna twee weken geleden besloot mijn dochter om haar drankje (limonade gemixt met de medicijnen) niet meer te nemen. Ze vond het vies en ze kreeg het echt niet meer naar binnen. Wat we ook deden, en dat was over het algemeen niet leuk, we kregen het niet meer bij haar naar binnen.

Van binnen vroeg ik mij af wat meer schade opleverde? Deze helse strijd, twee keer per dag. Of deze helse strijd niet, maar wel de kans voor mijn dochter om zo nu en dan neer te vallen én meerdere absences per dag te hebben (die bovendien met medicijnen ook nog niet onder controle leken).

Ik gaf de strijd op.

Mijn dochter stopte met de medicijnen en bloeide binnen een week op naar een gezellig meisje. Ze werd opener, ze omarmt het leven meer, ze is scherper en ze kan bepaalde dingen veel beter accepteren. En, het belangrijkste (voor mij) ze is naar eigen zegge gelukkiger. En hoe gek het ook klinkt, wat is het fijn om mijn eigen dochter weer te herkennen.

Maar ze heeft ook al de consequenties van het niet slikken van haar medicijnen moeten ervaren. Zo heeft ze een verjaardagsfeestje van een vriendinnetje gemist door een epileptische aanval. Wat deed dat pijn in mijn hart, omdat ik wist hoeveel zin mijn meisje in dit feestje had. Maar door die stomme aandoening moest zij dit nu missen.

Ook wordt haar vrijheid beperkt. Ze mag bijvoorbeeld niet alleen zwemmen. Het verkeer is onveilig en ik kan haar niet de vrijheid geven die elke andere 7-jarige wel krijgt.

En hier sta ik dan. Met mijn dochter. Tussen twee hete vuren. Wel medicijnen of geen medicijnen. Geluk of gezondheid (lees: beter functioneren in de maatschappij)?

Gaat ze weer aan de medicijnen, dan verlies ik haar weer zoals ze nu is, zichzelf. Wordt haar koppie weer op slot gezet en kan ik voor mijn gevoel geen contact met haar, met wie ze is, krijgen. Geen medicijnen, dan wordt ze beperkt in haar ontwikkelingen doordat ze niet kan opgroeien als ieder ander ‘normaal’ meisje, maar ze is wel wie ze is; zichzelf.

Gezond gaat ze voorlopig niet worden. Ik wil dat ze gelukkig is. Mijn God, wat wil ik graag dat zij gelukkig is.

Als het maar gezond is? Als het maar gelukkig is!

Kinderen, Uit met je kleintje, Uitstapjes

Suske en Wiske de musical – De Circusbaron

Pauline

Wie kent ze niet? Suske en Wiske. Nou Uhhh, mijn kleintjes kenden ze niet. Want hoe logisch ze voor ons, als ouder, ook klinken, ik heb nog nooit voorgelezen uit een van de stripboeken. En aangezien de man hier alle stripboeken ergens in een stoffig hoekje heeft opgeborgen, was het ook wel logisch dat mijn kleintjes ook nog nooit van ze gehoord hadden.

Het was dus hoog tijd om de stripboeken onder het stof vandaan te halen en te introduceren aan mijn kleintjes. Want Suske en Wiske, het populaire stripduo, zijn alweer 70 jaar een feit en dus bijna nostalgisch. De verhalen zijn humoristisch maar ze beleven vooral ook veel avonturen. En dit doen ze samen met Tante Sidonia, Lambik, Jerom en natuurlijk Schanulleke.

Vanavond gaat de familiemusical Suske en Wiske, De Circusbaron in première

En dat zal ongetwijfeld een heel fijn feestje worden. Wij zagen afgelopen maandag deze voorstelling tijdens een try-out in het theater Gooiland in Hilversum en dus kunnen we alvast een tipje van de sluier oplichten.

