Waarom heeft januari een hekel aan moeders?

Blue Monday (deprimaandag) is een naam, gegeven aan een datum voor de zogenaamd meest deprimerende dag van het jaar. (Aldus Wikipedia).

En laat die deprimaandag nou toch altijd vallen in januari. Vandaag om precies te zijn. Vandaag is het Blue Monday, maar waarschijnlijk had jouw gevoel je dat al gezegd.

Als je het aan mij vraagt dan heeft geheel januari een hekel aan moeders en niet alleen die welbekende, bijna aangepraatte, maar zonder twijfel ‘o zo’ gehypte Blue Monday.

Waarom? Nou… Januari is een maand waarin we geen kou meer willen voelen en zeker niet als het vriespunt in zicht komt. Het kerstgevoel hebben we ook al achter de rug, dus die sneeuw mag nu ook wel wegblijven. Oh verrekt, het blijft ook weg, het is alleen maar regen wat er uit de lucht komt vallen (ik woon duidelijk in de Randstad). En dat wakker worden in het donker, ik ben daar nu zo klaar mee. We willen weer de vogeltjes horen fluiten en de bloemetjes buiten zetten, letterlijk.   Lees meer

En toen was ie weg… de koffietent

Toen ik het hoorde was mijn eerste reactie! “tijd om te verhuizen”.

De super goedlopende koffietent bij ons in de buurt ging sluiten. Althans, de verhuurder had andere plannen. Wat nu precies de reden was zal altijd onduidelijk blijven, maar de koffietent moest weg!

redde coffee company beethovenstraat
Facebook: Red de Coffee Company Beethovenstraat

De hele buurt was in shock! Een Facebookgroep moest nog een poging wagen deze zeer geliefde tent te redden. Maar helaas mocht dat niet baten!

Dat deze koffietent zo geliefd was, was omdat het als een soort buurthuis functioneerde. Heel vroeg in de morgen de hardlopers, daarna de zakenlui en daarna de ouders die hun kids net op school hadden afgeleverd. In de middag de zakenlui gevolgd door een zwerm scholieren. En, de hele dag door buurtbewoner die daar van hun koffie genoten terwijl zij krantje of boekje lazen, op hun hippe laptop tikte of gewoon dromerig naar buiten staarde.  Lees meer

Wanneer dit opvoed-gebeuren wel een keertje lukt

opvoeding succes

Ik ben niet veeleisend. Denk ik. Alles wat ik vraag is om hun schoenen een keertje na één keer vragen aan te trekken, of dat ze gewoon zonder zeuren een keer de helft van hun bord leegeten. Of dat ze een keertje de hele nacht in hun eigen bed doorslapen.

Dat is alles. Valt mee toch?

Ik weet niet waar het aan ligt. Ja, waarschijnlijk aan mijn humeur. Aan het humeur van mijn kleintjes. En de samenloop van omstandigheden in deze chaos. Maar ondanks dat ik niet zo veeleisend ben, gaat dat opvoed-gebeuren maar al te vaak de mist in. Het eindigt met vooral veel gekrijs en nadat ik een half uur heb zitten koken van binnen, ploft er in mij ook dikwijls een bommetje.

Maar soms, heel soms dan lukt dit opvoed-gebeuren wel. Bijvoorbeeld wanneer ik mijn kleintje naar bed breng en hij genoegen neemt met een verhaaltje, een liedje en een kusje. Geen gezeur om nog een verhaaltje. Geen gezeur dat ik bij hem moet liggen. Gewoon niks. Hij draait zich om en gaat slapen.  Lees meer

Nee, ik maak geen grapje… Even voorstellen!

Heeft iemand nog een mededeling?” vraagt een van mijn vriendinnen tijdens een weekend weg.

Ja, ik ben zwanger” roep ik neutraal.