Het verhaal.
Wanneer de oersterke Jerom op mysterieuze wijze wordt ontvoerd, springen Suske en Wiske vol enthousiasme in een nieuw avontuur. Lambik is dit keer echter niet van de partij, zijn komisch talent is namelijk in de smaak gevallen bij de ringmeester van een groot circus (Ben Cramer) die Lambik een baan als Clown, ofwel Circusbaron aanbiedt. Lambik neemt de baan aan, maar ontdekt al snel aanwijzingen die leiden in de richting van de verdwenen Jerom. Hij besluit zijn vrienden in te schakelen en zo belanden Suske, Wiske, Sidonia, Lambik en Jerom in de wervelende wereld van het Circus, vol list en bedrog. Zouden onze helden ook dit avontuur weer tot een goed einde kunnen brengen?

Ik wist niet zo goed wat we verwachten konden, want na musicals als Assepoester en Rapunzel is dit toch even een ander genre. Maar vanaf het eerste aanstekelijke lied zaten we erin. Persoonlijk vond ik dat Lambik een beetje te overheersend was, maar goed, dat is hij in de stripboeken ook. Dat neemt niet weg dat Robbert van Unnik zijn rol fantastisch neerzet. En daarnaast vond ik Tante Sidonia, Eline Schmidt, haar rol fenomenaal spelen. Precies zoals je Sidonia uit de stripboeken kent. En natuurlijk Ben Cramer die overtuigend de rol van de ringmeester vervult.

Mijn kleintjes hebben een compleet andere voorkeur, wat betreft de opvallende spelers. Zij gaan ‘gewoon’ voor Suske en Wiske.

Naast de fijne spelers, is de vrolijke muziek ook iets wat lang blijft nagalmen. Zeker als je je kleintjes na afloop een cd’tje met alle liedjes geeft. Het kost €10,00, maar is het dubbel en dwars waard.

Een aanrader? Absoluut! Maar… Ja er is een ‘maar’. Deze musical is een aanrader, maar wel voor kinderen vanaf 6+. Dat wordt er ook bij vermeld, maar het is ook zeker waar. Voor jongere kinderen is het verhaal gewoon niet te volgen en duurt de voorstelling te lang.

Kijk voor meer informatie en de speellijst op www.SuskeenWiskeDeMusical.nl

Kinderen, Uit met je kleintje, Uitstapjes, Vakantie

Is LEGO WORLD een bezoekje waard?

Pauline

Gisteren vond het officiële startsein van 15 jaar LEGO WORLD in de Jaarbeurs Utrecht plaats. En wij brachten met de kleintjes ook een bezoekje aan dit spetterende familie evenement. Ja het is echt een familie evenement, want ik weet niet wie er meer zijn ogen heeft uitgekeken. De man of de kleintjes…

Er zijn heel veel redenen om een bezoekje te brengen aan LEGO WORLD en er is één reden om het niet te doen.

Redenen om wél LEGO WORLD te bezoeken

De voornaamste reden is natuurlijk de vele, véle LEGO blokjes in één ruimte. Ik bedoel, er worden per dag meer dan 5.000 LEGO bouwwerken gebouwd tijdens dit evenement. Het is een waar LEGO blokjes walhalla. En tja, wat zou LEGO WORLD zonder LEGO blokjes zijn? Zou je denken… Maar voor mijn kleintjes geldt, wat zou LEGO WORLD zonder springkussens zijn?

Dat neemt niet weg dat ze de LEGO Star Wars area, de LEGO Friends Popstars show en natuurlijk LEGO Ninjago óók ontzettend cool vonden!

En natuurlijk de fenomenale LEGO douche! Terug van weggeweest!

Als je even van je man af wilt, dan kun je die het beste parkeren bij LEGO Mindstorms of bij de afdeling technisch LEGO.

Op het jaarbeursplein in Utrecht wordt er een poging gedaan om het wereldrecord ‘de hoogste toren van LEGO steentjes’ te verbreken! Voor elke gebouwde meter doneert de LEGO Groep maar liefst 1000 euro aan ‘SOS Kinderdorpen‘!