Ja, ik dacht al toen je een alternatief voor Ibiza aandroeg” zei mijn vriendin droog. Dus ik uitleggen dat me dit inderdaad niet handig leek! Maar, enkele minuten later landde het bommetje dan toch en realiseerde mijn vriendinnen dat ik voor een keer GEEN grapje maakte.

Op kantoor duurde het nog wat langer… “Ben je zwanger, dat je appeltaart hebt meegenomen?”, “Ja” antwoordde ik. Pas 4 uur later toen we de taart aansneden dat een andere collega toch bedenkelijk vroeg: “Wat is nu de echte reden voor de appeltaart?”. “Ik ben echt zwanger” probeerde ik nog. Maar het was pas bij het tonen van de echo foto’s dat ook mijn collega’s het begonnen te geloven… een klein beetje dan!  Lees meer

Leuk gesprek joh! Mag ik wijn?

Soms beland je in een gesprek met een andere moeder wat verrassend gezellig kan zijn. Diegene begrijpt je van top tot teen. Ze begrijpt je humor, je sarcasme, de manier waarop je met het ouderschap dealt.

En soms beland je in een gesprek met een andere moeder wat verrassend onplezierig kan zijn. Diegene weet je binnen een minuut pissig te maken. Ze drukt op allerlei gevoelige knopjes en laat je duidelijk weten dat ze het totaal niet eens is met jouw ouderschaps-fratsen. Ze maakt van het moederschap een wedstrijdje… Wie is er de beste moeder?

mag ik wijn

Nou beste moeder, jij wint. Bijvoorbaat. Gefeliciteerd.

Door naar de volgende ronde. Wie heeft er betere kinderen?

Leuk voor je dat je zoon zo goed scoort met rekenen en dat hij een voorbeeldleerling is. En wat vervelend dat alle andere kinderen in de klas zijn talent zo hinderen door herrie te maken en gewoon kind te zijn. Maar wel knap dat hij zichzelf op driejarige leeftijd heeft leren lezen. Geweldige dochter heb je ook die zo goed kan dansen, vindt ze 8 uur trainen in de week niet iets te vermoeiend? Maar wat knap dat ze naast al die trainingen ook nog keurig haar huiswerk doet.  Lees meer

Gaan jullie ook scheiden?

En toen kwam daar opeens de vraag: “Mama, gaan jullie ook een keer scheiden?”

ouders-scheiden

Lief klein kind van me,

Ten eerste, ik weet geen malle moer van relaties, ik heb er geen brood van gegeten. Maar op de één of andere manier ben ik toch in een gelukkige relatie terecht gekomen. De relatie met je vader.

Zoals je misschien wel ziet en voelt, leven met elkaar gaat niet elke dag over een leie dakje. Er zijn misschien gezinnen waarbij het lijkt alsof er elke dag liefde in overvloed is, maar dat bestaat niet. Het is geen realiteit.

Ik zie ze zelf ook. Ik zie ze op Instagram of Facebook, de elke dag weer happy family’s en o zo blij met elkaar. Begrijp me niet verkeerd, ik houd van positiviteit, van liefde voor elkaar, van gelukkige gezinnen, maar het bestaat niet.

Over het algemeen gelukkig zijn met elkaar. Dát bestaat wel.  Lees meer

Er zijn van die dagen…

moeder is moe

Er zijn van die dagen dat ik niet wakker wil worden met de wetenschap dat ik weer drie mondjes moet voeden.

Er zijn van die dagen dat ik spontaan even naar de wasmachine ga om gewoon even niet in de buurt van kinderen te zijn.

Er zijn van die dagen dat ik hardop scheld.

Er zijn van die dagen dat ik het tandenpoetsen oversla omdat ik de kinderen zo snel mogelijk op bed wil hebben.

Er zijn van die dagen dat ik zeg dat ik wel een spelletje mee wil spelen, maar vervolgens allerlei smoesjes verzin om maar niet mee te hoeven spelen.

Er zijn van die dagen dat ik onnodig lang in de supermarkt blijf hangen.