Sommige kinderen zijn als de dood voor mensen in grote pakken, je weet wel, van die mascottes. Mijn kleintjes waren dat vroeger ook, maar op de één of andere manier is het tij gekeerd en willen ze nu met elk figuur dat er rondloopt op de foto. Bij LEGO WORLD lopen er genoeg rond, daar kunnen ze dus hun lol mee op.

En de reden om LEGO WORLD niet te bezoeken

Omdat je de kleintjes, zelfs na sluitingstijd, niet meer (op een normale manier) mee naar huis krijgt…

LEGO WORLD is er nog tot en met 27 oktober, elke dag van 10.00 tot 17.00. Kijk hier voor meer informatie rondom het LEGO World programma.

Kinderen, Voor mama, Wat je niet wist

Ze komen er wel

Pauline

Je kent vast de quote ‘behind every great kid is a mom who’s pretty sure she’s screwing it up’ wel. Wat een waarheid! Want wat je ook doet, bij alles kun je je wel afvragen of het wel de juiste keuze is.

Maar weet je, je kleintje is geweldig en ook al denk je dat je het allemaal aan het screwing uppen bent, ze komen er wel.

Ook als je…

Als je consequent de opvoedboeken aan het negeren bent. Ze liggen er al een tijdje klaar voor, maar intussen trekt de nieuwste Jill Mansell toch echt meer aandacht.

Als je op sommige avonden de bedtijd door de vingers ziet. Als ze bijvoorbeeld nog lekker een film aan het kijken zijn of plotseling samen super lief spelen. Of als je zelf gewoon nog geen zin hebt om die kleintjes het bed in te mikken.

Of als je een keer nee zegt tegen de vraag om te komen helpen op school en ja zegt tegen elk sportclubje, muzieklesje, discoavondje en elke andere extra activiteit buiten school om. Kinderen hebben het zo druk tegenwoordig? Moeder heeft wat meer rust nodig tegenwoordig…

Als je het niet voor elkaar krijgt om sokken te laten matchen.

Of je kleintje zijn handschoenen aan te laten houden.

Als je je kinderen tv laat kijken. Of met de iPad laat spelen. De duur hiervan laat ik maar even in het midden…

Of als je toch weer een keer uit je plaat gaat, ook al had je jezelf nog zo voorgenomen om niet meer te gaan schreeuwen.

Als je je kleintje borstvoeding geeft. Of flesvoeding. Helemaal geen voeding, dan moet je je zorgen gaan maken.

Of als je aan het einde van de dag er achter komt dat je kleintje nog steeds in zijn pyjama rondbanjert. Zoiets heeft zelfs een naam: pyjamadag.

Als je 80% van alle knutsel- en tekenwerken wegmietert en ook nog vergeet om er een foto van te maken.

Of als die verrekte tandenfee weer eens jullie huis voorbij gevlogen is.

En óók als je een Happy Meal van de McDonalds een avondmaaltijd (niet elke avond, duh) noemt. Of als je kleintje zijn gehele kindertijd het zonder bento lunch of lieve broodtrommelbriefjes moet doen.

Ze komen er wel!

Afbeelding: Shutterstock

Baby, Kinderen, Wat je niet wist

Schijt aan poepadvies

Pauline

Voordat je moeder wordt, krijg je te pas en te onpas de welbekende adviezen naar je hoofd geslingerd.

‘Geniet nu maar van je rust, want dat is straks voorbij.’

‘Ga nu nog lekker samen weg, want dat gaat straks niet meer lukken.’

‘Neem een lekkere lange douche, want… blablabla’

En het is allemaal waar hoor! Gewoon goed bedoelde adviezen, van een persoon die zelf heel graag nog zou wíllen genieten van de rust, lekker samen weg wil met haar partner of die lange douchebeurt met beide handen zou aangrijpen.

Maar waar over gezwegen wordt, is de grote hoeveelheden poep, waar je als ouder opeens mee te maken krijgt.

Om maar te beginnen met de beginnersfout. Waarom zegt niemand dat je niet, ik herhaal niet met je vinger de achterkant van de luier open moet trekken om te checken of je daar wellicht een bolus aan zal treffen. Jouw vinger belandt namelijk negen van de tien keer in de bruine derrie die tot aan het randje van de luier is gekomen.

Of wat dacht je van die andere beginnersfout… Het is zo jammer dat je zelf moet uitvinden dat je er altijd vanuit moet gaan dat een bruine vlek poep is en géén chocolade.

Om de één of andere reden ontwikkel je ook een bepaald talent als spoorzoeker. Je ruikt poep, maar waar komt het vandaan? Is het jouw kind? Is het mijn kind? Laten we gewoon onze neus even tegen die pamper aandrukken om het zeker te weten.

Eén van de mooiste poepherinneringen die ik heb, is dat mijn baby na een dag huilen bij op de huisartsenpost belandde, die ik overigens zelf gebeld had omdat ik ervan overtuigd was dat er iets niet goed met hem was. Toen de dokter besloot om eerst zijn temperatuur te meten (je weet waar), was daar ook meteen het probleem dat naar buiten kwam. Over de hand van de dokter, tegen haar witte muur… Mooi verhaal.

Op een gegeven moment denk je na een intensieve zindelijkheidstraining (ahum), wel even klaar te zijn met al dat gepoep. Maar gek genoeg beland je van de poepluier-fase in de poeppraatjes-fase, waarin elke zin wordt beëindigd met poepie-scheetje-kak. Het is overigens ook wel weer een fase waarin je je kleintje heel gemakkelijk op kunt vrolijken. Roep gewoon ‘Poep!’ en er verschijnt gegarandeerd een glimlach op het bekkie van je kleintje.

Wat je van tevoren ook nooit had kunnen bedenken, is dat je ooit zou gaan juichen bij iets wat met poep te maken heeft. Denk aan het eerste drolletje in het potje. Of bij die drol die er eindelijk na een week (van slapeloze nachten) ineens uitkwam bij je kleintje, wat een opluchting was dat! Het was een dansje waard.

Tja… Poepadvies.

Ik weet ook niet waarom ik al dit bovenstaande schreef.

Het was in ieder geval geen ongevraagd advies.

Mocht het wel zo overkomen. Excuus.

Fijne dag verder.

Kinderen, Voor mama, Wat je niet wist

Beste moeder waar het geen bende in huis is

Pauline

Je zegt dat je huis netjes en schoon is. Maar ik geloof je niet. Het is bijna net zo een bende als de mijne. Het kan niet anders. Die plaatjes die je op Instagram zet, zijn niet de realiteit. Al de zooi op de tafel heb je een veeg gegeven, de rotzooi op de vloer heb je in een hoek geduwd en je kleintje in haar kekke jurkje was bij het laatste stukje witte schone muur, of niet dan?

Zeg het maar hoor, als ik het helemaal verkeerd zie. Want dat kan, ik heb het ook weleens mis. Maar toch heb ik hier veel over nagedacht en kan ik gewoon niet geloven dat het bij jou altijd netjes en schoon is.

Als ik door mijn huis loop en rondkijk, denk ik bij mezelf ‘wat the heck is er hier toch gebeurd?’. Hoe, HOE kan het dat werkelijk in elke kamer, de woonkamer, de keuken, de hal, de badkamer, de slaapkamer, o-ver-al ligt troep. Alsof iedereen hier in huis speelgoed rond spuugt, papier niest of zoals Elsa ijs uit haar vingertoppen laat komen, zo kunnen wij stof in de rondte laten dwarrelen. Poef, poef, POEF!

Ja, beste moeder waar het geen bende in huis is, vertel mij nou eens. Hoe doe jij dat? Want al is het hier een keer netjes, binnen een uur van menselijke aanwezigheid is het weer een complete bende. Na elke maaltijd staat het aanrecht vol. En nee, dat kan niet altijd gelijk de vaatwasser in, want ook die is vol.