Er zijn van die dagen dat ik zeg ‘nog 5 minuutjes op de Wii’ en het er uiteindelijk 20 zijn geworden.

Er zijn van die dagen dat ik niet weer naar de zoveelste ‘voorstelling’ kijken wil, maar liever naar mijn telefoon staar.

Er zijn van die dagen dat ik schreeuw, terwijl ik het ook gewoon had kunnen zeggen.

Maar…  Lees meer

Het jaar 2015…

2016… Het klinkt nogal futuristisch in mijn oren. Maar toch beginnen we morgen aan dat nieuwe jaar. Uiteraard niet voordat we 2015 op een spetterende manier hebben afgesloten. Dat doen we vanavond. Nu blik ik nog even terug op 2015.

2015 was…

… voor Voormijnkleintje.nl een fantastisch jaar. Een jaar met met bezoekersaantallen die boven mijn petje gingen. Onvoorstelbaar dat zoveel mensen de blogs en artikelen lazen, heel veel dank daar natuurlijk voor, want niets is zo leuk om te zien dat de stukken graag gelezen worden.

… weer een jaar vol met leuke samenwerkingen, waaronder geweldige winacties. Zo werden er weer een aantal paar schoenen weggeven, onder andere van Braqeez en Red Rag, vele DVD’tjes, Tumble ‘N Dry shoptegoed, een gaaf plaid van Colorique, speelgoed, kaartjes voor Disney on Ice en vele kledingsetjes waaronder onlangs nog een tof setje van Noppies.

… het jaar dat mijn ventje naar de kleuterschool ging en halverwege de dag besloot dat het wel genoeg was en zelfstandig naar huis wandelde.

… het jaar dat mijn jongste kind 3 jaar werd en ik mij maar al te goed besefte dat dit het laatste jaar was met een kind onder de vier jaar.

… ook het jaar dat mijn oudste kind naar groep 4 ging, het laatste jaar in de onderbouw van de basisschool.

… het jaar waarin ik nog nooit zo vaak ‘STOP DE TIJD!!!’ heb gedacht. Lees meer

Een takkie met mijn chickie

(Ofwel: een gesprek met mijn meisje) 

Aan de telefoon
“Hi Ro”…

“MAMA! MAMA! Mag vriendin vanavond bij me eten? Ja?! Ok! O, en mag ze dan misschien ook meteen blijven slapen? Ik weet dat het doordeweeks niet mag, maar het is voor éééén keer. Nee? Aaaaah mama, mama pleeeease ik beloof dat we op tijd gaan slapen en we doen echt zachtjes. Aaaah, maaamm?”

“Nee Ro”, “Okay, DOEI.”

Thuis
“ooohw mam we hebben zooooo gelachen! Hahahaha hè Chan wat hebben we gelachen bij a.k., hahaha jaaaa en die kop van die leraar! Whaaahaa Ooohw mam, hij is leeeluuuuuk! Zo erg! Maar wel heel grappig! Ineens ging die gast keihard lachen! Hihi iiiiiiedereen lag in een deuk. Maar kom, we gaan naar mijn kamer.”  Lees meer

Tot nooit meer ziens!

We waren een middagje met de kinderen weggeweest en de dochter mocht een vriendinnetje meenemen. Aan het eind van de middag brachten we het vriendinnetje weer naar huis. De twee andere kleintjes zaten achterin de auto al lekker te slapen, terwijl de dochter en haar vriendinnetje nog vrolijk zaten te kletsen.

Ineens werd het ijzig stil achterin de auto. Het vriendinnetje was verdrietig, want ons engeltje had gezegd dat ze niet op haar feestje mocht komen. Het vriendinnetje wilde niet meer praten, ze wilde eerst excuses. Maar de dochter wilde haar geen excuses aanbieden, want het was maar een grapje. Dat het grapje niet in goed aarde viel, kon haar niet deren. De kinderen stonden schaakmat, of zoals ik tegen mijn collega’s zou zeggen “in een deadlock”.  Lees meer