De vaatwasser doet er zo een twee uur over om schoon te worden. Negen van de tien keer kom ik er pas na een uur achter (of dan pas heb ik er zin in) dat de vaatwasser leeggeruimd en weer gevuld kan worden. Dat houdt in dat het aanrecht minimaal de helft van de dag gevuld staat met wachtende vaat. Oftewel, het aanrecht is grotendeels van de tijd meer gevuld dan leeg.

Als we niet meteen de afwas doen na de lunch. — Als we niet meteen de afwas doen na de lunch

De badkamer. Dé plek waar de was zich verzameld. En echt waar, ik heb attributen die zouden moeten helpen om een geordend huishouden te hebben, zoals een wasmand. MAARRRR…. Dan zou het ook wel handig zijn om de was in de wasmand te mikken en niet er naast.

Serieus, dit is mijn freaking badkamer mét, hoe luxe, een wasmand!

En dan het speelgoed. Ik weet niet hoe jij dat doet, beste moeder waar het geen bende in huis is, maar sinds de kleintjes hier in huis zijn gekomen zijn mijn fancy woonaccessoires vervangen door plastic troep die heel veel herrie maakt. Ze noemen het ook wel speelgoed. Al vraag ik me af of dat wel de juiste benaming is voor deze aftandse crappy zooi, aangezien de kinderen het vooral gebruiken om op één hoop te gooien midden in een kamer. Om er vervolgens doorheen te banjeren en het eenzaam achter te laten. En dit allemaal binnen vijf minuten ná het opruimen van hun kamertje…

Je denkt, de zooi valt toch best mee... Totdat je een kijkje om de hoek neemt. — Je denkt, de zooi valt toch best mee… Totdat je een kijkje om de hoek neemt.

Al zou ik een keer flink de bezem door dit hele *piep* huis halen, binnen no time is het alsof er een bom in de kruipruimte is ontploft.

Echt. HOE DAN, BESTE MOEDER, hoe?

Als ik denk aan jouw perfect gestylde Instagram woning, dan ga ik het liefste in een foetushouding liggen janken en vraag ik mezelf serieus af hoe ik kan overleven in deze omstandigheden.

En ja, ik voel me verslagen als ik de trapkast open en word aangevallen door een stofzuigerslang, een dweilstok en krat oud papier. Alsof het een teken is. Of als ik eindelijk de 20 stapels babykleding heb gesorteerd om weg te geven. En vervolgens toch weer in een hoek van de kamer zet. Want tja…

Nogmaals, HOE DAN, BESTE MOEDER, hoe?

En vertel me niet dat ik mijn kleintjes moet leren om hun speelgoed op te laten ruimen, voordat ze ander speelgoed pakken. Want dan mag je me toch even vriendelijk uitleggen hoe je dat dan doet zonder te veranderen in een krankzinnige schreeuwkoningin.

Misschien is dat het. Misschien is het niet mijn aard.

Of ik ben gewoon heel onhandig. Of lui.

Of, beste moeder… jij liegt.

Of je bent geniaal.

Kan ook.

Kinderen, Mooie uitspraken

Leren lezen voor beginners

Pauline

Mijn kleuter is vier en zit logischerwijs op de kleuterschool. Op de kleuterschool ziet en leert hij van alles. Het is ongelofelijk hoe snel hij een ontwikkeling doormaakt. Hij leert er onder andere op een stoeltje zitten, langer dan vijf minuten achtereen. Hij leert er spelletjes doen en hij leert er samen spelen met vriendjes.

Hij leert er allemaal wilde ongecontroleerde bewegingen, wat hij dan weer vechten noemt. Hij leert er overigens ook allerlei nieuwe woorden bij, waarvan ik ze nog niet uit het bekkie van mijn kleuter had verwacht.

Nee, ik sta er echt verstelt van hoe zo een juf dat met dertig van die kleine murmels allemaal voor elkaar krijgt. Wat ik al vier jaar allemaal probeer bij te brengen, doet zij even in een half jaartje. En dan maal dertig. Maar toch is er nog werk aan de winkel, daar kwam ik van de week achter toen mijn kleuter mij een boekje wilde voorlezen.

Uiteraard kan hij helemaal nog niet lezen. Hij is vier! Maar hij is wel druk bezig met letters en in zijn beleving kan hij al een aardig woordje lezen.

Letter voor letter, spellen we samen het woord.

“E-Z-E-L-S-O-O-R”

“En wat staat er dan?” Vraag ik hem in de veronderstelling dat hij ezelsoor zal zeggen…

“BOEK!”, antwoordt hij trots.

Tja…

Ik laat hem in de waan en lees het BOEK aan hem voor. Het blijft tenslotte lezen voor beginners.

Ja papa, Kinderen

De wasstraat

Arno

Vond jij het als kind ook zo geweldig om door de wasstraat te gaan? Met je neus tegen het raam gedrukt, zag je hoe het schuimende water langzaam de auto bedekte. Dan was het wachten op de borstels. Als die dan eindelijk langzaam begonnen te draaien en bulderend op de auto afkwamen, dan werd het toch ook wel een beetje spannend…

We waren met z’n allen onderweg naar huis en kwamen praktisch langs de wasstraat. Het was echt weer eens tijd om de auto te wassen en omdat ik dacht de kinderen er een plezier mee te doen, besloot ik de kleine omweg even te maken.

Daar was de kleuter het niet mee eens, terwijl we al in de wasstraat stonden, met drie auto’s achter ons, gaf ze aan dat ze echt niet de auto wilde wassen. “Nee, daar moest ze zo van plassen”, was het argument dat vanaf de derde zitrij naar voren geworpen werd. Maar we konden geen kant meer op, dus haar argument mocht niet baten.

Terwijl de auto onder een laag schuim bedekt werd, begon het gezicht van de kleuter steeds meer te betrekken. Toen ze in huilen uitbarstte, lieten we haar door de auto over de tweede zitrij naar voren klimmen, waar ze tussen haar broertje en zusje in weer langzaam bedaarde.

Nu was het de beurt aan de peuter. Ondertussen was de auto al omringd door borstels en zagen we hoe hij een steeds bedenkelijker gezicht trok. Hij durfde niet meer uit het raam te kijken, maar hield vanuit zijn ooghoeken de borstels gespannen in de gaten. Die kwamen steeds dichterbij en we konden de angst van zijn gezicht aflezen. Dit vond hij helemaal niet leuk. Uiteindelijk barstte ook hij in huilen uit.

Terwijl we hem troostten, keek de dreumes wat argwanend en verward uit het raam. Waarom moesten broer en zus zo huilen om die borstels? Moest ze hierin meegaan, of was dit wel leuk? Ze wist het niet zo goed. Voor ze haar beslissing kon nemen, waren we aan het einde van de wasstraat, waar de “dansende zemen” de auto afdroogden en vrolijk uit leken te zwaaien.

Ik had mijn beslissing ondertussen wèl genomen: volgende keer weer lekker alleen door de wasstraat!

Afbeelding: Shutterstock

Kinderboeken, Kinderen, Spelen met je kleintje

Kinderboekentip: Nee!

Pauline

Een boek dat zelfs hondenhaters in hun hart zullen sluiten.

nee

Een hondje is buitengewoon gelukkig in het gezin waar hij woont. Hij houdt vreselijk veel van zijn baasjes en de kinderen, en hij weet zeker dat ze ook héél veel van hem houden. Ze roepen immers altijd zijn naam: ‘Nee!’ Als hij hun eten voorproeft. Als hij hun kranten opruimt. Als hij hun bed opwarmt. Als hij schatten opgraaft in de tuin. Toch is er één ding dat hij niet begrijpt… Waarom hebben ze een halsband voor hem gekocht met daarop de naam Max?

Een boek waar kinderen én volwassenen absoluut vrolijk van worden, of je nou van hondjes houdt of niet!

Prijs € 13,95 – Bestellen >>